ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ – Σχολιάζοντας την επικαιρότητα.
Γράφει ο Θανάσης Πολυμένης
Κι όμως…
Ακόμα κι αν κάποιοι άλλαξαν την πραγματική ημερομηνία της Επανάστασης του 1821, ακόμα και αν πολλοί μας κάνουν να ξεχνάμε τα πολλαπλά μηνύματα του 1821, ακόμα κι αν κάποιοι σήμερα προσπαθούν να ξαναγράψουν διαφορετικά τα βιβλία της Ιστορίας…
… ακόμα κι αν κάποιοι επιμένουν να έχουν την Ελλάδα υποχείριο και προτεκτοράτο σε διάφορες ξένες δυνάμεις, οι Έλληνες, όταν έρθει η ώρα, θα ξαναγράψουν Ιστορία και χρυσές σελίδες!
Όσα γιουσουφάκια των πασάδων κι αν πέρασαν κι αν περάσουν απ’ αυτή τη χώρα, ντόπια και ξενόφερτα, οι Έλληνες ξέρουν να υπομένουν κι αργά ή γρήγορα, θα βρουν το δρόμο να βαδίσουν μπροστά!
Η 25η Μαρτίου 1821!!!
Ή μήπως ήταν 22 Φεβρουαρίου 1821; Πόση σημασία μπορεί να έχει σήμερα, αν η Επανάσταση ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και όχι στις 25 Μαρτίου 1821, σήμερα, μετά από 196 χρόνια;
Κι όμως έχει, αν δεν ήταν μια απλή ημερομηνία! Η αλλαγή της ημέρας, η οποία καθιερώθηκε επί βασιλείας Όθωνα, έγινε κυρίως για θρησκευτικούς και εκκλησιαστικούς λόγους, επειδή η 25η Μαρτίου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου!
Έτσι επήλθε το «πάντρεμα» της Επανάστασης άμεσα με την Εκκλησία και τον Χριστιανισμό, αφού είχαμε να κάνουμε με απίστους από την άλλη πλευρά, τους μωαμεθανούς, αλλά φυσικά και μια ανάταξη της Εκκλησίας απέναντι στο Έθνος!
Πράγμα βεβαίως που σηματοδοτεί, την ανάγκη ανοικοδόμησης του νεοσύστατους Έθνους, με χριστιανικά ιδεώδη και απαραίτητα την Εκκλησία ως τη δεύτερη εξουσία στη χώρα!
Αλλά βεβαίως και την ένταξη και ενσωμάτωση της επίσημης Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Επανάσταση, της οποίας ούτως ή άλλως, στην πραγματικότητα, υπήρξε εχθρός! Εκτός από μερικούς ηρωικούς παπάδες που πολέμησαν τους Οθωμανούς!
Αυτή η ιστορική ανακρίβεια όμως, αδικεί κατάφορα και έναν μεγάλο Έλληνα, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, που είναι ο άνθρωπος που έκανε το πρώτο βήμα για την Επανάσταση του 1821.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και οι άνδρες του, πέρασαν τον ποταμό Προύθο που ήταν τότε το σύνορο μεταξύ της Ρωσίας και των παραδουνάβιων ηγεμονιών οι οποίες υπάγονταν διοικητικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη των επιχειρήσεων. Δύο μέρες αργότερα, στο Ιάσιο, εκδίδει την επίσημη διακήρυξη της Επανάστασης.
Αν και φυσικά αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία η διέλευση του Υψηλάντη από τον Προύθο ως η ημέρα της Επανάστασης, εντούτοις περνάει στα «ψιλά» θα λέγαμε της Ιστορίας με μια διαφορετική ημερομηνία.
Στον πρώτο επίσημο εορτασμό της Επανάστασης στις 25 Μαρτίου επί βασιλείας Όθωνα, συμμετείχαν όλοι οι εν ζωή ακόμα τότε, ήρωες: Κολοκοτρώνης, Κουντουριώτης, Νικηταράς, Μακρυγιάννης κτλ.)
Ο Κολοκοτρώνης απελευθέρωσε την Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου, ενώ στις 25 Μαρτίου, κανένα απολύτως λάβαρο δεν υψώθηκε, σε καμιά Μονή Λαύρας, από κανέναν δεσπότη Παλαιών Πατρών Γερμανό, ο οποίος αμφισβητούσε ανοιχτά και επίσημα την Επανάσταση!
Είναι χαρακτηριστικοί οι διάλογοι του Παπαφλέσα με τους κοτζαμπάσηδες και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στο Αίγιο, (τότε Βοστίτσα), στις 26 Γενάρη 1821, όταν ως πληρεξούσιος του Αλέξανδρου Υψηλάντη τους συνάντησε στο σπίτι τού Αντρέα Λόντου, προκειμένου να τους πείσει να συμμετάσχουν στην Επανάσταση. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός αρνιόταν την Επανάσταση, ρωτώντας: «Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Πού στρατός πεπαιδευμένος; Πού στόλος εφοδιασμένος;». Για να καταλήξει: «… Αλλ’ εις την εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητας έχομεν, διά να πιστεύσωμεν όσα λέει ο Δικαίος και όσα γράφει ο Υψηλάντης;»
Ενώ ο Σωτήρης Χαραλάμπης είπε: «… πιστεύω πως η Ρωσία, όπου έχει την ίδια θρησκεία μ’ εμάς, θα συντροφέψει τον Υψηλάντη με στρατεύματα… Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ποιον θα ‘χουμε ανώτερο; Ο ραγιάς, αφού πάρει τα όπλα δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνου, που δεν μπορεί να κρατήσει το πιρούνι να φάει! (σ.σ. αυτός ήταν ο Νικήτας Φλέσας, αδελφός του Παπαφλέσα). Κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να ‘χει δικαιώματα»!
Αλλά ο Παπαφλέσας τούς δίνει την πρέπουσα απάντηση: «Η Επανάσταση είτε θέτε είτε όχι θα γίνει! Πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω. Και τότες όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν…». Για να του ανταπαντήσει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: «Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!» (Αμβρόσιος Φραντζής «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδας, τ. α΄ σελ. 98).
Αθάνατη Ελλάδα! Τα γιουσουφάκια πάντα περίσσευαν, αλλά ο λαός ήξερε να τα αντιμετωπίζει την κατάλληλη στιγμή!
Και τα γιουσουφάκια όμως περισσεύουν ακόμα και σήμερα, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που προσπάθησαν να αλλάξουν την Ιστορία, ή να απαλύνουν πολλές σκληρές γωνίες της, να υποβαθμίσουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα…
… όπως για παράδειγμα αργότερα εκείνο το εγχείρημα της Ρεπούσης για τους Έλληνες που συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης…
… ή τα λεγόμενα του πρώην υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη περί της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού και άλλα πόσα!
Τα πολλαπλά και πολύπλοκα μηνύματα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, δεν έχουν μέχρι και σήμερα ερμηνευθεί, ούτε έχουν αναφερθεί με όλη τη σημασία που τους οφείλεται, πουθενά, παρά μόνο από ελάχιστους μετρημένους ιστορικούς που έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να τα καταγράψουν και να τα αναδείξουν!
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και μέχρι σήμερα, τα σχολικά βιβλία κυρίως, είναι αυτά που περνούν την Ιστορία συνήθως επιδερμικά!
Η πρώτη Εθνοσυνέλευση
Η πρώτη Εθνοσυνέλευση μετά την Επανάσταση, ορίστηκε και έγινε στις 20 Δεκεμβρίου 1821 στο χωριό Πιάδα, κοντά στην Αρχαία Επίδαυρο. Στην Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου γράφτηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, ορίστηκε ο τρόπος της προσωρινής λειτουργίας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και ψηφίστηκε την 1 Ιανουαρίου 1822 το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος».
Πριν από την πρώτη Εθνοσυνέλευση και με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 στην Ελλάδα, ιδρύθηκαν τα πρώτα τοπικά πολιτεύματα: η «Μεσσηνιακή Γερουσία», ο «Οργανισμός της Πελοποννησιακής Γερουσίας», «η Βουλή της Θετταλομαγνησίας», ο «Οργανισμός της Γερουσίας της Δυτικής Ελλάδος» και η “Νομική Διάταξις της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος” ή «Οργανισμός του Αρείου Πάγου, Γερουσίας της Ανατολικής Ελλάδος».
Τα πολιτεύματα αυτά, ψηφισμένα κατά το πρώτο έτος της επανάστασης, το 1821, από τοπικές Συνελεύσεις προκρίτων των επαρχιών, είχαν ως σκοπό την προσωρινή διοικητική και στρατιωτική οργάνωση, προέβλεπαν δε τη μελλοντική σύσταση «Βουλής του Έθνους», στην οποία θα ανήκε η νομοθετική εξουσία και από την οποία θα εξηρτώντο οι κατά τόπους ιδρυθείσες «Διοικήσεις», δηλαδή οι Γερουσίες της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας και ο Άρειος Πάγος της Ανατολικής Ελλάδας.
Κατά τη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου ψηφίσθηκαν από συνελεύσεις του επαναστατημένου λαού και τα συνταγματικά σχέδια της Σάμου και της Κρήτης. Συγκεκριμένως, το Μάιο του 1821, επικυρώθηκε η «Έκθεσις του Τοπικού Συστήματος της Σάμου» και το Μάιο του 1822 το “Προσωρινός Πολίτευμα της Νήσου Κρήτης”.
Θα πρέπει να σημειωθεί, πως η ίδρυση των τοπικών αυτών πολιτευμάτων ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, αφενός μεν διότι περιείχαν, αν και ατελώς, αρχές πολιτικής αυτοδιάθεσης και ατομικής ελευθερίας, για τις οποίες αγωνιζόταν τότε ο λαός, αφετέρου δε διότι αποκάλυπταν την έφεση για διοίκηση και πολιτειακή ευνομία με αιρετούς άρχοντες, με ταυτόχρονη εισαγωγή κάποιων από τα συστατικά της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας. [Σημείωση: Τα στοιχεία για τα Πολιτεύματα από την ιστοσελίδα του Ελληνικού Κοινοβουλίου για την Συνταγματική Ιστορία.]
