«100 χρόνια μνήμης»
Γράφει ο Ειρηναίος Ξηροσαββίδης Μαθητής Γ’ Λυκείου
Βρισκόμαστε στην περίοδο 1914-1924, λίγο μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων που είχαν ως αποτέλεσμα την εδαφική συρρίκνωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και στο ξέσπασμα του πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, την κορύφωση και το τέλος του, το οποίο βρήκε την Τουρκία στο πλευρό των ηττημένων Κεντρικών Δυνάμεων.
Η κακή έκβαση των πολεμικών αναμετρήσεων στις οποίες συμμετείχε η «Πύλη», η πολιτική αστάθεια και ο έλεγχος μείζονος σημασίας οικονομικών δραστηριοτήτων από ξένους, κυρίως Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους , συνετέλεσαν στην έξαρση του εθνικισμού στο εσωτερικό της Τουρκίας. Οι άλλοι λαοί που ζούσαν εντός της χώρας αντιμετωπίζονταν με ιδιαίτερη καχυποψία και εχθρότητα, ως ότου εφαρμοστεί η μεθοδευμένη εξόντωση τους, πρώτα των Αρμενίων και μετά των Ελλήνων του Πόντου, η οποία κορυφώθηκε στις 19 Μαΐου 1919 με την απόβαση του Κεμάλ στην Σαμψούντα.
Εκ των 700.000 περίπου Ελλήνων του Πόντου, μέχρι το 1923 θανατώθηκαν οι 353.000, αριθμός που ισούται με το 50%! Όσοι δεν εκτελέστηκαν επί τόπου βρήκαν αργό και μαρτυρικό θάνατο στις φυλακές και τα τάγματα εργασίας, που στελεχώθηκαν από αυτούς τους ανθρώπους.
Τα χωριά και οι πόλεις του Πόντου, αλλά και της Μικράς Ασίας γενικότερα, είχαν πλέον ερημωθεί, καθώς οι άνθρωποι ακολούθησαν τον δρόμο της προσφυγιάς. Παρ’ όλα αυτά δεν λύγισαν, αλλά διατήρησαν την ταυτότητα, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα τους. Συνέβαλαν στη δημιουργία μιας πρωτόγνωρης δυναμικής για τα ελληνικά δεδομένα. Συσπειρώθηκαν, ιδρύοντας συλλόγους και σωματεία, περνώντας από γενιά σε γενιά την ιστορία και την κουλτούρα τους.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, η Τουρκία αρνείται την παραδοχή των σφαλμάτων της και την συγγνώμη που οφείλει τόσο στον Ελληνισμό, όσο στους Αρμένιους. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Μερικά από τα κράτη που την αναγνώρισαν είναι η Κύπρος, η Αρμενία, η Αυστρία, η Ολλανδία κ.ά.
Θέλω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στους απανταχού Έλληνες και Πόντιους, για να θυμόμαστε και να τιμάμε αυτούς τους ανθρώπους.
υ
