Μιλάει στον «Π.Τ.» ο Αρχιτέκτονας και ζωγράφος Γ. Νάνος
«…η δουλειά μου – τουλάχιστον
αυτό που προσπαθώ να κάνω –
είναι μια ευφορική τέχνη…»
Μέχρι 21 Απριλίου η έκθεση του Γ. Νάνου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας
Του Θανάση Πολυμένη
ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στη Δράμα δηλώνει για άλλη μια φορά, ο γνωστός Δραμινός Αρχιτέκτονας και ζωγράφος Γιάννης Νάνος, με μια έκθεση ζωγραφικής.
Ο Γιάννης Νάνος, είναι ένας σπουδαίος Αρχιτέκτονας και ζωγράφος, που το περασμένο Σάββατο 12 Απριλίου εγκαινίασε τη ζωγραφική του έκθεση με κεντρικό τίτλο «Εικονογραφίες» και θέμα: «Άνθρωπος και Περιβάλλον».
Η έκθεση του κ. Νάνου θα λειτουργεί καθημερινά στο αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Δράμας και θα είναι ανοικτή μέχρι και 21 Απριλίου 2025, όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει πλήρως ανέκδοτα έργα του, που φτάνουν και είκοσι χρόνια πίσω.
Ο Γιάννης Νάνος είναι ένας εξαιρετικός Αρχιτέκτονας και ζωγράφος, καθώς όταν σπούδαζε, είχε την τύχη να έχει δασκάλους τον Νίκο Εγγονόπουλο, τον Σωτήρη Σόρογκα και τον Λάζαρο Λαμέρο. Αποφοίτησε το 1973 από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και το 1980 εγκαταστάθηκε στη Δράμα, όπου και γεννήθηκε το 1948. Αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική και ζωγραφική «fresco» στο Πολυτεχνείο της Φλωρεντίας 1967 – 1969.
Αργότερα και μέχρι το 1999 θα δημιουργήσει τη σειρά έργων Διαδρομές , ένα εικαστικό ταξίδι στον ευρύτερο ελληνικό χώρο . Την περίοδο αυτή συνεργάζεται με την εταιρεία Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη, ως αρχιτέκτων και εικαστικός , φιλοτεχνώντας με έργα του τις ετικέτες του κτήματος.
Το 2000 εγκαθίσταται μόνιμα πια στην Αθήνα. όπου ασκεί την αρχιτεκτονική, ενώ παράλληλα ζωγραφίζει νέα σειρά έργων τις Εικονογραφίες με θέμα άνθρωπος και περιβάλλον.
Προσωπικά βιώματα
Ο κ. Νάνος, με ευγένεια δέχτηκε να μιλήσει στον «Π.Τ.» για το έργο του, επισημαίνοντας αρχικά ότι πρόκειται για έργα που απορρέουν από προσωπικά βιώματα. Όπως μας λέει, «παίρνουμε τα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας και το κάνουμε τέχνη. Τα περνάμε μέσα από το φίλτρο του καλλιτέχνη. Θα έλεγα ότι η δουλειά μου – τουλάχιστον αυτό που προσπαθώ να κάνω – είναι μια ευφορική τέχνη. Με την έννοια ότι, αυτός που βλέπει τα έργα αυτά, αισθάνεται μια ευφορία, να αισθάνεται όμορφα. Αυτή είναι η επιδίωξή μου.
Σ’ αυτήν ειδικά την έκθεση, το 90% από τα έργα είναι ανέκδοτα με την έννοια ότι δεν τα έχω παρουσιάσει ποτέ. Είναι από την προσωπική μου συλλογή, από το χρονοντούλαπο και ξεκινάνε από 1995 και μέχρι είκοσι χρόνια πίσω».
Ερωτώμενος για το ποια είναι η σχέση αρχιτεκτονικής και ζωγραφικής, ο κ. Νάνος σημειώνει: «Αν δείτε τα έργα μου, αυτό είναι κραυγαλέο. Φαίνεται από το στήσιμο, από την αίσθηση του χώρου, υπάρχει μια συνάφεια. Η τέχνη βοηθάει στην αρχιτεκτονική πάρα πολύ. Ό,τι είναι ωραίο, είναι και λειτουργικό τις περισσότερες φορές. Το ανάποδο δεν ισχύει. Αλλά ο κανόνας είναι πως, ό,τι είναι ωραίο είναι και λειτουργικό».
Όπως εξηγεί, «σκοπός μου είναι να δημιουργήσω μια ευφορία στον άνθρωπο, μ’ αυτό που βλέπει στα έργα μου. Βέβαια, ο καθένας, με τα προσωπικά του βιώματα τα μετουσιώνει και βλέπει με το δικό του τρόπο. Γενικά πάντως η προσπάθειά μου είναι να έρθω σε μια επικοινωνία με τον άνθρωπο. Για εμάς τους καλλιτέχνες ζωγράφους, η έκθεση είναι κάτι σημαντικό».
Επισημαίνει χαρακτηριστικά, ότι, «έτσι επικοινωνούμε με τον κόσμο, βγάζοντας τη δουλειά μας προς τα έξω. Είναι σαν να βγάζουμε τον εαυτό μας κι αυτό είναι καμιά φορά οδυνηρό, γιατί αποκαλύπτουμε τα εσώψυχά μας. Εκείνο που μ’ ευχαριστεί είναι ότι, πολλές φορές συμπίπτουν τα ερεθίσματα τα δικά μου, οι ανησυχίες μου, με αυτές των επισκεπτών. Οπότε αυτό είναι το επιθυμητό. Αν καταφέρει ο καλλιτέχνης να επικοινωνήσει μέσα από το έργο του με το κοινό, είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση».
Αρχιτεκτονική και Δράμα
Η κουβέντα έρχεται μοιραία και στη Δράμα, καθώς παλαιότερα είχε ασχοληθεί με αρκετά σχέδια για παλιά διατηρητέα κτίρια, αλλά και με την περιοχή του Δοξάτου, όπου η δουλειά του είχε παρουσιαστεί μέσα από ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Ερωτώμενος για το πώς βλέπει σήμερα αρχιτεκτονικά την εξέλιξη της πόλης, σημειώνει:
«Δυστυχώς δεν είναι θετικά τα μηνύματα που παίρνουμε. Δεν είναι καθόλου θετικά.
Αυτό είναι κάτι δύσκολο και η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Το περιβάλλον μας, η πόλη μας, αυτό που ζούμε. Δυστυχώς μόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε ευαισθητοποιηθεί.
Δυστυχώς έγιναν πολλές ζημιές κατά τη δεκαετία του 1970 που ήταν η ανοικοδόμηση με τις πολυκατοικίες. Έγινε μεγάλη ζημιά, ίσως και ανεπανόρθωτη σε ορισμένες περιπτώσεις.
Τώρα βέβαια έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Οι νέοι σέβονται το περιβάλλον, τα παλιά κτίρια, υπάρχει το new vintage, το καινούριο. Βλέπουν σήμερα την αξία που έχουν αυτά τα παλιά κτίρια, τα οποία είναι φορτωμένα από αναμνήσεις, μ’ αυτούς που τα έχτισαν. Είναι πιο προσωπικά. Τώρα βέβαια το περιβάλλον έχει γίνει περισσότερο ουδέτερο».
Όπως λέει χαρακτηριστικά, «υπάρχουν προσπάθειες και από την πολιτεία, όμως απ’ ό,τι καταλαβαίνω έγκειται στην προσωπική ιδιοσυγκρασία του καθενός. Είναι σημαντικό, ο χώρος στον οποίο ζούμε, να τον φροντίζουμε γιατί είναι η ίδια μας η ζωή, είναι το σπίτι μας.
Θα δείτε ένα μεγάλο μέρος της έκθεσης, το μεγαλύτερο κομμάτι, είναι στη φύση, είναι καρνάγια, εικόνες που σου αποτυπώνονται στο μυαλό και γίνονται τέχνη και ξεκινάνε πάντα από το περιβάλλον μας, που μας διαμορφώνει και το διαμορφώνουμε».
Δράμα – Γενέθλια πόλη
Η τελευταία ερώτηση έχει να κάνει για το τι αντιπροσωπεύει η Δράμα γι’ αυτόν, για την οποία μιλάει με περισσή νοσταλγία: «Η Δράμα είναι η γενέθλια γη, η πόλη της Δράμας. Πάντα είναι και πάντα θα μείνει. Υπάρχουν προσωπικά βιώματα από την παιδική μου ηλικία, τα οποία κουβαλάω. Η ατμόσφαιρα, το τοπίο που υπάρχει, έχει χαραχτεί βαθιά μέσα μου και φαίνεται και στα έργα μου αυτό το στοιχείο. Είναι η γενέθλια γη την οποία δεν μπορούμε να αρνηθούμε. Την κουβαλάμε, την κυνηγάμε και μας κυνηγάει, μας έχει πλάσει. Είναι σημαντικό να λέει κανείς, ότι, αυτός είναι ο τόπος του. Όσο μικρός ή μεγάλος να είναι, έχει μεγάλη σημασία!»
