«Οι 100 ρόλοι που δεν πρόλαβα να παίξω»
Συνέντευξη του Δημήτρη Φραγκιόγλου,
στην ηθοποιό – σκηνοθέτιδα Σταυρούλα Δράμογλου
Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο γεμάτο χιούμορ, αυτοσαρκασμό και υπαρξιακό προβληματισμό στον οποίο ο Δημήτρης Φραγκιόγλου πρωταγωνιστεί αλλά και υπογράφει τα κείμενα μαζί με τη Μαργαρίτα Γερογιάννη και τη Χριστίνα Παπαδάκη.
Την σκηνοθεσία, υπογράφει ο επίσης γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Μακαλιάς, ενώ τη μουσική έχει γράψει ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η παράσταση παίχτηκε στο Athens Comedy Festival, στο πρώτο Comedy Festival στην Αλεξανδρούπολη, ενώ φέτος κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
κ. Φραγκιόγλου, ποιο ήταν το ερέθισμα για να ανεβάσετε αυτό το έργο;
Οι «100 Ρόλοι», είναι ένα έργο που μιλάει κυρίως για την αποδοχή και την απόρριψη. Μιλάει για την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι άλλοι για μας και για την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές, αυτές οι δυο εικόνες δεν συμπίπτουν. Και κάπου εκεί μπερδευόμαστε… Ένιωθα λοιπόν εδώ και πολύ καιρό την ανάγκη να παίξω με την εικόνα μου. Για να γίνω πιο ακριβής, με την εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος για μένα. Κι έτσι έστησα αυτό το έργο, λίγο παγίδα για τον θεατή που έρχεται να με δει, περιμένοντας να δει τη γνωστή τηλεοπτική περσόνα και βλέπει κάποιον μυστήριο τύπο να του μιλάει για πράγματα που τον αφορούν αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Ο ηθοποιός Δημήτρης Φραγκιόγλου
Το κείμενο γράφτηκε από τρεις συγγραφείς, από εσάς και την Μαργαρίτα Γερογιάννη και την Χριστίνα Παπαδάκη. Πως δουλεύεται πρακτικά αυτό;
Το έργο γράφτηκε από εμένα, που είχα την αρχική ιδέα, και τις κυρίες Γερογιάννη και Παπαδάκη με τις οποίες έχω συνεργαστεί κι άλλες φορές. Είχα σχεδιάσει ένα σκελετό με τα θέματα για τα οποία ήθελα να μιλήσουμε στο έργο. Έγραφε λοιπόν ή σκεφτόταν ο καθένας μας τα δικά του μόνος του, κι όταν βρισκόμασταν τα επεξεργαζόμασταν παρέα μέχρι να πάρουν την τελική τους μορφή.
100 ρόλοι λοιπόν. Τα έργα είναι από σύγχρονο θέατρο, αρχαίο, 18ου, 19ου αιώνα; Τσέχωφ; Ίψεν; Τέννεση Ουίλλιαμς από αμερικανικό θέατρο;
Τα έργα είναι από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, και καλύπτουν όλες τις περιόδους: από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Απλά, δεν μπορώ να σας τα ονομάσω ή να μιλήσω γι’ αυτά γιατί έτσι θα σας έχω αποκαλύψει και τα μυστικά της παράστασης.
Η ηθοποιός – σκηνοθέτιδα, Σταυρούλα Δράμογλου
Ποια μηνύματα θα θέλατε να περάσετε στους θεατές με αυτό το κείμενο;
Γενικά δεν ανήκω στην κατηγορία των ηθοποιών-σκηνοθετών που τους αρέσει να μιλάνε για μηνύματα. Ωστόσο στην παράσταση, ακούγεται μια φράση που συνοψίζει θα τολμούσα να πω την κωμικοτραγική ματιά που διατρέχει ύπουλα όλο το κείμενο των 100 Ρόλων. Λέει λοιπόν ο Ίψεν στην Κυρά της Θάλασσας: «Οι άνθρωποι νιώθουν ότι ανήκουν κάπου αλλού απ’ όπου τους αξίζει. Η σκέψη αυτή τους τρώει σα μυστικό σαράκι… Και πιστέψτε με αυτή είναι η βαθύτερη ρίζα της ανθρώπινης θλίψης.» Στην παράσταση η χρήση της φράσης έχει φυσικά ανάλαφρο χαρακτήρα.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Αυτή την περίοδο, είμαι στο τελικό στάδιο των προβών για τη παράσταση το «Ημερολόγιο Ενός Καλικάντζαρου» που θα κάνει πρεμιέρα στις 23 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Είναι ένα χριστουγεννιάτικο αντι-μιούζικαλ, που σατιρίζει το πνεύμα των Χριστουγέννων και βασίζεται σε ένα διήγημα του David Sedaris. Στο τέλος της άνοιξης, σκέφτομαι να παρουσιάσω μια κωμωδία του Λαμπίς που θα ανέβει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
