15η Νοεμβρίου 2024
41 χρόνια ψευδοκράτος
Σήμερα ψευδοκράτος. Αύριο τι;
Του Ζαχαρία Κύζα
Στις 15 Νοεμβρίου κάθε χρόνο στη μισή Κύπρο, στα κατεχόμενα, πανηγυρίζουν με φιέστες και παρελάσεις και με την παρουσία Τούρκων επισήμων, ενώ στις ελεύθερες περιοχές γίνονται εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους.
Σίγουρα, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι συγκεντρώσεις και οι πορείες καταδίκης του ψευδοκράτους από τους μαθητές και τους φοιτητές θα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Στις 14 Νοεμβρίου 1983, οι φήµες, οι δηλώσεις και οι διαρροές πληροφοριών για το τι μέλλει γενέσθαι στα κατεχόμενα έπαιρναν σάρκα και οστά. Ο Ραούφ Ντενκτάς με ένα συνωμοτικό–αντιδραστικό πλαίσιο κάλεσε όλους τους «βουλευτές» της «νοµοθετικής συνέλευσης» σε δείπνο.
Γύρω στα μεσάνυχτα περίπου, ανακοίνωσε στους συνδαιτημόνες του την πρόθεση του να προχωρήσει στην ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους. Και όλα αυτά γίνονται κάτω από άκρα μυστικότητα, φροντίζοντας μάλιστα να κόψει και όλες τις επικοινωνίες στις περιοχές των κατεχοµένων αλλά και στην υπόλοιπη Κύπρο.
«Κάτω από το φως των πραγματικοτήτων και δυσκολιών των πιο πάνω πεποιθήσεων, ως μεταφραστές της αναπότρεπτης και νόμιμης επιθυμίας και βούλησης του Τουρκοκυπριακού λαού, ανακηρύσσουμε ενώπιον της ιστορίας και ολόκληρης της ανθρωπότητας την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, ως ανεξάρτητου κράτους», δήλωνε ο Ραούφ Ντενκτάς.
Η ανακήρυξη θα λάμβανε χώρα την επομένη ενώπιον της ψευδοβουλής του και μάλιστα η απόφαση ήταν μονόδρομος, αφού ήταν σαφές ότι η πρόταση του Ντενκτάς είχε γεννηθεί στην Άγκυρα.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς είχε ήδη εκδηλώσει την πρόθεσή του για ανακήρυξη ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού κράτους.
Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η ψευδοβουλή «αποφασίζει», και επίσημα, σε έκτακτη σύνοδο, ομόφωνα, την ανακήρυξη των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος και το ονομάζει «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου».
Σε αυτή την απόφαση του Ντενκτάς υπήρχαν αντιδράσεις από κάποια μικρότερα κόμματα, τα οποία όμως μπροστά στα εκβιαστικά διλήμματα του Ντενκτάς στο τέλος υποχώρησαν και προτίµησαν να αποδεχτούν την αποσχιστική αυτή ενέργεια.
Χαρακτηριστικά επί τούτου είναι τα λόγια του ίδιου του Ντενκτάς στις 15 Νοεµβρίου του 1983 στη σχετική συνεδρία της νοµοθετικής συνέλευσης όταν και ανέφερε ότι «κάποιοι σήµερα ψήφισαν µε το χέρι τους αλλά όχι µε την καρδιά τους».
Η ανακήρυξη έγινε σε πλήρη συντονισµό µε την επίσηµη έγκριση του στρατιωτικού τότε, κατεστηµένου της Τουρκίας. Πολλοί Τούρκοι αξιωµατούχοι παραδέχθηκαν ότι ετοίµασαν από κοινού µε τον Ντενκτάς την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ενώ το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ντενκτάς περίµενε την γραπτή οδηγία της Άγκυρας μέχρι και τη νύχτα της 14ης Νοεµβρίου, υπογραµµίζει ακριβώς την προέλευση και τους στόχους της ενέργειας αυτής.
Η ενέργεια αυτή, όπως αναμενόταν, έφερε μαζικές κινητοποιήσεις στην Κύπρο από τους Έλληνες κατοίκους του νησιού, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους και διαμαρτύρονταν για την παράνομη τουρκική ενέργεια που διχοτομούσε το νησί. Οι κινητοποιήσεις μεταφέρθηκαν και στην Αθήνα, με αφορμή τη 10η επέτειο του Πολυτεχνείου, ενώ οι κυβερνήσεις της Κύπρου, της Ελλάδας και της Βρετανίας ζήτησαν έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το θέμα αυτό.
Έτσι, στις 18 Νοεμβρίου 1983, το Συμβούλιο Ασφαλείας με το ψήφισμα 541/1983 θα καταδικάσει τη μονομερή ενέργεια των Τουρκοκυπρίων, θεωρώντας την ανακήρυξη νομικά άκυρη, καλώντας σε ανάκλησή της και κάλεσε όλα τα κράτη – µέλη του Οργανισµού να µην αναγνωρίσουν άλλη ∆ηµοκρατία εκτός από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Από τότε μέχρι και σήµερα το συγκεκριµένο ψήφισµα του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποτελεί ένα από τα σηµαντικότερα, στην προσπάθεια θωράκισης της Κυπριακής Δηµοκρατίας ενάντια στην προοπτική αναγνώρισης του ψευδοκράτους και της οριστικής διχοτόµησης της πατρίδας µας.
Η Τουρκία υποστηρίζει πως η τουρκοκυπριακή πλευρά οδηγήθηκε στην ανακήρυξη εξαιτίας των αξιώσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς για κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί.
Ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρος Κυπριανού, σε δήλωσή του την ίδια ημέρα ανέφερε: «Αυτή η ενέργεια όχι μόνο περιπλέκει περαιτέρω το Κυπριακό πρόβλημα, αλλά καθιστά φανερό ότι στόχος της τουρκικής πλευράς ήταν πάντοτε η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων και η καλλιέργεια συνθηκών με σκοπό την απόσχιση της κατεχόμενης περιοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία».
Ενώ ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών επισήμανε ότι αυτή η ενέργεια είναι «αντίθετη προς τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο και σε αντίφαση με τις συμφωνίες κορυφής του 1977 και 1979».
Η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα που αναγνώρισε το ψευδοκράτος και η οποία από την πλευρά της, μένοντας πιστή στις προηγούμενες ενέργειές της στο νησί, αντάλλαξε «πρέσβεις» με το ψευδοκράτος.
Προτάσεις για λύση του προβλήματος της Κύπρου έγιναν πολλές πριν το Νοέμβριο του 1983, οι οποίες είτε απορρίπτονταν από την ελληνική πλευρά ως απαράδεκτες, είτε τις απέρριπτε η Τουρκική πλευρά πριν καν τις εξετάσει.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Javier Pérez de Cuéllar, βασιζόμενος στις προτάσεις του προκατόχου του Kurt Waldheim, προσπάθησε να εντείνει τις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις στην Κύπρο, προτείνοντας κάποιους δείκτες, κάποιες προϋποθέσεις για έναρξη διαλόγου μεταξύ των δυο πλευρών. Δυστυχώς πάντα υπήρχε ναυάγιο συνομιλιών.
Παράλληλα θα πρέπει να τονιστεί πως η ανακήρυξη του ψευδοκράτους αντιτίθεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο, αλλά και στις συμφωνίες του 1977 και 1979 μεταξύ των επικεφαλής των δύο κοινοτήτων.
Στις 11 Μαΐου του 1984, με το ψήφισμα 550/1984 το Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε εκ νέου την ανακήρυξη των κατεχόμενων σε ανεξάρτητο κράτος, θεωρώντας μάλιστα άκυρη και την ανταλλαγή πρεσβειών μεταξύ Τουρκίας και τουρκοκυπριακού μορφώματος. Ταυτόχρονα επανέλαβε και την έκκληση του στα κράτη να μην αναγνωρίσουν την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δηλαδή το ψευδοκράτος και να μην της παράσχουν κανενός είδους βοήθεια ή διευκόλυνση.
Σήμερα, σαράντα ένα χρόνια μετά, και καμιά χώρα διεθνώς δεν έχει αναγνωρίσει το ψευδοκράτος ως κρατική υπόσταση. Με αυτή την πράξη όμως, φάνηκε για μια ακόμη φορά πως η Τουρκία συνεχίζει την αποσχιστική πολιτική της στο Κυπριακό, ασχέτως ποιός είναι στην εξουσία, είτε ισλαμιστής, είτε σοσιαλιστής είτε οτιδήποτε άλλο, η γραμμή στην εξωτερική πολιτική ήταν και είναι πάντα η ίδια. Σήμερα θέλουν δύο κράτη στην Κύπρο. Έτσι απλά.
Κάθε τόσο η Τουρκία απειλεί με εποικισμό της Αμμοχώστου, με άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων, ή ακόμα και το άνοιγμα και τη λειτουργία ξενοδοχειακών μονάδων. Κάθε τόσο μας ανακοινώνει το σενάριο της Γαλάζιας Πατρίδος που περιλαμβάνει και την Κύπρο μα και το Αιγαίο.
Σε μια προσπάθεια αλλοίωσης των πληθυσμών στο βόρειο τμήμα από τη μια κουβαλά εποίκους και από την άλλη εμποδίζει την επιστροφή των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στα σπίτια τους στα κατεχόμενα. Και να μην ξεχνάμε ότι περνάμε τώρα στην τρίτη γενιά εποίκων, δηλαδή και παιδιά εποίκων που γεννήθηκαν στην Κύπρο μετά την εισβολή.
Υπολογίζεται ότι σήμερα οι έποικοι να υπερτερούν των γηγενών Τουρκοκυπρίων.
Και μεις τι μπορούμε να κάνουμε;
Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση για το Κυπριακό πριν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί μάλλον είναι ανώφελη.
Η Τουρκία δείχνει και εμφανίζει πάντα μια αδιάλλακτη στάση μέχρι που να πετύχει τους σκοπούς που έχει βάλει, με εντολοδόχο της τον εκάστοτε Πρόεδρο του ψευδοκράτους είτε είναι ο ιδρυτής αυτού του μορφώματος Ραούφ Ντενκτάς είτε είναι ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, είτε είναι ο Ντερβίς Ερόγλου είτε είναι ο Μουσταφά Ακιντζί, είτε είναι ο Ερσίν Τατάρ δεν θέλει τίποτα παρά τη διχοτόμηση του νησιού και τη δημιουργία δύο κρατών.
Εμείς τι θέλουμε; Εμείς αύριο τι; Αύριο τι θέλουμε;
Θέλουμε την επανένωση του νησιού.
Θέλουμε μια Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς στρατεύματα κατοχής και ξένες εγγυήσεις για την ασφάλεια του νησιού.
Θέλουμε ένα κράτος δικαίου όπου Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι, θα μπορούν να ζουν ελεύθερα σε όλη την επικράτεια του νησιού και να εργάζονται για το καλό όλων.
Να μπορούμε να πάμε ελεύθερα από τον Άγιο Ιλαρίωνα στην Κερύνεια, από τη Λεμεσό στου Μόρφου, από τη Μύρτου και τη Λάπηθο στο Βαρώσι και τη Σαλαμίνα, από τον Απόστολο Βαρνάβα στον Απόστολο Ανδρέα.
Αυτήν την Κύπρο θέλουμε.
Δράμα, 15 Νοεμβρίου 2024
Ζαχαρίας Κύζας
από το Παραλίμνι
Αμμοχώστου
ΚΥΠΡΟΣ
