«Εάλω η Πόλις»
Μια εκδήλωση ιστορικής
μνήμης και εθνικές αυτογνωσίας
ΣΤΙΣ 29 Μαΐου, εν μέσω εκλογών, πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, με βασικό ομιλητή τον κ. Γιώργο Μάνο.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Δημοτικού Ωδείου Δράμας, παρουσία των αρχών του τόπου, όπου συμμετείχαν έξι προσφυγικοί σύλλογοι:
– ο Παμμικρασιατικός Σύλλογος Δράμας Άγιος Χρυσόστομος
– η Θρακική Εστία Δράμας
– ο Σύλλογος Ποντίων Δράμας Οι Κομνηνοί
– η Εταιρεία Δραμινών Μελετών
– ο Σύλλογος Ποντίων Ακρίτες Νέας Κρώμνης και
– η Μέριμνα Ποντίων Κυριών Δράμας
Η αριστοτεχνική σκηνοθεσία από τον Σύλλογο Ποντίων Ακρίτες Νέας Κρώμνης, με την πολύτιμη συνδρομή και της επίτιμης προέδρου του Συλλόγου Παρθένας Μισαηλίδου, η επαγγελματική παρουσίαση της εκδήλωσης από τον πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Ακρίτες Νέας Κρώμνης Γιάννη Παναγιωτίδη, το βίντεο που προβλήθηκε με θέμα την Άλωση, τα ποιήματα για την Άλωση που απήγγειλε με τρόπο γλαφυρό η Βιολέτα Μένξη (Θρακική Εστία Δράμας), η ομιλία του Γιώργου Μάνου με θέμα: «Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Αλώσεως», η συμμετοχή Ποντίων καλλιτεχνών με λύρα και νταούλι, καθώς και της ορχήστρας παραδοσιακής μουσικής και της χορωδίας του Παμμικρασιατικού Συλλόγου Δράμας, τα τραγούδια και τα μοιρολόγια που ερμήνευσαν με τρόπο μοναδικό τα καλλίφωνα μέλη των συλλόγων: Σοφία Νεοχωρίτου, Νίκος Αφεντούλης, Λάζαρος Φωτιάδης,Αναστασία Φωτιάδου δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα υποβλητική, μελαγχολική, αλλά και εθνικής αυτογνωσίας.
Στο τέλος η γεύση πικρή, αλλά και η απόφαση όλων μια: θα κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή!
Στον επίλογο της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του για την Άλωση, ο ομιλητής κ. Γιώργος Μάνος σημείωσε:
«Λαβώθηκε βαθιά ο Ρωμιός με την Άλωση της Πόλης. Μα μέσα στον πόνο του, θέλησε να βαστήξει ζωντανή την ελπίδα. Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, ο παπάς που άφησε τη λειτουργία στη μέση, τα μισοτηγανισμένα ψάρια του Μπαλουκλή που ζωντάνεψαν μες στο τηγάνι, ήτανε το γιατρικό της ψυχής για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του. Η λαϊκή μούσα περιέβαλε τη μεγάλη συμφορά με την αχλύ του θρύλου. Και τον θρύλο τον πήρε ο αγέρας και τον ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης, όπου χτυπούσε ρωμαίικη καρδιά.
Σώπασε, Κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις, πάλε με χρόνους με καιρούς, πάλε δικά μας θα ’ναι».
