Την Τετάρτη η παράσταση «Αγαμέμνων»
στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
Στον διπλό ρόλο του Αγαμέμνονα και του Αίγισθου
ο Γιάννης Στάνκογλου
Ο Γ. Στάνκογλου μιλάει στον «Π.Τ.»
Της Σουζάνας Θεοδωρίδου
Ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Η υποδοχή της Κλυταιμήστρας μοιάζει θερμή, όμως κρύβει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης, που έχει καταστρώσει μαζί με τον Αίγισθο, προκειμένου να εκδικηθεί τη θυσία της Ιφιγένειας, που σφαγιάστηκε για να ξεκινήσουν τα πλοία προς την Τροία.
Καθώς η Κλυταιμνήστρα δολοφονεί τον Αγαμέμνονα και την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα, ακολουθεί τον κύκλο του αίματος του οίκου των Ατρειδών, που ξεκίνησε με την Ιφιγένεια και συνεχίζεται στις επόμενες τραγωδίες της τριλογίας.
Η τραγωδία του Αισχύλου «Αγαμέμνων», πρόκειται να παρουσιαστεί την Τετάρτη 25 Ιουλίου, στις 9.30 μ.μ., στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, στο πλαίσιο του 61ου Φεστιβάλ Φιλίππων.
Στον διπλό ρόλο του Αγαμέμνονα και του Αίγισθου, παίζει ο Γιάννης Στάνκογλου, την Κλυταιμνήστρα η Μαρία Πρωτόπαππα, ενώ μαζί τους είναι ο Θοδωρής Κατσαφάδος, ο Αργύρης Πανταζάρας, η Ιώβη Φραγκάτου και δωδεκαμελής χορός.
Με αμεσότητα και ευθύτητα στον λόγο του, ο Γιάννης Στάνκογλου, περιγράφει τους χαρακτήρες που υποδύεται στην παράσταση, τον Αγαμέμνονα και τον Αίγισθο, αλλά και την οικουμενικότητα και διαχρονικότητα αυτών των παραστάσεων.
κ. Στάνκογλου, πως θα χαρακτηρίζατε τους ρόλους που υποδύεστε, τον Αγαμέμνονα και τον Αίγισθο αντίστοιχα;
Είναι δυο τελείως διαφορετικά πρόσωπα, έχουν διαφορετική ψυχοσύνθεση. Ο Αγαμέμνονας είναι ένας άνθρωπος ο οποίος κουβαλάει την ενοχή για την θυσία της κόρης του Ιφιγένειας, αλλά από την άλλη είναι αυτός ο οποίος είναι αρχιστράτηγος των Ελλήνων που έχουν πάει στην Τροία. Έχει κατακτήσει την Τροία και έχει επιστρέψει νικητής. Παρόλα αυτά όμως κουβαλάει αυτή την ενοχή. Είναι πιο δυναμικός, γνωρίζει τι σημαίνει εξουσία περισσότερο από ότι ο Αίγισθος.
Ο Αίγισθος από την άλλη πλευρά, είναι ένας πιο κρυμμένος χαρακτήρας πίσω από την Κλυταιμνήστρα. Συγκατοικεί μαζί της δέκα χρόνια, όσο λείπει ο Αγαμέμνονας, και σχεδιάζει τον θάνατό του μαζί με την Κλυταιμνήστρα. Από την στιγμή πια που τον σκοτώνουν προσπαθεί και ο ίδιος να ανταπεξέλθει στο κομμάτι της εξουσίας, το οποίο δεν το έχει όσο το είχε ο Αγαμέμνονας.
Η παράσταση, θεωρείτε ότι έχει κοινά στοιχεία με την σημερινή κοινωνία;
Νομίζω ότι οποιοδήποτε αρχαίο κείμενο από τους τραγικούς μας έχει άμεση σχέση με το παρόν. Τα στοιχεία με τα οποία καταπιάνονται οι αρχαίοι μας, είναι πολύ σημαντικά, είναι νοήματα και δομές που ακόμα τις συναντάμε μπροστά μας στις σημερινές κοινωνίες. Έχουν βαθιά νοήματα και σίγουρα θα έπρεπε να ρίχνουμε λίγο παραπάνω την ματιά μας και την σκέψη μας πάνω σε αυτά τα κείμενα, γιατί σίγουρα έχουμε κάτι να πάρουμε.
Παρατηρούμε ότι οι παραστάσεις αυτές έχουν ενδιαφέρον στους ανθρώπους κάθε κοινωνίας, κάθε εποχής. Τις χαρακτηρίζει η οικουμενικότητα και η διαχρονικότητα. Γιατί θεωρείτε ότι συμβαίνει αυτό;
Είναι κείμενα τα οποία ασχολούνται με έννοιες και με την ουσία της ανθρώπινης φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας και της ανθρώπινης γνώμης. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και η ψυχανάλυση, αλλά και πολλά άλλα έχουν βασιστεί πάνω σε αυτούς τους μύθους. Διότι πια αυτά τα κείμενα έχουν δημιουργήσει και κάποιους μύθους, δεν είναι μόνο η αρχαία ελληνική μυθολογία. Η αλήθεια είναι, ότι αυτά τα κείμενα είναι στηριγμένα πάνω στην αρχαία ελληνική μυθολογία και οι τραγικοί μας ήθελαν κάπως να μεταφράσουν αυτή τη μυθολογία και να την φέρουν στο δικό τους σήμερα – τότε.
Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς αυτή τη στιγμή όταν καταπιανόμαστε με τέτοια κείμενα προσπαθούμε να φέρουμε αυτή την ουσία 2.500 χρόνια μετά.
Ασχολούνται πάρα πολύ με τον άνθρωπο, την ανθρώπινη ύπαρξη, την δομή και την κοινωνία, και για τον λόγο αυτό παραμένουν κλασσικά και θα παραμείνουν για πάντα.
Ποια μηνύματα πιστεύετε ότι μπορεί να περάσει αυτή η παράσταση σε ένα σύγχρονο θεατή;
Νομίζω ότι δεν είναι ένα μόνο το μήνυμα. Το να δεις μια παράσταση και να ακούσεις αυτό τον λόγο του Αισχύλου, σε μια εκπληκτική μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα, δεν μένεις μόνο σε ένα κομμάτι και νομίζω ότι έτσι έχουμε δουλέψει και εμείς. Δεν κοιτάξαμε να φωτίσουμε μόνο ένα μέρος του κειμένου, φροντίσαμε να ακούσει ο θεατής όλο το κείμενο και έπειτα ο καθένας να πάρει το δικό του μήνυμα από την παράσταση.
