1η Ιουλίου 1953. Η Δράμα γιορτάζει τα 40 χρόνια της απελευθέρωσής
Μεγάλη γιορτή όμως και για τη ΔΟΞΑ
η οποία εγκαινιάζει το ανακαινισμένο γήπεδό της
1η Ιουλίου 1953. Η Δράμα γιορτάζει τα 40 χρόνια της απελευθέρωσής της από τον Οθωμανικό ζυγό και την Βουλγαρική λαίλαπα που είχε σπείρει τον φόβο και τον τρόμο στη περιοχή μας.
Μεγάλη γιορτή όμως και για τη ΔΟΞΑ η οποία εγκαινιάζει το ανακαινισμένο γήπεδό της. Ένα γήπεδο, το οποίο είχε καταστραφεί στη Γερμανοβουλγαρική κατοχή.
Τα εγκαίνια γίνονται με έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα. Η διοίκηση της Δόξας καλεί σε φιλική συνάντηση την πρωταθλήτρια της Ελλάδας ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ, η οποία και γίνεται αποδεκτή.
Οι κερκίδες του γηπέδου κατάμεστες. Υπολογίζεται πως τον αγώνα τον παρακολούθησαν 8.000 φίλαθλοι. Όσο για το αποτέλεσμα 2-2.
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ έφθασε στη Δράμα μέσω Αμυγδαλεώνα, όπου τον υποδέχθηκε η διοίκηση και ποδοσφαιριστές της Δόξης, με τον προπονητή τους Μάρκοβιτς, παράγοντες της Δράμας και φίλαθλοι.
Μοτοσικλετιστές της Δόξης, συνόδευσαν την ομάδα του Παναθηναϊκού μέχρι τη Δράμα, η οποία κατέκλισε στο ξενοδοχείο «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ», ενώ το βράδυ δόθηκε δεξίωσης στο εστιατόριο «ΔΟΞΑ».
Την επομένη, 1η Ιουλίου το γήπεδο της Δόξης ζει στιγμές απερίγραπτες. Στιγμές χαράς και περηφάνιας για τους Δραμηνούς. Το νέο κόσμημα που πλέον θα έχει στη διάθεσή της η νεολαία σηματοδοτεί νέες π[προοπτικές όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για τον κλασσικό αθλητισμό και την συγκρότηση άλλων ομαδικών ομάδων, όπως βόλεϊ, μπάσκετ, κ.λ.π.
Ομάδες, οι οποίες υπήρχαν πριν την κατοχή, αλλά διαλύθηκαν.
Πριν την έναρξη του αγώνα ο πρόεδρος της Δόξης Αντ. Καστρινός, σε ομιλία του, αναφέρεται στη προσπάθεια ολοκλήρωσης του έργου, στη σημασία του, αλλά και στο μέλλον του αθλητισμού μας.
Φυσικά, δε παραλείπει να ευχαριστήσει όλους εκείνους οι οποίοι συνέβαλαν στην υλοποίηση του στόχου.
Ο λόγος του Προέδρου της Δόξης κ. Καστρινού, κατά τα εγκαίνια του Σταδίου έχει ως εξής:
«Με βαθειά συγκίνησι αλλά και δικαιολογημένη υπερηφάνεια, η Δόξα και οι Δοξαίοι χαίρονται σήμερα το γεγονός ότι το Στάδιο γέμισε από φίλους και φιλάθλους, που γιορτάζουν το ζωντάνεμά του ύστερα από 12 χρόνων σιωπή και αφάνεια, μετά την καταστροφή του από τους εισβολείς.
Πόσος κόπος και μόχθος, πόση υπομονή και επιμονή χρειάσθηκε τα 5 τελευταία χρόνια για να φθάσωμε στη σημερινή ημέρα, είναι ίσως δύσκολο να το αυλλάβωμε όσο δεν υπέστημεν τη λαχτάρα αυτή και είναι ακόμα δυσκολώτερο να το ζωγραφίσωμε.
Μόνο με τον κόπο και το μόχθο του χρειάσθηκε για να γίνη – πριν 30 χρόνια – το πρώτο Στάδιο Δόξης, μπορεί να παραβληθή η προσπάθεια της τελευταίας πενταετίας.
Θα ναφέρω χαρακτηριστική και παραστατική περιγραφή από πρόσφατο γράμμα του τότε Προέδρου της Δόξης Χρήστου Τέντζου.
«Υπήρχε εκεί, όπισθεν των καπναποθηκών της Ρεζή, ένας χώρος, βρωμερότατος. Χάνδακες – χείμαρροι. Τόπος ένθα ο Δήμος και αι πέριξ συνοικίαι απέρριπτον από ετών πολλών τα σκουπίδια, τας ακαθαρσίας, τα χώματα, τους λίθους και τα θνησιμαία, ώστε δυσωσμία φοβερά να αναδίδεται και μακρόθεν. Διεξεδικείτο δε η κυριότης του χώρου τούτου από διαφόρους. Αι δυσκολίαι, νομικαί και πραγματικαί μέγισται. Άλλος χώρος όμως δεν εφαίνετο να υπάρχη. Αυτός εκρίθη ο καταλληλότερος και λογω θέσεως. Απογοήτευσις δεν επιτρέπετο. Όλα τα εμπόδια το έν κατόπιν του άλλου, με επιμονήν και μακράν εργασίαν, υπερεπηδήθησαν και ο χώρος απεκτήθη.
Ουδείς υστέρησε τότε. Το Συμβούλιον ανέπτυξε ζωηροτάτην δράσιν τον Κοινόν εβοήθησε δια συνδρομών και εκτάκτων εισφορών. Οι παλαίμαχοι αθληταί μας και φίλαθλοι επιστρατεύθησαν, ετίναξαν την νάρκην και επεδόθησαν με ζήλον και φανατισμόν εις το έργον. Αλλά πως και με ποία μέσα θα ηδύνατο να ανασκαφή, να εκβραχισθή, να εκχωματωθή και ισοπεδωθή ο χώρος; Τεραστία εργασία. Ειργάσθησαν όλοι επί μήνας δια να γίνη το θαύμα και μεταβληθή ο χώρος ούτος εις ό,τι αργότερον είδε η Δράμα και με υπερηφάνειαν ωνόμασε στο Στάδιον της Δόξης.
«Το αποτέλεσμα – συνεχίζει ο παλαιός Πρόεδρος – εκίνησε έτι πλέον την προθυμίαν του κοινού και τον ζήλον όλων ώστε εν συνεχεία να δημιουργηθούν τα απέραντα περιτοιχίσματα, κτίσματα ανάλογα υπόστεγα, όργανα κλασσικού αθλητισμού και στίβου κ.λ.π. Η νεολαία της Δράμας είχε πάλιν το Γυμναστήριόν της».
Λες και τα χρόνια αντιγράφουν άλληλα. Λες και έγιναν φέτος, πέρσυ, αυτά. Πραγματικά, ακριβώς όμοια θα μπορούσα, με τα ίδια λόγια να περιγράψω τις φάσεις της προσπάθειας που έγινε επί 5 χρόνια για να φθάσωμε στη σημερινή ημέρα. Αλήθεια, τι θαύματα ημπορεί να κάνη ο θαυμάσιος αυτός Λαός, όταν αποδύεται σε μια ευγενική προσπάθεια όλος μαζύ – και πριν 30 χρόνια και σήμερα.
Οι απολίτιστοι εισβολείς κατέστρεψαν πλήρως το Στάδιον, ακριβώς γιατί ήταν εστία πολιτισμού και ελληνισμού. Και με την απελευθέρωσι, οι Δοξαίοι παρέλαβαν το κόσμημα της Δράμας γυμνό και ανασκαμμένο γήπεδο, χώρο πάλι απορριμμάτων. Χρειάσθηκε, μετά 30 χρόνια, να επαναληφθή η ιστορία, παραστατικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της οποίας διάβασα προ ολίγου, για να λάβετε μια ιδέα της προσπάθειας. Και πάλι οι φίλαθλοι πρώτα, οι Δραμηνοί όλοι ύστερα, αποδύθηκαν στην ομαδική προσπάθεια, με την ίδια επιμονή στο κοινό μόχθο και εργασία. Με μόνη διαφορά ότι τα χρόνια είναι πολύ δυσκολότερα σήμερα και το θαύμα πολύ δυσκολότερα γίνεται πραγματικότης. Μα τα τεχνικά μέσα είναι σήμερα αφθονώτερα.
Χάρις, κυρίως, στην ομαδική προσπάθεια και τον φανατισμό όλων – του ανώνυμου φιλάθλου, του ανώνυμου Δοξαίου, όπως προσφυώς χαρακτήρισε ένας Δοξαίος – το θαύμα που χαιρόμαστε σήμερα έγινε πραγματικότης. Γι αυτό η δόξα και η τιμή ανήκει στον Ανώνυμο φίλαθλο, δηλαδή σε όλους τους Δραμηνούς.
Αλλά δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθή η πρώτη φάση της ανοικοδομήσεως του Σταδίου, αν δεν είχαμε συμπαραστάτες όλους ανεξαίρετα τους εκπροσώπους των αρχών της περιφερείας, πολιτικών και στρατιωτικών και χωρίς την ουσιαστική ενίσχυσι των δωρητών και ευεργητών του συλλόγου, προέχουσαν θέσιν μεταξύ των οποίων κατέχει ο δήμος Δράμας. Θα είμεθα στην αρχή της προσπαθείας ακόμα, αν δεν είχαμε την πρόθυμη και ολόπλευρη συναντίληψι και ουσιαστική βοήθεια όλων των τοπικών αρχών, από του κ. νομάρχου μέχρι μέχρι του κατωτέρου υπαλλήλου και εργάτου, από του Στρατηγού Διοικητού της Μεραρχίας Καβάλας μέχρι του Διοικητού των μικροτέρων μονάδων, αν δεν είχαμε την συμπαράστασι των βουλευτών μας και των πολιτευτών μας, την βοήθεια του Τύπου και των υπηρεσιών της Γενικής Διοικήσεως Θράκης, με πρώτο και καλύτερο συμπαραστάτη τον γενικό διοικητή κ. Μίχα.
Οφείλω να συμπληρώσω ότι και πέραν του Στρυμώνος βρήκαμε κατανόησι στην προσπάθειά μας, ακούσαμε λόγια καλά για τη Δόξα, πήραμε επαίνους για το έργο και συμβουλές, αλλά και μια γενναία ουσιαστική ενίσχυσι από τον υπουργό Προνοίας κ. Αδαμόπουλο.
Δεν ημπορώ να μην αναφέρω και ευχαριστήσω έναν έκαστον χωριστά, γιατί είναι τόσοι πολλοί, ώστε θα παραβίαζα σημαντικά το δεκάλεπτο που μου επέτρεψε το πρόγραμμα.
Παρακαλώ να αρκεσθούν, όπως και οι Ευεργέται και Δωρηταί – δια τους οποίους θα γίνη αργότερα ειδική τελετή – στην απλή έκφρασι της βαθειάς ευγνωμοσύνης των Δοξαίων και των Δραμηνών.
Έτσι έγινε και η ανοικοδόμησι του Σταδίου Δόξης προχώρησε τόσο, ώστε να γιορτάζωμε σήμερα τα εγκαίνια. Φυσικά υπάρχουν πάμπολλες ελλείψεις και θα χρειασθή έντασι της προσπάθειας και μετά τα εγκαίνια, για να συμπληρωθή η πρώτη φάσι των σχεδίων για την ολοκλήρωσι του Σταδίου. Υποσχόμεθα νε μη χαλαρώσωμε την προσπάθεια και οι διάδοχοί μας, του χρόνου, θα επιληφθούν με τον ίδιο ασφαλώς ζήλο της εφαρμογής της δεύτερης και της τρίτης φάσεως των σχεδίων.
Γιατί φιλοδοξία της Δόξης είναι να γίνη το στάδιο αυτό εστία μέσα στην οποία εκατοντάδες Νέοι και Νέες να αγωνίζονται την ευγενή άμιλλα όχι μόνο στο ποδόσφαιρο μα και στον κλασσικό αθλητισμό, τις αθλοπαιδιές το κολύμβημα, ακόμα και στα νεώτερα αθλήματα ( τένις, αυτοκίνητο, μοτοσυκλέτα, ποδήλατο, ξιφασκία κ.λ.π.). Ακόμα, φιλοδοξούμε να επεκταθή το Στάδιοαυτό και στους ορίζοντες της πνευματικής καλλιέργειας, με την ίδρυσι Αθλητικής και Μορφωτικής Λέσχης και Μουσικού Τμήματος, σε τρόπο ώστε η Δόξα και το Στάδιό της να γίνη όχι μόνο φυτώριο αθλητών και πρωταθλητών, όχι μόνο χώρος που χαλυβδώνονται τα σώματα, αλλά και εστία για την πνευματική ανάπτυξη της νεολαίας μας.
Αυτές είναι οι φιλοδοξίες και το πρόγραμμα της Δόξης για την πραγματοποίησι των οποίων χρειάζεται δρόμος μακρύς. Αλλά έδειξαν οι Δοξαίοι ότι δεν τους υπολείπεται το θάρρος, η επιμονή, η εργατικότης.
Για την ώρα, είμαστε ευτυχείς ότι μπορούμε να παραδώσωμε το Στάδιο αυτό στην άλκιμη Νεολαία της Δράμας, γιατί το Σ τάδιο δεν είναι μόνο της Δόξης, ανήκει σε όλους του νέους και τις νέες της Περιφερείας Δράμας.
Ύστερα από 12 χρόνια ας χαρούμε όλοι την γενική χαρά. Το Στάδιο Δόξης ξανάνοιξε τις πύλες του και καλεί την Νεολαία μας να αγωνισθή τους σγώνες της ευγενούς αμίλλης.
Παρακαλώ τον κ. Υπουργό να εγκαινιάση το Στάδιο αυτό και να το παραδώση συμβολικά στην άλκιμη Νεολαία μας».
