Τα τριάκοντα αργύρια
Γράφει ο Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
Πλησιάζει το Πάσχα και νομίζω ότι πρέπει να ξαναθυμηθούμε την θλιβερή ιστορία τής Σταύρωσης του Ιησού Χριστού. Στο δράμα αυτό δύο πρόσωπα προκαλούν στους πιστούς χριστιανούς δυνατά συναισθήματα, θετικά ο Χριστός και αρνητικά ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Ο Χριστός υπέστη τα πάθη και την σταύρωση για να σώσει την ανθρωπότητα και ο Ιούδας πρόδωσε τον δάσκαλό του και τον παρέδωσε στους εχθρούς του για το χρήμα. Χάρηκαν οι αρχιερείς και ο ανόητος λαός βλέποντας Τον Αθώο καρφωμένο στον σταυρό. Ικανοποιήθηκε και ο προδότης παίρνοντας ως αμοιβή της άτιμης πράξης του τα τριάκοντα αργύρια.
Όμως σύντομα ο Ιούδας κατάλαβε το έγκλημα που διέπραξε και μετάνοιωσε. Γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος: «Τότε ιδών ο Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν (τον Χριστό) ότι κατεκρίθη, μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσι και τοις πρεσβυτέροις λέγων: ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον. Οι δε είπον: τι προς υμάς; συ όψει Και ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ ανεχώρησε και απελθών απήγξατο».
Φαίνεται ότι ακόμα και στην ψυχή τού Ιούδα υπήρχαν υπολείμματα φιλοτιμίας, που τον οδήγησαν στον αυτοαπαγχονισμό του. Έστω και αργά κατάλαβε τις συνέπειες της αισχρής πράξης του, της προδοσίας τού Θεανθρώπου. Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι χειρότεροι από τον Ιούδα, που προδίδουν την πατρίδα τους, δεν μετανοούν για την πράξη τους και τους απονέμονται βραβεία από τους «αρχιερείς» τής Ευρώπης. Και τα αποδέχονται ευχαρίστως, χωρίς αιδώ και χωρίς τύψεις συνειδήσεως.
Πρόδωσαν την Μακεδονία, πρόδωσαν την Ελλάδα μη συναισθανόμενοι το μέγεθος του ανοσιουργήματος. Είναι ασυνείδητοι; Δεν γνωρίζουν Ιστορία; Άγνωστο. Δεν γνωρίζουν τουλάχιστον ότι στην κορυφή τού σταυρού και άνωθεν της κεφαλής τού Χριστού «ην γεγραμμένον εβραϊστί, ελληνιστί και ρωμαϊστί Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων»; Ελληνιστί διότι τότε ο μισός κόσμος μιλούσε ελληνικά χάρις στον Μακεδόνα στρατηλάτη Μεγαλέξανδρο και τον ελληνικό πολιτισμό.
Και αυτοί οι άνθρωποι «πούλησαν» την Μακεδονία, την Ιστορία της και τον πολιτισμό της στους Σλαβοσκοπιανούς! Οι ίδιοι πούλησαν την ψυχή τους στον Εβραίο Μαρξ, που δίδαξε κομμουνισμό και διεθνισμό, επειδή αυτός δεν είχε πατρίδα. Τουλάχιστον, αν είχαν το φιλότιμο του Ιούδα, θα είχαν ήδη απαγχονισθεί, αλλά η πώρωσή τους δεν τους επιτρέπει να συναισθανθούν το τεράστιο έγκλημά τους.
Το βραβείο von Kleist ορθώς το αποδέχθηκε ο Ζόραν Ζάεφ, διότι κατόρθωσε να δώσει στο πολυεθνικό κρατίδιό του ένα ένδοξο ξένο όνομα, λαμπρή Ιστορία, ψευδώνυμο στην γλώσσα του και εθνικότητα μακεδονική σε ένα συνονθύλευμα λαών. Και δικαίως χαίρεται και γελάει για την επιτυχία του. Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας γιατί χαίρεται και γελάει; Μήπως δεν αντιλαμβάνεται την σημασία τής πράξης του; Αν έδινε στους γείτονες κάτι από το σπίτι του, θα έλεγα ότι είναι μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος, αλλά δίνοντας στους ξένους την ψυχή τού ελληνικού λαού, την Μακεδονία μας με την τρισχιλιετή Ιστορία, θα έπρεπε να ντρέπεται και να μην εμφανίζεται ενώπιον των Ελλήνων.
Κομμουνιστές ήταν και οι Σοβιετικοί και οι Ανατολικοευρωπαίοι και οι Κινέζοι και άλλοι λαοί, αλλά δεν έδωσαν σε κανέναν τίποτε δικό τους: γη, πολιτισμό, όνομα, εθνικότητα. Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτοφανές παγκοσμίως: Δίνει τα πάντα, χωρίς να παίρνει τίποτε. Φαίνεται ότι δεν γνωρίζει την λέξη αμοιβαιότητα. Παρότι τα στελέχη του ασπάζονται τον Μαρξισμό, δεν το ομολογούν και προτιμούν να είναι κρυπτοκομμουνιστές, για να μην προκαλούν την άπωση του λαού.
Αλλά ό,τι και να κάνουν, όσα τεχνάσματα και αν σοφιστούν, πρέπει να γνωρίζουν ότι η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών ουδέποτε θα γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό και κάποτε θα ανατραπεί στην πράξη. Και αυτοί που την υπέγραψαν θα προστεθούν στον κατάλογο των προδοτών της πατρίδας μας.
