Στα 48 της με δύο μεγάλα παιδιά
η Δραμινή Σοφία Μαχαιρίδου πέρασε
στην Σχολή Ιστορίας–Αρχαιολογίας Ιωαννίνων
► Ήδη τελείωσε τη Σχολή Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ στην Κομοτηνή
και ενδιαφέρεται να μπει στη Σχολή Εκπαιδευτικής Πολιτικής του ΠΑ.ΜΑΚ.
Του Θανάση Πολυμένη
Η ΣΟΦΙΑ Μαχαιρίδου είναι δημοτική υπάλληλος του Δήμου Δράμας, είναι 48 χρόνων και έχει δυο παιδιά. Μία κόρη φοιτήτρια του ΤΕΙ Καβάλας και έναν γιο που έχει τελειώσει τη Σχολή Κρεοπωλών στη Δράμα. Η ίδια, έχει χρηματίσει μάλιστα κάποια περίοδο και πρόεδρος του Συλλόγου Δημοτικών Υπαλλήλων Ν. Δράμας, ενώ ανάμεσα στα άλλα, έχει ασχοληθεί και με τη δράση της ζωγραφικής προσώπου στην Ονειρούπολη.
Φέτος, το 2018, έδωσε εκ νέου Πανελλαδικές εξετάσεις, προκειμένου να πετύχει τον έναν και μοναδικό στόχο που έχει στο μυαλό της: Την Σχολή Κοινωνικής Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (ΠΑ.ΜΑΚ.) Αν και ο στόχος της πρώτης της επιλογής δεν επετεύχθη, παρ’ όλα αυτά η κα. Σοφία Μαχαιρίδου πέρασε στην Σχολή Ιστορίας – Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων.
Για την επιτυχία της αυτή, αλλά και για την προσπάθεια που έκανε μια γυναίκα στα 48 της, με οικογένεια, παιδιά και επαγγελματικές υποχρεώσεις, η κα. Μαχαιρίδου μίλησε χθες στον «Πρωινό Τύπο». Η ίδια έχει μια μακρά πορεία θα λέγαμε στις προσπάθειές της να πετύχει τον παντοτινό στόχο που είναι το ΠΑ.ΜΑΚ.
Όπως μας λέει η ίδια, όταν τελείωσε το Επαγγελματικό Λύκειο στα 18 της χρόνια, δεν κατάφερε τότε να περάσει σε κάποιο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Τα βήματά της την οδήγησαν σε κάποια ιδιωτική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, Σχεδιαστών Μόδας και Μοντελίστ. Με το αντικείμενο ασχολήθηκε επαγγελματικά, τόσο στη Γερμανία, όσο και στην Ελλάδα, ενώ σταμάτησε όταν το αντικείμενο του έτοιμου ενδύματος κατέρρευσε γενικά στην Ελλάδα.
Η πορεία της ζωής της την έφερε τελικά στο Δήμο Δράμας, όπου εργάζεται και σήμερα ως δημοτικός υπάλληλος. Ο στόχος όμως για το ΠΑ.ΜΑΚ. παρέμεινε αναλλοίωτος και το 2013 αποφασίζει για πρώτη φορά να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις, με στόχο το Τμήμα Εκπαιδευτικής Κοινωνικής Πολιτικής. Όπως μας λέει η ίδια: «Δεν κατάφερα να περάσω τότε στο ΠΑΜΑΚ, αλλά πέρασα στη Σχολή Κοινωνικής Διοίκησης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ανήκει στον ίδιο κοινωνικό χώρο – το αντικείμενο της Κοινωνικής Διοίκησης έχει να κάνει με τις ευπαθείς ομάδες – συνέχισα την Σχολή και δεν δοκίμασα να την απορρίψω και να ξαναδώσω. Ολοκλήρωσα την Σχολή με επιτυχία και ορκίστηκα πέρυσι τον Σεπτέμβριο.
Παρ’ όλα αυτά, το να ασχοληθώ με τα άτομα με ειδικές ανάγκες, είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Οπότε είπα να δοκιμάσω και φέτος. Δυστυχώς δεν είχα καλή προετοιμασία, δεν τα κατάφερα να περάσω στη Σχολή πρώτης προτίμησης, αλλά δεν θα το βάλω κάτω. Θα προσπαθήσω και του χρόνου μέχρι να πετύχω τον στόχο μου. Όπως και να ‘χει, στη Σχολή θα πάω να γραφτώ και αν δεν τα καταφέρω, παράλληλα θα σπουδάζω ένα νέο αντικείμενο, πολύ ενδιαφέρον, όπως είναι η Αρχαιολογία».
Στην ερώτηση για το πώς αντιμετώπισε η οικογένειά της τις προσπάθειές της, μας απαντά: «Η οικογένεια ήταν ο σύμμαχός μου, ειδικά όταν πέρασα στις πρώτες μου εισαγωγικές στην Κοινωνική Διοίκηση. Ήταν τόσο μεγάλη και σημαντική επιτυχία για μένα, που νομίζω ακόμα και που δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή, θα είναι η λατρεμένη μου σχολή.
Τα χρόνια πέρασαν με δύσκολες οικογενειακές και επαγγελματικές συνθήκες και μπόρεσα τελικά να τελειώσω κανονικά στην ώρα μου. Δεν είχα την πολυτέλεια να χάνω χρόνο και λόγω της ηλικίας μου, αλλά και την απόλαυση της φοιτητικής μου ζωής. Ήξερα ότι έπρεπε να ακολουθήσω ένα συγκεκριμένο μονοπάτι για να φτάσω στον στόχο μου».
Όπως επισημαίνει, τα παιδιά της το αντιμετωπίζουν αρκετά θετικά, ενώ ο συνδυασμός δουλειά, διάβασμα, σπουδές, ήταν αρκετά δύσκολος. «Δεν είναι καθόλου εύκολο. Πολλές φορές, ειδικά κατά την εξεταστική περίοδο στην Κομοτηνή, έπρεπε να καταβάλω τεράστιες προσπάθειες. Έπρεπε να σχολάω από τη δουλειά και να φεύγω πανικόβλητη για την Κομοτηνή να προλάβω την ώρα εξέτασης. Κάποιες μέρες μπορούσα να πάρω άδεια, αλλά γενικά η κατάσταση ήταν σε ένα τεντωμένο σχοινί. Ο χρόνος περιορισμένος να προλάβεις τις απαιτήσεις της Σχολής, έχοντας κατά νου ότι δεν μου επιτρέπεται η χαλάρωση ή να αφήσω κάτι για το επόμενο εξάμηνο με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα σχετικό άγχος και αγωνία για να τα καταφέρω».
Στα παιδιά που δεν πέτυχαν στις επιλογές τους στις Πανελλαδικές εξετάσεις, η κα. Μαχαιρίδου έχει να πει ένα μήνυμα: «Φυσικά και οι πανελλαδικές δεν είναι το Α και Ω. Είναι μια πόρτα που ανοίγει, για μια μελλοντική εξέλιξη, ειδικά έτσι όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, στην κατάσταση που είμαστε. Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάποια Σχολή, πέρα από τις Ένοπλες Δυνάμεις των Σωμάτων Ασφαλείας, που θα σου εξασφαλίσει άμεσα την επαγγελματική αποκατάσταση.
Επιλογές στη ζωή μας υπάρχουν πάρα πολλές. Πρέπει να σκεφτόμαστε ψύχραιμα και να μπορούμε να αποκωδικοποιούμε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Δεν είναι πάντα εύκολο. Τα παιδιά που δίνουν πρώτη φορά και απέτυχαν, θα τους ανοίξουν κι άλλες πόρτες, κι άλλες ευκαιρίες. Και φυσικά ένας χρόνος περνάει πολύ γρήγορα! Σημασία έχει πάντα να έχουμε καλή προετοιμασία για να πιάσουμε τους στόχους μας. Και ποτέ δεν ξέρεις πώς θα τα πας. Μπορεί η ζωή να έχει άλλες επιλογές για μας και δεν θα πρέπει να αγνοούμε τα σημάδια και τις ευκαιρίες που μας δίνει».
