Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Δράμας
θα «πρωταγωνιστήσει» στη νέα ταινία
του Βρετανού σκηνοθέτη Stephen Saunders
Στο επίκεντρο βρίσκεται για ακόμη μια φορά, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Δράμας, η ιστορία και η γραφικότητα που αποπνέει. Το ενδιαφέρον του Βρετανού σκηνοθέτη και παραγωγού του ντοκιμαντέρ «Bristol Scout: Rebuilding History», Stephen Saunders, κέντρισε ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης μας, προκειμένου να κάνει ένα μεγάλο μέρος των γυρισμάτων της νέας του ταινίας.
Το καλοκαίρι του 2019 μέλη της ομάδας του Bristol Scout 1264, κινηματογραφιστές και ιστορικοί ερευνητές από την Αγγλία, βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας. Μεταξύ των προσκεκλημένων, ήταν ο Βρετανός σκηνοθέτης και παραγωγός του ντοκιμαντέρ Stephen Saunders, ο οποίος άδραξε την ευκαιρία και περιηγήθηκε σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής μας τα οποία παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή. Το αποτέλεσμα ήταν η ASA Productions, ως εκπρόσωπός της, να επιλέξει τον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Δράμας, προκειμένου να γυρίσει ένα μεγάλο μέρος από τη νέα του ταινία η οποία είναι στα σκαριά.
Το σενάριο της ταινίας, βασίζεται στις αληθινές ιστορίες των κρατουμένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τη διάρκεια τη μετακίνησής τους από τα στρατόπεδα της Ανατολικής Γερμανίας σε εκείνα της Δυτικής, ιστορίες οι οποίες αναφέρθηκαν κατά την παραγωγή του ντοκιμαντέρ «The Long March To Freedom», αλλά και σε μια τηλεοπτική σειρά βασισμένη στα μυθιστορήματα του Alan McDermott, καθώς και σε ένα θρίλερ με βάση το μυθιστόρημα RUN and HIDE, από τον Alan McDermott.
Η ιστορία, «ξετυλίγεται» όταν ένας πράκτορας της CIA, χρησιμοποιείται για τη δίωξη των «κακών», και τελικά γίνεται εκείνος ο κυνηγημένος, όπου ξέρει ότι δεν θα σταματήσουν μέχρι να τον σκοτώσουν. Αφού ο αδελφός της σκοτώθηκε σε μια στημένη αυτοκτονία, συνεργάζεται με έναν πρώην στρατιώτη. Μαζί είναι αποφασισμένοι να αποκαλύψουν γιατί τα μέλη της ομάδας των Ειδικών Δυνάμεων πεθαίνουν κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες και πρέπει να κάνουν μια επιλογή: να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν.
Λεπτομέρειες για την ταινία θα ανακοινωθούν από την ASA Productions και τον Stephen Saunders το επόμενο διάστημα, και θα φέρει τη Δράμα και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας στο διεθνές κινηματογραφικό -και όχι μόνο- προσκήνιο.
Η ιστορία του Σιδηροδρομικού Σταθμού Δράμας
Πρόσφατα μάλιστα και πιο συγκεκριμένα την προηγούμενα εβδομάδα, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης μας, βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο των συζητήσεων, όταν ζητήθηκε από την διοίκηση του ΟΣΕ, η προσωρινή μεταφορά μουσειακής εστιάμαξας (βαγόνι εστιατορίου) του Orient Express, το οποίο βρίσκεται στη Δράμα εδώ και πολλά χρόνια, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από την γνωστή εκπομπή Master Chef .
Ανατρέχοντας στην ιστορία, «βλέπουμε» ότι ο σταθμός της Δράμας θεωρείτο η ναυαρχίδα των σιδηροδρομικών σταθμών της Jonction. Κατασκευάστηκε το 1895 από την εταιρεία Ενωτικός Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης (Jonction Salonique – Constantinople), στην όποια συμμετείχαν η Οθωμανική Αυτοκρατορική Τράπεζα (Banque Imperiale Ottomane) και διάφοροι βελγικοί και γαλλικοί οίκοι.
Η κατασκευή και εκμετάλλευση του δικτύου, ανετέθη με σύμβαση που επεγράφη εκ μέρους της εταιρείας από το Γάλλο τραπεζίτη, Rene Baudouy, στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Σεπτεμβρίου 1892. Το 1896, η εταιρεία εγκαινίασε τη γραμμή, συνδέοντας έτσι τη Θεσσαλονίκη με το Δεδεάγατς (Αλεξανδρούπολη) και κατ’ επέκταση με την Κωνσταντινούπολη. Η επίσημη εξαγορά από το ελληνικό δημόσιο των δικτύων που περιήλθαν στην κατοχή του, μετά την απελευθέρωση του βορειοελλαδικού χώρου, πραγματοποιήθηκε ως το 1925. Οι εγκαταστάσεις του, περιλάμβαναν αποθήκες, μηχανοστάσιο, περιστροφική πλάκα, υδατόπυργο και διάφορα άλλα κτίσματα, τα οποία διασώζονται μέχρι σήμερα στην αρχική τους μορφή.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, επεκτείνεται το σιδηροδρομικό δίκτυο από τη Θεσσαλονίκη προς Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Δράμας εγκαινιάζεται το 1896.
Στις αρχές του 21ου αιώνα, η ηγεσία της χώρας αποφασίζει ότι ο κύκλος ζωής του Σιδηροδρομικού Σταθμού Δράμας θα πρέπει σταδιακά να αρχίσει να κλείνει. Έτσι, ξεκινά η συρρίκνωση των δρομολογίων με αποτέλεσμα να περνούν πλέον από τη Δράμα μόνο δύο τρένα (οι γνωστοί καβουρνιάρηδες).
Έτσι το Μουσείο Τρένων Δράμας, που με πολύ φροντίδα δημιούργησε ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων «ΗΦΑΙΣΤΟΣ», πλέον λειτουργεί κι ως μοχλός αναβίωσης μνήμης από μία άλλη εποχή. Μια εποχή που η Δράμα γνώριζε την ανάπτυξη στην οποία συνέβαλε κατά πολύ και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της.
Αργότερα με την βουλγαρική κατοχή, περνά στα χέρια των Βουλγάρων, οι οποίοι και τον παραδίδουν στο Ελληνικό κράτος το 1944, σε κακή κατάσταση. Ο σιδηρόδρομος τα χρόνια που ακολουθούν, αποτελεί σημαντικό μέσο μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων. Ζει εποχές μεγάλης άνθισης, αλλά δεν αργεί η φθίνουσα πορεία του, για να φτάσει στις αρχές του 21ου αιώνα ολοκληρώνοντας τον κύκλο ζωής του.
Σήμερα, ο Σιδηροδρομικός σταθμός της Δράμας έχει υποβαθμιστεί λόγω της συρρίκνωσης των δρομολογίων του ΟΣΕ. Στο κτίριο των επιβατών προστέθηκε επί πλέον όροφος στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο σταθμός όπως και οι περισσότεροι που κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα στη Βόρεια Ελλάδα, είναι εναρμονισμένοι με την επικρατούσα τάση της αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη σύμφωνα με την αισθητική των Γάλλων αρχιτεκτόνων.
Τα περισσότερα κτίρια είναι χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικισμού με τοπικές επιμειξίες, βασισμένα σε πρώιμη βιομηχανική αρχιτεκτονική. Όλες οι εγκαταστάσεις σώζονται μέχρι σήμερα στην αρχική τους μορφή αν και κάποιοι δεν βρίσκονται πλέον σε πολύ καλή κατάσταση λόγω της αχρηστίας τους. Κάποιοι μισογκρεμισμένοι τοίχοι, θυμίζουν στους παλιούς πως κάποτε εδώ ήταν το κέντρο ζωής της περιοχής. Ούτε αυτοκίνητα, ούτε κατάλληλοι δρόμοι, παρά μόνο τα ζώα και τα κάρα, κυκλοφορούσαν με αποτέλεσμα το τρένο να θεωρείται το πολυτελέστερο μέσο μεταφοράς. Εξάλλου, δια του τρένου μεταφέρονταν και η αλληλογραφία. Με το που στάθμευε το τρένο, ο ταχυδρόμος μοίραζε τα γράμματα στους ήδη συγκεντρωμένους κατοίκους.
