5η Πανελλαδική Συνάντηση κινημάτων
και συλλογικοτήτων για το νερό
για την υπεράσπιση του δικαιώματος στο νερό
Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 2020 κινήματα και συλλογικότητες για το Νερό από όλα τα μέρη της Ελλάδας (Αττική, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Ηράκλειο, Μεσοχώρα, Γιάννενα, Δράμα, Κυκλάδες, Χαλκιδική, Θάσος) πραγματοποίησαν την 5η Πανελλαδική τους Συνάντηση, αντάλλαξαν απόψεις και ιδέες, κατέθεσαν προτάσεις, με βασικό σκοπό να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν ένα κοινό αγαθό, ένα ανθρώπινο δικαίωμα, μια ζωτική ανάγκη: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ!
Η 5η Πανελλαδική Συνάντηση πραγματοποιήθηκε, λόγω της πανδημίας, διαδικτυακά. Η πανδημία βέβαια εκτός από τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στις μετακινήσεις ανέδειξε και ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα: πόσο σημαντική είναι η ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στο νερό, πως η υδροδότηση όλων των περιοχών δεν μπορεί να είναι θέμα κόστους/οφέλους, αλλά προστασίας της ανθρώπινης ζωής.
Η 5η Πανελλαδική Συνάντηση αφιερώθηκε στη μνήμη του Τόλη Παπαγεωργίου, μαχητή και ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος κατά των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Κοινή πεποίθηση των συλλογικοτήτων που συμμετείχαν στη Συνάντηση ήταν ότι αντίθετα με την προσπάθεια του κράτους με στόχο την “ανάπτυξη” πράσινη ή άλλη να ενισχύσει θεσμικά την ιδιωτικοποίηση των Υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης (Υπερταμείο, Οδηγία για ανάκτηση κόστους νερού, προσπάθεια ελέγχου των πηγών, σύνδεση του νερού με παραγωγή ‘’πράσινης’’ ενέργειας), στην κοινωνία ενισχύονται οι ιδέες οι οποίες αποτελούν και βασική τους αρχή ότι: «το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι αποθήκη ενέργειας για “πράσινη” και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση».
Στις προηγούμενες πανελλαδικές συναντήσεις διατυπώθηκαν βασικές αρχές όπως:
Το νερό είναι κοινό αναπαλλοτρίωτο αγαθό απαραίτητο για τη ζωή. Πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες, δεν πρέπει να αποτελεί πηγή κέρδους. Η ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία απέδειξε ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο, δεν είναι προς όφελος των κοινωνιών, οδηγεί σε σημαντική αύξηση της τιμής του, κακή περιβαλλοντική διαχείριση και επιδείνωση της ποιότητάς του.
Να κατοχυρωθεί συνταγματικά η δημόσια ιδιοκτησία των οργανισμών ύδρευσης – αποχέτευσης και η μη κερδοσκοπική διαχείριση του κύκλου του νερού. Να κατοχυρωθούν θεσμικά, η δημόσια, η δημοτική, η συνεργατική και η συνεταιριστική ιδιοκτησία των φορέων διαχείρισης του νερού, ο κοινωνικός και εργατικός έλεγχος, η ορθολογική διαχείριση, η θεσμοθέτηση βιώσιμων πρακτικών, που θα προστατεύουν την οικολογία των υδατικών κύκλων, θα απορρίπτουν τις φαραωνικές κατασκευές και θα προκρίνουν λύσεις προστιθέμενης οικολογικής αξίας, μικρής τοπικής κλίμακας και χαμηλού οικονομικού, περιβαλλοντικού, και κοινωνικού κόστους.
