Το Παγγαίο Όρος και οι αρχαίοι πρόγονοι των Δραμινών – Καβαλιωτών
Του Τηλέμαχου Τσελεπίδη
Το βιβλίο του συγγραφέα ερευνητή και λογοτέχνη κ. Τηλέμαχου Τσελεπίδη «Το Παγγαίο όρος και οι αρχαίοι πρόγονοι των Δραμινών – Καβαλιωτών» κυκλοφορεί και διατίθεται από την Περιηγητική Λέσχη της Δράμας και τη ΔΕΚΠΟΤΑ Δράμας.
Το περιεχόμενο του βιβλίου αναφέρεται στους αρχαίους προγόνους των Δραμινών και των Καβαλιωτών τους Ήδωνες Θράκες, οι οποίοι ζούσαν από την περιοχή του Στρυμόνα και μέχρι τον Νέστο. Πρώτη πρωτεύουσά τους η Ηδώνα, ένα πόλισμα λίγο έξω από την Δράμα, μετά η Μύρκινος και τελευταία η Αμφίπολη. Οι Ήδωνες είναι ένα δραστήριο θρακικό φύλο με μια σειρά ένδοξων βασιλέων, τον Οιονέα, τον Ρήσο, τον Δρύα, τον Λυκούργο, τον Χάροπα, τον Οίαγρο, τον Γέτα, τον Πιττακό, τον Σιτάλκη, κλπ. Τους Ήδωνες Θράκες αναφέρουν στα έργα τους σχεδόν όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, ποιητές, ιστορικοί και φιλόλογοι, ο Όμηρος, ο Πίνδαρος, ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Αρχίλοχος, ο Ιπποκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Στράβων, ο Αππιανός, ο Ξενοφών, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Εκαταίος, ο Δίων ο Κάσιος, ο Επίχαρμος και πλήθος άλλων.
Αυτόν τον ιστορικό λαό ο οποίος μάχονταν έφιππος να κρατήσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία του, λαός που πολέμησε και κατανίκησε επίλεκτο Αθηναϊκό στρατό και τους συμμάχους τους, που κέρδισε κι απώθησε από τη γη του Ίωνες και Μακεδόνες επιδρομείς και που τελικά κατακτήθηκε από τους λαούς αυτούς. Λαοί οι οποίοι επιβουλεύονταν, διαρκώς, τον πλούτο του γεωγραφικού του χώρου, ήτοι τα πλούσια αποθέματα χρυσού του Παγγαίου όρους, αλλά και τα δασικά και γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα της χαρισματικής γης τους. Αυτούς τους προγόνους μας, μας τους στέρησαν ανεκδιήγητοι νότιοι Έλληνες γραφειοκράτες για 156 χρόνια. Και η ιστορία, έκτοτε, φυλακισμένη συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Το 1842 οι Σλάβοι διεκδικώντας την περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης δημιούργησαν στην Κωνσταντινούπολη έναν χάρτη πολιτικό, γεωφυσικό και εθνογραφικό, με όχημα τον περιβόητο 23χρονο Γερμανό γεωγράφο Έριχ Κιέπερτ (1818-1899). Ονομάστηκε «Χάρτης της αρχαίας Ελλάδας και των αποικιών της». Στον χάρτη αυτόν έκαναν οι σλάβοι περί τις 60 σκόπιμες πλαστογραφήσεις, παραποιήσεις και μετακινήσεις τοπωνυμίων και ορεωνυμίων για τους δικούς τους εθνοφυλετικούς λόγους. Τον χάρτη στη συνέχεια θα τον περιφέρει στους διαδρόμους του Συνεδρίου του Βερολίνου τον Οκτώβριο του 1878 ο μισέλληνας καγκελάριος της Γερμανίας Όττο Μπίσμαρκ (1815-1898) για να δικαιώσει τους εθνικούς στόχους των Σλαβοβουλγάρων που, πριν λίγους μήνες, σε πλήρη συνεργασία με τους τσάρους της Ρωσίας, είχαν δημιουργήσει την Μεγάλη Βουλγαρία με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Από τότε, πριν από 174 χρόνια, ένα μαύρο σάβανο έπεσε πάνω στη γη του τόπου μας. Και δεν έφτασε μόνο αυτό, έρχεται και το ανεύθυνο Αθηναϊκό κράτος των 50.211 τ.χλμ με σύνορα πιο κάτω από την Θεσσαλία, το μικρό ελληνικό κρατίδιο που το 1861 είχε μόλις 1.096.810 κατοίκους και ρίχνει ταφόπλακα πάνω στην ιστορία και την μυθολογία ενός ολόκληρου δραστήριου λαού, των Ηδωνών Θρακών. Τότε το όνομα του Παγγαίου όρους, που ήταν και το ιερότερο οροπέδιο της αρχαιότητας μετά τον Όλυμπο και ήταν το σημερινό Φαλακρό, μεταφέρθηκε από τους σλάβους στο αντικρινό βουνό της θάλασσας, στην Εικοσιφοίνισσα. Σκοπός τους ήταν να θεωρηθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν γηγενείς στον τόπο τον οποίο ζούμε, αλλά ότι οι νότιοι Έλληνες έφτασαν μέχρι την παραθαλάσσια ακτή ως αποικιοκράτες, ορίστε και ως απόδειξη ο χάρτης με το ιερό τους βουνό, το Παγγαίο όρος. Ήθελαν να αποδείξουν ότι η ηπειρωτική χώρα κατοικείτο από σλάβους.
Προωθείται αυτός ο χάρτης στην Ελλάδα. Το μικρό ελληνικό κρατίδιο κάτω από την Θεσσαλία και η κυβέρνηση της χώρας μας, επισημοποιούν, χωρίς καμία επιφύλαξη, τον πλαστογραφημένο χάρτη με όλες τις παραποιήσεις του και εγκλωβίζουν την ιστορική ταυτότητα του τόπου μας για ενάμιση αιώνα.
Το μακρόστενο οροπέδιο της θάλασσας, με τα επτά ονόματα τα οποία φέρει, δεν είχε καμιά ανάγκη να κλέψει το όνομα του βόρειου οροπέδιου της Δράμας. Άλλωστε το βουνό αυτό ήταν για τους αρχαίους Έλληνες το όρος Σύμβολο και τίποτε άλλο. Η λέξη το λέει. Ένωνε δύο οροπέδια, το Παγγαίο όρος και το Δύσωρο (Μενοίκιο) όρος. Emboli το ονόμασαν οι Ρωμαίοι και Βίβλινο λεγόταν κατά τον Επίχαρμο, Μακέτιο και Σελμάτιο το ονομάτιζαν οι Βυζαντινοί, Μπουνάρ Δαγ και Παναήρ Δαγ το βάφτισαν οι Τούρκοι μόλις ήρθαν κατακτητές, κλπ,
Όμως η θεία Νέμεση τυφλώνει και περιπλέκει τους άνομους και τους εγκληματίες. Οι Σλάβοι μετέφεραν το όνομα, αλλά άφησαν το ψηλότερο βουνό του λεκανοπεδίου, το οροπέδιο από την Καβάλα μέχρι το Νευροκόπι, που έχει και την ψηλότερη κορυφή του στα 2.232 μέτρα, χωρίς κανένα όνομα. Το άφησαν ανώνυμο. Επίσης ο χαρτογράφος ξέχασε να μεταφέρει και τους θρακικούς λαούς οι οποίοι ζούσαν πάνω στο σημερινό Φαλακρό, αφού ο χάρτης ήταν και εθνογραφικός. Γιατί είναι γνωστό, ότι οι Σάτρεις και οι Βησσοί, σύμφωνα με όλους τους αρχαίους συγγραφείς, ζούσαν πάνω στο Παγγαίο όρος. Κι έτσι η πλαστογράφηση γίνεται πλέον τελείως αποκαλυπτική. Όχι όμως και για το Αθηναϊκό κράτος μας, το οποίο χωρίς έλεγχο και επιφυλάξεις έκανε τον πλαστογραφημένο χάρτη επίσημο χάρτη της χώρας. Ούτε καν η πονηρή περιφορά του χάρτη από τον μισέλληνα αρχικαγκελλάριο της Γερμανίας Όττο Μπίσμαρκ στο συνέδριο του Βερολίνου το 1878 υποστηρίζοντας τις απόψεις των Σλάβων για την παραχώρηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία, δεν ξύπνησε το ληθαργωμένο φιλότιμο του αντεθνικού κατεστημένου της Αθήνας. Και η ιστορία του τόπου μας, έκτοτε, πάγωσε, μέχρι σήμερα.
Όμως ο ζωντανός λαός των Ηδώνων Θρακών, ένας φιλόπατρις λαός, ο οποίος ακολούθησε με τον βασιλέα του τον Μέγα Αλέξανδρο στην μεγάλη εκστρατεία του στην Ασία, βγαίνει σήμερα από τον τάφο του σε όλο του το μεγαλείο και διαμαρτύρεται. Τα αρχαία ευρήματα και τεκμήρια στην περιοχή μας είναι άφθονα. Όμως, σε μας, τους Δραμινούς και Καβαλιώτες, εναπόκειται αν θα αξιοποιήσουμε την εθνική μας κληρονομιά. Γιατί και τους χάρτες θα πρέπει να τους αλλάξουμε και την ιστορική μας ταυτότητα θα πρέπει να διεκδικήσουμε και να αποκαταστήσουμε και να αξιοποιήσουμε. Εκτός κι αν ο ραγιαδισμός 540 χρόνων των Τούρκων και η Βουλγαρική γενοκτονία στον τόπο μας, σκότωσαν την περηφάνεια, την ζωντάνια, τον εγωισμό, το ελληνικό μας φιλότιμο και την αξιοπρέπεια του άλλοτε αγέρωχου Έλληνα Δραμινού και Καβαλιώτη πολίτη.
