Υπόθεση για συγγενικά δικαιώματα
απορρίφθηκε από το Μονομελές
Πρωτοδικείο Δράμας
► Εστιατόριο στη Δράμα που είχε κλείσει από το 2012 καλούνταν να πληρώσει μέχρι και το 2018!
Του Θανάση Πολυμένη
ΣΤΙΣ 26 Νοεμβρίου 2019, το Μονομελές Πρωτοδικείο Δράμας, εξέδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα απόφαση, όσον αφορά τα συγγενικά δικαιώματα που οφείλονται από καταστήματα εστίασης, ψυχαγωγίας και άλλους χώρους κυρίως για τραγούδια και μουσική.
Συγκεκριμένα, ένα εστιατόριο στην πόλη της Δράμας, είχε δεχθεί εξώδικο από εταιρεία που προστατεύει τα συγγενικά δικαιώματα τραγουδιών, μουσικής κτλ., από έναν Ενιαίο Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης και Είσπραξης Συγγενικού Δικαιώματος και ζητούνταν ένα αρκετά σεβαστό ποσό.
Την υπόθεση είχε αναλάβει ο Δραμινός δικηγόρος κ. Μιχάλη Τάσσου, ο οποίος πέτυχε τελικά την απόρριψη του αιτήματος του Οργανισμού Είσπραξης Συγγενικού Δικαιώματος. Και ο λόγος ήταν κυρίως, ότι, ενώ το κατάστημα εστίασης είχε ήδη κλείσει από το 2012, του ζητούνταν να καταβάλει δικαιώματα από το 2012 έως το 2018.
Για το θέμα των συγγενικών δικαιωμάτων, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό των πνευματικών δικαιωμάτων, μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» ο δικηγόρος που χειρίστηκε την παραπάνω υπόθεση, κ. Μιχάλης Τάσσου.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, τα συγγενικά δικαιώματα απευθύνονται σύμφωνα με το νόμο, για την προστασία των πνευματικών αλλά και συγγενικών δικαιωμάτων, σε όσους στα καταστήματά τους χρησιμοποιούν μουσική. Αυτό μπορεί να είναι ένα γυμναστήριο, μπορεί να είναι ένα κομμωτήριο, κυρίως όμως τα καταστήματα εστίασης, όπου κατά κόρον γίνεται χρήση της μουσικής και είναι απαραίτητη. Τα συγγενικά δικαιώματα δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα πνευματικά δικαιώματα. Δεν είναι το ίδιο, είναι διαφορετικό το συγγενικό δικαίωμα από το πνευματικό δικαίωμα.
Όπως μας λέει ο κ. Τάσσου, «σε ότι αφορά τα καταστήματα εστίασης, έχει στηθεί ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός διαχείρισης των συγγενικών δικαιωμάτων, ο οποίος ονομάζεται GEA και είναι αρκτικόλεξο των τριών λέξεων GRAMMO ΕΡΑΤΩ ΑΠΟΛΛΩΝ, που ήταν τρεις ανεξάρτητοι οργανισμοί πριν από την σύμπτυξή τους, όπου ο ένας διεκδικούσε των τραγουδιστών, ο άλλος διεκδικούσε το συγγενικό δικαίωμα παραγωγών και όλων όσων εμπλέκονται στην παραγωγή τραγουδιών.
Όλοι αυτοί, έχουν κάνει έναν συλλογικό οργανισμό διαχείρισης, έχουν αναρτήσει στην ιστοσελίδα τους ένα αμοιβολόγιο, το οποίο ορίζεται με βάση την σπουδαιότητα που παίζει στη λειτουργία ενός καταστήματος η χρήση μουσικής: άλλο να είναι απαραίτητο, άλλο να είναι χρήσιμο και άλλο να είναι βοηθητικό, τα τετραγωνικά μέτρα του καταστήματος και τους μήνες λειτουργίας. Και έτσι βγαίνει ένα κοστολόγιο».
Όπως τονίσει ο Δραμινός δικηγόρος, κ. Μιχάλης Τάσσου στον «Π.Τ.», «ο βραχνάς, είναι το γεγονός ότι μετά τη διάλυση της ΑΕΠΙ, τα πνευματικά δικαιώματα άρχισαν να εισπράττονται από δύο ουσιαστικά οργανισμούς, από την ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και την Ειδική Υπηρεσία Έκτακτης Διαχείρισης Δικαιωμάτων (ΕΙΕΔ). Τι συμβαίνει εδώ όπως και με το GEA; Ανάλογα με τις συμβάσεις που κάνει ο κάθε οργανισμός με έναν αντίστοιχο οργανισμό σε ένα ξένο κράτος, εισπράττει και τα δικαιώματα του καλλιτέχνη ο οποίος ουσιαστικά προστατεύεται».
Εξηγώντας ο κ. Τάσσου, επισημαίνει ότι «ο GEA, ήρθε με μια διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων γενικά, και άρχισε να διεκδικεί από πάρα πολλούς καταστηματάρχες, χρήματα για παρελθόντα έτη: από το 2012 έως το 2015. Με αποτέλεσμα πάρα πολλοί καταστηματάρχες, να έχουν λάβει δικόγραφα στα χέρια τους, με τα οποία τους ζητούσαν 15.000 – 20.000 ευρώ πλέον του ΦΠΑ. Αυτές οι υποθέσεις έρχονται στα δικαστήρια και αναλόγως δικάζονται».
Αναφερόμενος στη συγκεκριμένη υπόθεση, η οποία απορρίφθηκε τελικά από το Μονομελές Πρωτοδικείο Δράμας, αυτή αφορούσε περισσότερο ένα διαδικαστικό ζήτημα: «Πρόκειται για μια βιομηχανία παραγωγής παραβόλων για τον εξής λόγο. Ο GEA δεν έχει υπάλληλο όπως είχε η ΑΕΠΙ, να βγαίνει έξω και να ψάχνει πραγματικά ποιος έχει κάνει χρήση της μουσικής. Τι κάνει; Παίρνει τις καταστάσεις από κάποιον φορέα, βλέπει από την άδεια λειτουργίας πόσα τετραγωνικά είναι και έτσι αυθαίρετα, λέει για παράδειγμα ότι το μαγαζί χρησιμοποιεί την μουσική με κάποιο τρόπο.
Στη Δράμα έχουν έρθει αρκετά δικόγραφα στα περισσότερα από τα καταστήματα εστίασης και σε όσους δεν το έχουν παραλάβει, αργά ή γρήγορα θα το παραλάβουν.
Κάθε υπόθεση είναι κατά περίπτωση. Είναι σίγουρο και νομοθετημένο, ότι το συγγενικό δικαίωμα πρέπει να οφείλεται. Απλά θα πρέπει να υπάρχει προστασία από υπέρογκες και αυθαίρετες χρεώσεις. Κάθε περίπτωση είναι μεμονωμένη. Η δική μας περίπτωση για παράδειγμα, ήταν ότι ζητούσαν δικαιώματα από ένα κατάστημα εστίασης, το οποίο όμως είχε σταματήσει να λειτουργεί από το 2012 και ζητούσαν δικαιώματα μέχρι το 2018. Τελικά απορρίφθηκε από το δικαστήριο».
