Στη γιορτή της μάνας
Του Ιωάννη Δεϊρμεντζόγλου
Τη μάνα θέλω να εγκωμιάσω, την ανιδιοτελή, την θυσιαστική της αγάπη, την Ιώβεια υπομονή , την συγχωρητικότητα, την στοργή, την ταπείνωση, αλλά και την ανδρεία της.
Πλάσμα άγιο, πλασμένο από τα χέρια του Θεού. Ψυχή ζώσα, πηγή της ζωής κάθε ανθρώπου. Μάνα της αφοσίωσης, της καρτερίας και της ελπίδας. Κρατά στα χέρια της το μέλλον των παιδιών, της οικογένειας, της Πατρίδας. Πλάθει με της ψυχής της τον πηλό την καρδιά του παιδιού της, έτσι όπως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο. Καρδιά που συγκινείται κι αντρίζεται στις μπόρες που της επιφυλάσσει η ζωή.
Ξέρει να απλώνει την γαλήνη στις δύσκολες ώρες προσφέροντας κομμάτια της καρδιάς της που ευωδιάζουν άρωμα καλοσύνης. Ξέρει να στήνει σε γερά θεμέλια το μέλλον των παιδιών της.
Χέρια ευλογημένα της μάνας πόσα και πόσα δεν πλάθετε με υφάδι και στημόνι την αγάπη σας; Χέρια πλέκουν τα ρουχαλάκια του μωρού, χέρια που ζυμώνουν τα πρόσφορο για την εκκλησιά, χέρια που υψώνονται ικετευτικά προς τον ουρανό ή κάτω απ΄ το εικόνισμα της Μεγάλης Μάνας του κόσμου, της Παναγιάς, να παρακαλέσουν όχι για τον εαυτό της, αλλά για τα παιδιά της και τα παιδιά όλου του κόσμου, να τα σκέπει η Μεγαλόχαρη, να τα χαρίζει υγεία και φώτιση. Μάνα που ξαγρυπνά στο προσκεφάλι του άρρωστου παιδιού ψιθυρίζοντας προσευχές, μάνα που το νανούρισμά της είναι το ομορφότερο ποίημα! «Όνειρα γλυκά γιόκα μου. Κοιμήσου και παράγγειλα στη πόλη το προικιά σου, στη Σμύρνη τα ρουχάκια σου και τα διαμαντικά σου». Πιο ποιητικά λόγια θαρρώ πως δεν μπόρεσε να συνθέσει η Παγκόσμια λογοτεχνία. Ζει και ονειρεύεται, από τα βρεφικά του ακόμα χρόνια, τον γιο της άντρα και παλικάρι, φωτισμένο από τις δωρεές του Θεού.
Θησαυρός αληθινός αιώνιων αξιών και ιδανικών η μάνα, της πίστης και της Πατρίδας. Ένα χαμόγελό της και μόνο κτίζει στη στιγμή περιβάλλον ευτυχίας. Κάθε πράξη, κάθε λόγος, κάθε σκέψη της αποπνέουν ιερότητα.
Τα χέρια της μάνας, τα αγιασμένα απ΄ την εργασία, τα κουρασμένα και ροζιασμένα, να τα φιλάς πρέπει, να τα πλένεις με δάκρυα, να τα κρατάς σφιχτά στα χέρια σου, να παίρνεις κουράγιο και δύναμη.
Μάνες του κόσμου όλου, μάνες των χαρούμενων και των θλιμμένων ανθρώπων, που παίρνετε προστάγματα απ΄τη Μητέρα Παναγιά, να σας κρατά στέρεες εύχομαι τις ώρες που σηκώνετε τον Σταυρό της ζωής στα κατάκοπα χέρια σας. Να ΄ναι μπροστά Εκείνη κι εσείς ακολουθείτε …… πιο πίσω εμείς τα παιδιά σας, το μέλλον της ανθρωπότητας.
Μάνα …… άλλα λόγια δεν μπορώ να πω, πνίγει το δάκρυ το λόγο, θολώνει το δάκρυ τα μάτια, μόνο μιαν ευχή μπορώ να κάνω, μια προσευχή στον Θεό.
«Τούτη την καρδιά της μάνας Θεέ μου κάντην να μεστώνει από αγάπη και υπομονή, για ν΄ αντέχει στα χρόνια που της μέλλει να ζήσει».
