ΠΑΛΙΑ ΔΡΑΜΑ
1948: Η ανακατασκευή του γηπέδου Δόξας
Χθες, αναφερθήκαμε στο πως οι Γερμανοί του Χίτλερ που αιματοκύλησαν για άλλη μια φορά την ανθρωπότητα, ερχόμενοι στη Δράμα, μετέτρεψαν το γήπεδο της Δόξας σε ….. στάβλο αλόγων.
Ήταν μνήμες του Ζήση Γουδεσίδη ποδοσφαιριστή ( τερματοφύλακας ) της Δόξας.
Οι μνήμες όμως του Ζήση, δε σταματάνε εκεί.
Θυμάται και καταγράφει στο βιβλίο του, τις εκ νέου προσπάθειες ανακατασκευής του γηπέδου, μετά την αποχώρηση της Γερμανοβουλγαρικής κατοχής.
« ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1948. Πολύ νωρίς μετά την απελευθέρωση από τους κατακτητές της πατρίδας μας και την ανασυγκρότηση της ποδοσφαιρικής ομάδας της Δόξας, κύριο μέλημα των εκάστοτε Διοικήσεων αποτέλεσε η επιδίωξη να αποκτήσει η Δόξα το δικό της «σπίτι», ώστε να μπορεί να προπονείται όποια ημέρα ήθελε, να δίνει επίσης αγώνες με άλλες ομάδες χωρίς να εξαρτάται η ημερομηνία τέλεσής τους από την βούληση του αδελφάτου του Εθνικού σταδίου.
Το έργο αυτό ήταν τεράστιο για τις δυνατότητες που υπήρχαν τότε. Απαιτούντο πολλά χρήματα και αυτά δεν υπήρχαν.
Έτσι, οι εργασίες προχωρούσαν με πολύ αργό ρυθμό και σταδιακά. Χρειάσθηκε να περάσουν χρόνια για να υλοποιηθεί το όνειρο όλων των Δοξαίων.
Στην αρχή έπρεπε να ανακατασκευασθούν τα ερειπωμένα αποδυτήρια για να απαλλαγούν οι παίκτες από την ταλαιπωρία μεταφοράς του ιματισμού τους μα τα μαύρα ξύλινα κασελάκια που είχαν ζωγραφισμένο το τριφύλλι το επάνω μέρος τους. Τα κασελάκια αυτά οι παίκτες τα μετέφεραν συνεχώς στις διαδρομές σπίτι – Εθνικό στάδιο.
Από τα αποδυτήρια είχαν απομείνει τέσσερις γυμνοί τοίχοι, χωρίς σκεπή και κουφώματα, μετά τη λαίλαπα της εχθρικής κατοχής.
Ο στίβος έπρεπε να ανασκαφεί και να ισοπεδωθεί και τέλος, μακρινό όνειρο φάνταζε εκείνη τη στιγμή η κατασκευή των κερκίδων.
Για τον σκοπό αυτό, της κατασκευής του «σπιτιού» της Δόξας, επιστρατεύθηκαν όλοι οι δοξαίοι, σύμβουλοι και ποδοσφαιριστές προσφέροντας αφιλοκερδώς την προσωπική τους εργασία αλλά και χρήματα ή υλικά κατασκευής. Στο κάλεσμα αυτού του σκοπού ανταποκρίθηκαν όλοι και με τσάπες, φτυάρια και καροτσάκια, ρίχθηκαν στη δουλειά στον ελεύθερο χρόνο τους. Σκάβουν αφαιρούν πέτρες ισοπεδώνουν τον ανασκαμμένο χώρο και το έργο προχωρεί. Πολλοί είναι και οι δωρητές. Οι σιδηρόδρομοι ( ΣΕΚ) προσφέρουν σιδηροδοκούς, για την κατασκευή της περίφραξης του στίβου. Το εργοστάσιο ασβέστου « Αίμος» στέλνει τον ασβέστη, οι κεραμοποιοί της περιοχής Νέα Αμισός τα τούβλα και τα κεραμίδια και οι αυτοκινητιστές, που διαθέτουν φορτηγά αυτοκίνητα μεταφέρουν την άμμο και τα άλλα οικοδομικά υλικά.
Αρχικά ανακατασκευάζονται τα αποδυτήρια επάνω στα υπάρχοντα ερείπια των παλιών αποδυτηρίων, με το ίδιο σχέδιο όπως τα προηγούμενα. Τοποθετείται η σκεπή και επάνω από αυτή ένα σιδερένιο βαρέλι νερού, καθώς και οι πόρτες και τα παράθυρα. Έτσι, ολοκληρώνεται ένα ορθογώνιο οίκημα στη Νοτιοδυτική γωνία του οικοπέδου το οποίο έχει προσανατολισμό από βορρά προς νότο. Το οίκημα αποτελείται από ένα διάδρομο και τρία δωμάτια.
Στο πρώτο προς βορρά δωμάτιο, φυλάσσονται τα επίσημα ρούχα των Κυριακάτικων αγώνων της ομάδας, ενώ χρησιμοποιείται επίσης για γραφείο διαιτητών, όταν αυτοί κάνουν τον έλεγχο των ποδοσφαιρικών δελτίων, συντάσσουν το φύλλο αγώνος και παραλαμβάνουν τις τυχόν ενστάσεις.
Στο δεύτερο κατά σειρά δωμάτιο φυλάσσεται μέσα σε ντουλαπάκια ο πρόχειρος ιματισμός των προπονήσεων και σε αυτό ντύνονται όλοι οι ποδοσφαιριστές, εκτός από εκείνες τις ημέρες που υπάρχει αγώνας. Αυτό παραχωρείται στην φιλοξενούμενη ομάδα, οπότε οι ποδοσφαιριστής της Δόξης χρησιμοποιούν το βορινό δωμάτιο.
Το τρίτο τέλος, είναι ένα λουτρό στο οποίο πλένονται οι παίκτες, μετά από τις προπονήσεις και τους αγώνες.
Στη συνέχεια των αποδυτηρίων και έξω από το κυρίως κτίσμα υπήρχε η τουαλέτα».
« Όταν λοιπόν ανοικοδομήθηκαν τα κτίρια, αποπερατώθηκε ο στίβος και στη συνέχεια ολοκληρώθηκε η ανέγερση των μισογκρεμισμένων τοίχων της περίφραξης, και από το Σεπτέμβριο του 1948, όλοι οι αγώνες πραγματοποιούνταν στο δικό μας γήπεδο».
