Στη Δράμα ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Δημήτρης Καιρίδης
«Είμαι Πόντιος εκ πατρός μεγαλωμένος
με τα βιώματα της Γενοκτονίας που
είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός»
Συνέντευξη εφ’ όλη της ύλης στον «Π.Τ.»
Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι γέννημα-θρέμμα της Μακεδονίας, με πατέρα πρόσφυγα από τον Πόντο. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο και διεθνείς σχέσεις στο Fletcher School, στο πανεπιστήμιο Tufts της Βοστώνης. Δίδαξε διεθνή πολιτική στο Harvard, στο Tufts, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και, τώρα, διδάσκει διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική στο Πάντειο. Έχει δουλέψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στην εκπαίδευση και τη διαχείριση προγραμμάτων και οργανισμών, ως εμπειρογνώμονας και ως επιστημονικός σύμβουλος σε κυβερνήσεις και ιδρύματα. Υπήρξε καθηγητής στην Έδρα Καραμανλή στο Fletcher School και σήμερα είναι επιστημονικός υπεύθυνος στο Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής». Από το 2002, διευθύνει τη «Θερινή Ακαδημία της Ολυμπίας». Το 2009, ίδρυσε τo δίκτυο προβληματισμού και δράσης «Navarino Network» στη Θεσσαλονίκη.
Ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Δημήτρης Καιρίδης συναντήθηκε χθες στη Δράμα με φίλους και γνωστούς, σε μια μικρή συγκέντρωση που είχε προγραμματίσει.
Ο κ. Καιρίδης είχε την ευγενή καλοσύνη
να παραχωρήσει στον «Π.Τ.» μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης
Κύριε Καιρίδη, έρχεστε σε ένα νομό, που έχει μεγάλο ποντιακό πληθυσμό. Το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργηθεί ένα ζήτημα σχετικά με την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από παλαιότερες δηλώσεις. Θα θέλαμε να ξεκαθαρίσετε το ζήτημα αυτό και να μας πείτε τι πραγματικά έχει συμβεί μιας κι εσείς ο ίδιος είστε και Πόντιος και έχετε καταγωγή από τη Δράμα.
Κατ’ αρχήν έρχομαι στην πατρίδα μου. Από τη Δράμα κατάγεται ο πατέρας μου, ο οποίος μεγάλωσε εδώ, εγώ γεννήθηκα στην όμορη Καβάλα. Στη Δράμα είναι ο οικογενειακός τάφος, στη Δράμα είμαι γραμμένος στα Μητρώα Αρρένων και στη Δράμα έχω συγγενείς και μια κάποια μικρή οικογενειακή περιουσία.
Την ξέρω τη Δράμα, την αγαπώ πολύ και έρχομαι πολύ συχνά, τουλάχιστον 10 φορές το χρόνο. Ξέρω τα προβλήματά της, αγαπώ πολύ την περιοχή και τους κατοίκους της. Χαίρομαι που είμαι εδώ.
Είμαι Πόντιος εκ πατρός, μεγαλωμένος με τα βιώματα της Γενοκτονίας που είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Δυστυχώς, τα γνωστά κυβερνητικά χαλκεία, σε συνεργασία με τις ακροδεξιές παραφιάδες – και δεν είμαι το μόνο θύμα αυτών – ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα κατήγγειλε πριν από μερικές μέρες – έχουν στοχοποιήσει και πολλούς άλλους, προκειμένου να κρύψουν την πολιτική χρεοκοπία και να περιορίσουν την επερχόμενη εκλογική ήττα που έρχεται.
Δεν θα τους περάσει. Η λάσπη μένει στα χέρια των λασπολόγων. Εγώ ως Πολιτικός Επιστήμονας σε αυτή την Ακαδημαϊκή τρίωρη διάλεξη, μίλησα και όπως έχω καθήκον να κάνω και όπως πρέπει να γίνεται για την πολιτική χρήση της Ιστορίας και επέρριψα ευθύνες γιατί το ελληνικό κράτος καθυστέρησε μέχρι το 1994 με ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο το γνωρίζουμε ήδη από το 1922 και το 1919 και τιμούμε φέτος τα 100 χρόνια της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Αισθάνομαι εξαιρετικό θυμό γι’ αυτό που συνέβη και για το γεγονός ότι διάφοροι πατριδοκάπηλοι που δεν έχουν προσφέρει τίποτα στον τόπο, παρά μόνο θέλουν να τον κρατούν καθηλωμένο στο χθες, εκμεταλλευόμενοι το εθνικό φρόνημα και τις θυσίες των Ελλήνων, χρησιμοποίησαν αυτή την ιστορία για να με πλήξουν.
Βλέπω ωστόσο με χαρά, ότι δεν τους περνάει, ο τόπος με ξέρει και με αγκαλιάζει με πολύ αγάπη.
Θα συνεχίσω αυτό τον αγώνα, πάνω από κόμματα και ιδεολογίες. Από ένα σημείο και μετά είναι αγώνας για την Ελλάδα, διότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν η Ελλάδα χάσει αυτή την ευκαιρία να αναταχθεί , να γυρίσει σελίδα και συνεχίσει στην ίδια πορεία της στασιμότητας, τότε η κρίση θα μονιμοποιηθεί σε εθνική παρακμή, με τελική κατάληξη ακόμα και την εθνική περιπέτεια.
Γι’ αυτό το λόγο κατεβαίνω, γι’ αυτό το λόγο δίνω τη μάχη, γι’ αυτό το λόγο βγαίνω από την ασφάλεια – αν θέλετε – της Ακαδημαϊκής έδρας της Πανεπιστημιακής θέσης και του τηλεοπτικού κριτή που ήμουν όλα τα προηγούμενα χρόνια στο ACTION 24 και γίνομαι κρινόμενος κι εγώ και στόχος, που είναι αγώνας εθνικός.
Εμείς δεν θέλουμε μόνο τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους να έρθουν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία, θέλουμε όπως λέει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όλους τους φιλοπρόοδους, μεταρρυθμιστικούς φιλοευρωπαίους που πονάνε αυτόν τον τόπο, να συστρατευτούν για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. μακράς πνοής για να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται αυτός ο τόπος».
Σε συνέντευξή σας έχετε χαρακτηρίσει κακή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Με πιο τρόπο πιστεύετε ότι θα μπορούσε η χώρα μας να διασφαλίσει θιγόμενα συμφέροντα και κυρίως να ακυρώσει κάθε είδους αλυτρωτική διάθεση εκ μέρους της γείτονος χώρας;
Η Συμφωνία είναι κακή γιατί, σύμφωνα με το άρθρο 7, η Ελλάδα, για πρώτη φορά, αναγνωρίζει τον αυτόνομο «μακεδονισμό», δηλαδή την ύπαρξη ενός «μακεδονικού» έθνους με δική του «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα. Αντί, λοιπόν, να ακυρώνει τον αλυτρωτισμό, μια για πάντα, τον διαιωνίζει, σε βάρος όχι μόνο του εθνικού μας συμφέροντος αλλά και της ίδιας της μακροπρόθεσμης σταθερότητας στα Βαλκάνια. Σήμερα, ο εν δυνάμει φυσικός αυτουργός του «μακεδονικού» αλυτρωτισμού είναι εξασθενημένος όμως, γνωρίζουμε από την ιστορία, ότι στα Βαλκάνια υπήρξαν πολλοί ηθικοί αυτουργοί και ξένοι παράγοντες που λειτούργησαν αποσταθεροποιητικά. Με τη Συμφωνία, ο βόρειος γείτονας μας εντάσσεται στο ΝΑΤΟ. Όμως, επιθυμεί διακαώς να ενταχθεί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε συγκεκριμένες βελτιώσεις, σε συνεργασία με άλλους εταίρους μας στην Ε.Ε. Είναι, λοιπόν, κρίσιμη η εκπροσώπησή μας και στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, όπου το θέμα, σε μεγάλο βαθμό, θα κριθεί οριστικά. Θα πρέπει πάση θυσία να αναστρέψουμε την εθνική υποχώρηση της Συμφωνίας και να εξασφαλίσουμε τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα στα Βαλκάνια.
Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στο να αφήσετε την ακαδημαϊκή ασφάλεια και να πείτε το «ναι» στη «μάχη» των Ευρωεκλογών;
Η κρισιμότητα του διακυβεύματος των προσεχών ευρω-εκλογών που αφορά την ήττα του λαϊκισμού και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Το 2019 εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αποφασίσουμε αν η σημερινή κρίση θα παραταθεί και θα αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά παρακμής ή αν θα γυρίσουμε σελίδα και θα προχωρήσουμε στην ανάπτυξη με επενδύσεις, κοινωνική προστασία και ασφάλεια για όλους και στο εσωτερικό και στα σύνορά μας. Στην Ευρώπη το μεγάλο στοίχημα αφορά κι εκεί την παράταση της σημερινής στασιμότητας που οδηγεί ευθέως σε νέες κρίσεις ή τη μεγάλη αλλαγή που θα φέρει την περισσότερη Ευρώπη που χρειαζόμαστε με την τραπεζική ένωση, τον κοινό προϋπολογισμό της ευρωζώνης και τη μείωση των υπερ-πλεονασμάτων για τη χώρα μας, ώστε να μειωθούν οι φόροι και να πάρει μπροστά η οικονομία μας. Γι’ αυτό συμμετέχω στη μάχη και γιατί θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν σε μια καλύτερη χώρα μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη. Η ευρεία νίκη της ΝΔ στις ευρω-εκλογές θα αποτελέσει το πρόκριμα για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή που χρειάζεται η πατρίδα μας, με τη συμπόρευση όλων των φιλοπρόοδων, πατριωτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, για να οικοδομήσουμε την Ελλάδα που αξίζουμε και την Ευρώπη που χρειαζόμαστε.
Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα, έχει υποστεί μια σειρά από μέτρα και δυσβάστακτους φόρους, οι οποίοι κατά ένα μεγάλο μέρος, θεωρήθηκαν από τους Έλληνες, ως εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διοίκησής της. Μ’ αυτό το σκεπτικό, ότι γενικότερα η Ευρώπη φέρεται να πίεσε σε μεγάλο βαθμό τη χώρα μας, με τι κριτήρια πιστεύετε ότι πρέπει να ψηφίσουν για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι Ελληνίδες και οι Έλληνες;
Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση και, ιδίως, ο Βορράς κράτησε, αρχικά, μια τιμωρητική στάση απέναντι στην Ελλάδα που ήταν και λάθος και αντιπαραγωγική, γιατί επιδείνωσε το ελληνικό πρόβλημα. Όμως, στην πορεία, μέσα από σκληρή διαπραγμάτευση και ανακτώντας την αξιοπιστία μας, αυτό φάνηκε να αλλάζει μέχρι που ήρθε το πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν ο τυχοδιωκτισμός του Αλέξη Τσίπρα μας απομόνωσε πλήρως στην Ευρώπη, επανέφερε στο προσκήνιο τον πιο σκληρό Σόιμπλε και οδήγησε στην άτακτη συνθηκολόγηση της περίφημης 17ωρης διαπραγμάτευσης. Άρα, το βασικό κριτήριο δεν πρέπει να είναι οι πομφόλυγες κάθε δημαγωγού. Στις 26 Μαΐου ψηφίζουμε εκείνους που θα ενισχύσουν την εθνική μας αξιοπιστία στην Ευρώπη και που με μαχητικότητα, γνώση των συσχετισμών, πίστη στις δυνατότητες του Έλληνα αλλά και στις αλλαγές που χρειαζόμαστε για να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες, θα διεκδικήσουν την περισσότερη Ευρώπη της συνοχής, της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης. Η ΝΔ, η μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη της πατρίδας μας, είναι ο βασικός πολιτικός φορέας που μπορεί να το κάνει αυτό. Θα ήταν κρίμα να «σπαταλήσουμε» αντιπροσώπους σε περιθωριακές ευρω-ομάδες, όπως το 2014, που στη συνέχεια αυτοδιαλύθηκαν και δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο.
Κατά πόσο, ο λόγος των Ελλήνων Ευρωβουλευτών έχει βαρύνουσα σημασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και κατά πόσο εισακούονται στα διάφορα θέματα;
Προϋπόθεση για να έχεις επιρροή είναι να συμμετέχεις σε εκείνες τις ευρω-ομάδες που έχουν επιρροή, όπως είναι, κατεξοχήν, η ομάδα του ΕΛΚ, της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την όσο το δυνατόν πολυπληθέστερη εκπροσώπησή μας εκεί. Το δεύτερο έχει να κάνει με την πολιτική μας αξιοπιστία. Η ΝΔ μπορεί να διεκδικήσει την περισσότερη Ευρώπη, που χρειαζόμαστε, γιατί πάντα πίστευε σε αυτήν. Ο Σύριζα δεν ξέρει τι είναι και τι θέλει και συνεχίζει να συμμετέχει στην ευρω-ομάδα της Αριστεράς που παραμένει ευρωσκεπτικιστική και ενάντια σε όλα εκείνα που θα καθιστούσαν την ευρωζώνη περισσότερο λειτουργική και την Ε.Ε. περισσότερο αλληλέγγυα προς την Ελλάδα. Τέλος, το τρίτο αφορά και την ποιότητα των εκπροσώπων μας και ευθύνη μας είναι να πάμε πέρα από τις επιταγές της εύκολης αναγνωρισιμότητας του life style, σε ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τις τεράστιες δυνατότητες για επιρροή που η θέση του ευρωβουλευτή δίνει. Υπάρχουν άνθρωποι με γνώση, άποψη, μαχητικότητα και διάθεση για δουλειά που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Κατά γενική ομολογία, η εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη, δεν απεικονίζεται ιδιαίτερα θετική, αλλά αρνητική θα λέγαμε. Οι Έλληνες Ευρωβουλευτές θα μπορούσαν να διορθώσουν αυτή την εικόνα στο μέλλον;
Η εικόνα μας είναι ανάμεικτη και η Ελλάδα παραμένει μια πολύ αγαπητή χώρα που όλοι θέλουν να επισκέπτονται. Όμως, είναι αλήθεια, ότι πρέπει να ενισχύσουμε την αξιοπιστία μας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ευρωβουλευτές που με σοβαρότητα, γνώση και μαχητικότητα θα προβάλουν το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας της ανάπτυξης που μοχθεί και διεκδικεί. Και, προσωπικά, έτσι αντιλαμβάνομαι και τον δικό μου ρόλο στο Ευρωκοινοβούλιο. Χωρίς εύκολες και ανέξοδες κραυγές στο εσωτερικό που οδηγούν σε «κωλοτούμπες» αλλά με συγκεκριμένες θέσεις και άποψη για το τι και το πως πρέπει να αλλάξουμε την Ευρώπη, για να τη σώσουμε από την επόμενη κρίση και για να βοηθήσουμε την Ελλάδα μας να ορθοποδήσει.
Είστε Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ έχετε διδάξει Διεθνή Πολιτική στο Harvard, στο Tufts, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και ευρωπαϊκή πολιτική στο Πάντειο. Τι είναι εκείνο που πρέπει να γίνει, ώστε να αλλάξει η εικόνα των Ελλήνων για την πολιτική;
Να ηττηθεί ο λαϊκισμός που με τις αυταπάτες, τα ψέματα, τα διχαστικά διλήμματα και τον ανορθολογισμό του δεν καθηλώνει μόνο τη χώρα στο κακό παρελθόν της αλλά πλήττει την ίδια την πολιτική στην ουσία της, γιατί την καταντάει να καταλήγει σε έναν αέναο τακτικισμό δίχως αρχές και αξιοπιστία. Έχει συχνά λεχθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτό και το αντίθετό του. Αυτό το είδος του πολιτεύεσθαι υπονομεύει την εικόνα των Ελλήνων για την πολιτική και, ευρύτερα, για τη δημοκρατία μας. Το δεύτερο που θα έλεγα έχει να κάνει με την ανάγκη να μιλήσουμε θετικά και να ξεφύγουμε από την παγίδα της λασπολογίας. Η λάσπη είναι η επιτομή της αντι-πολιτικής και τη μετέρχονται όσοι δεν έχουν ιδέες, πρόγραμμα και θέσεις. Και, δεν είναι τυχαίο ότι ο χρεοκοπημένος πολιτικά Σύριζα καταφεύγει σε αυτήν σήμερα, με τελική κατάληξη τον αδιανόητο Πολακισμό. Όμως, η λάσπη καταστρέφει την πολιτική, τρέφει τα άκρα και εγκλωβίζει την κοινωνία στα σημερινά της αδιέξοδα, την ώρα που χρειάζεται αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση στον δρόμο της εθνικής ανόρθωσης.
Και τέλος, ξέρουμε ότι έχετε καταγωγή και από τη Δράμα. Πώς θα μπορούσε να ωφεληθεί για παράδειγμα μια περιοχή σαν τη Δράμα με την ανεργία, την έλλειψη έργων υποδομής που θα μπορούσαν να την βγάλουν από την απομόνωση, αλλά και στο γενικότερο πλαίσιο της Ευρώπης;
Ο πατέρας μου ήταν Πόντιος πρόσφυγας από τη Δράμα και στη Δράμα «επέστρεψε» όταν έφυγε πέρυσι. Έχω αγαπημένους συγγενείς στη Δράμα και είμαι γραμμένος στο Μητρώο Αρρένων της Δράμας. Άλλωστε, γεννήθηκα και μεγάλωσα, τα πρώτα χρόνια, στη γειτονική Καβάλα. Έρχομαι συχνά στη Δράμα και γνωρίζω, από πρώτη χέρι, τις μεγάλες δυνατότητες της περιοχής με τους πλούσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και τους πολύ άξιους κατοίκους της. Όμως, η παραμεθόριος Δράμα έχει αδικηθεί και δεν έτυχε της φροντίδας που δικαιούτο προκειμένου να αναπτυχθεί. Γι’ αυτό και το ποσοστό των νέων της που έφυγαν, στα χρόνια της κρίσης, είναι από τα υψηλότερα της χώρας. Χρειάζονται υποδομές αλλά και μια ευρύτερη φιλο-επενδυτική προσέγγιση που η παρούσα κυβέρνηση δεν πιστεύει, δεν ξέρει και δεν θέλει. Η επιτυχία στα κρασιά, το μάρμαρο αλλά και στις νέες τεχνολογίες δείχνουν τον δρόμο για τη Δράμα της ανάπτυξης στο κέντρο μιας μεγάλης βαλκανικής αγοράς. Και γι’ αυτήν τη Δράμα υπόσχομαι να δουλέψω.
