Ψευδοκράτος και πάλι,
τριάντα επτά χρόνια μετά….
Του Ζαχαρία Κύζα*
‘Ολες αυτές τις μέρες , κάθε δυο και τρεις , ο Ερντογάν και η παρέα του μας προϊδεάζουν για το πικ νικ που θα κάμουν στην Αμμόχωστο , και στην περίκλειστη πόλη, στο Βαρώσι, όπως το λέμε εμείς στην Κύπρο. Μ ε πύρινους λόγους και προκλήσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν μια άλλη κατάσταση , διαφορετική σε σχέση με τη προηγούμενη , όπως θέλουν να πιστεύουν , στο νησί.
Όταν το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου του 1983, ο τότε πανίσχυρος ηγέτης της Τουρκοκυπριακής πλευράς Ραούφ Ντενκτάς και με την καθοδήγηση της Άγκυρας ενίσχυε τα φυλάκια κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής , όταν απέκοπτε κάθε επικοινωνία των κατεχομένων με τις ελεύθερες περιοχές του νησιού , όταν στο δείπνο που παρέθετε στο γραφείο του στους «βουλευτές» του πανευτυχής για την απόφαση που πήρε , όταν τους ανακοίνωνε την απόφασή του να ανακηρύξει το ψευδοκράτος του κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε μετά για τριάντα επτά χρόνια.
15 Νοεμβρίου 2020 σήμερα και το ψευδοκράτος τους παραμένει ψευδοκράτος . Τι και αν πέρασαν τα χρόνια. Και μάλιστα πέρασαν πολύ γρήγορα. Τι και αν φτάσαμε σήμερα στο 2020. Έρχονται σήμερα ο νεοεκλεγείς ηγέτης των Τουρκοκυπρίων και παιδί του Ερντογάν κ. Ερσίν Τατάρ και η παρέα του και απειλούν για τη δημιουργία δυο κρατών στο πολύπαθο νησί. Είχαμε που είχαμε το ψευδοκράτος , θα προκύψει τώρα και κράτος; Και ενώ εμείς για τριάντα επτά χρόνια τώρα μιλάμε για ψευδοκράτος αυτοί έρχονται και μας προτείνουν τη δημιουργία δύο κρατών αντί να προσπαθήσουμε όλοι μαζί , Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να βρούμε μια βιώσιμη λύση για το καλό όλων μας και της Κύπρου.
Αλήθεια τι να μας περιμένει άραγε εν μέσω κορονοϊού ; Η Τουρκία και ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, απειλούν είτε με προσάρτηση είτε με τη δημιουργία δύο κρατών στη Κύπρο . Και θα πάμε από ψευδοκράτος σε κράτος. Τι είναι όμως ψευδοκράτος ;
Ψευδοκράτος λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια πολιτική οντότητα, η οποία θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως κράτος, χωρίς καθόλου ή με ελάχιστη διεθνή αναγνώριση. Συνήθως προκύπτει ως αποτέλεσμα κάποιας στρατιωτικής εισβολής ή πολιτικής σύγκρουσης.
Αυτό που δημιουργήθηκε δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μόρφωμα από παρθενογένεση στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, και το οποίο ονόμασαν Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου . Μια παράνομη τουρκική κατοχή από το 1974 και που εννέα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο γέννησε το ψευδοκράτος, Αυτό που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, από την οποία και εξαρτάται πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά.
Τα Ηνωμένα Έθνη εξακολουθούν να αναγνωρίζουν μόνο την κυριαρχία της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την επικράτεια του νησιού και έχουν αποκηρύξει την προσπάθεια απόσχισης ως παράνομη.
Η απόφαση του Ντενκτάς και της Τουρκίας προκάλεσαν αντιδράσεις και το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., το οποίο καταδίκασε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου 1983. Τρεις μέρες μετά στις 18.11.1983, το Συμβούλιο Ασφαλείας, μετά από απαίτηση της νόμιμης κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας , καταδίκασε την αποσχιστική αυτή ενέργεια ως νομικά άκυρη.
Με τα ψηφίσματα 541/1983 και 550/1984 καταδίκασε την απόσχιση τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, και θεωρεί την ενέργεια αυτή νομικά άκυρη και ζητά την ανάκλησή της, κάλεσε δε όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην το αναγνωρίσουν, αφού το μόνο νόμιμο και αναγνωρισμένο κράτος είναι η Κυπριακή Δημοκρατία .
Παρόλα αυτά η Τουρκία, συνεπής στην επεκτατική πολιτική της, αντάλλαξε «πρέσβεις» με το ψευδοκράτος, αναγνωρίζοντάς το παράνομα. Αναγνώριση που σήμερα αξιοποιεί για την παράνομη επέμβαση στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, επικαλούμενη συμφωνίες μαζί του.
Πώς φθάσαμε στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους; Πως όμως βρέθηκε η Τουρκία στην Κύπρο.
Μια ιστορική αναδρομή ίσως φρεσκάρει τη μνήμη και θυμίσει ξανά για την παρουσία της Τουρκίας στο νησί μας, που αρχίζει εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Η Τουρκία ήρθε στην Κύπρο το 1570 και έφυγε ύστερα από τρεις αιώνες περίπου, αφού πούλησε το νησί στη Μ. Βρετανία το 1878. Με τη συμφωνία των Σεβρών, η οποία επικυρώθηκε αργότερα με τη συνθήκη της Λωζάνης στις 23 Αυγούστου 1923, η Τουρκία απεμπολούσε κάθε δικαίωμά της πάνω στην Κύπρο και αναγνώριζε την προσάρτηση του νησιού στην Αγγλία. . Τα χρόνια κυλούσαν και το νησί μας βρισκόταν υπό αγγλική κατοχή. Αναλογικά η πληθυσμός της Κύπρου ήταν 82% περίπου Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι και ανάμεσα τους μικρές κοινότητες Μαρωνιτών, Λατίνων και Αρμενίων.
Ώσπου φθάνουμε στη δεκαετία του 1950, με το ενωτικό δημοψήφισμα τοy 1950 και την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955–59. Οι Κύπριοι ήθελαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και η Τουρκία προσπαθούσε να αποκτήσει δικαιώματα στο νησί. Παίρνοντας οδηγίες και εντολές από τη Τουρκία οι τουρκοκύπριοι ηγέτες επιθυμούσαν όπως και η μητέρα Τουρκία τον χωρισμό της Κύπρου, δηλαδή τη διχοτόμηση του νησιού, με μια γραμμή που θα χώριζε στα δυο το νησί, κάτι ανάλογο που έχουμε και σήμερα με τη γραμμή αντιπαράθεσης , τη γραμμή Αττίλα.
Σε κάθε ευκαιρία δημιουργούσαν προβλήματα , με την καθοδήγηση της Τουρκίας , στη λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας που ανακηρύχθηκε στις 16 Αυγούστου του 1960 με τις συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου. Με μια κακή λειτουργία του νεοσύστατου κράτους το Δεκέμβρη του 1963 φτάσαμε στην Τουρκοκυπριακή ανταρσία και την έναρξη διακοινοτικών συγκρούσεων. Από κει και μετά τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία βομβαρδίζει την περιοχή της Τηλλυρίας, με τις συγκρούσεις στα Κόκκινα και τη Μανσούρα, όπου τα αεροπλάνα της με βόμβες Ναπάλμ έκαψαν το περίφημο δάσος των κέδρων, μοναδικό οικοσύστημα στον κόσμο, και σκορπίζοντας παντού τον θάνατο. Το 1967 τα γεγονότα στην Κοφίνου είχαμε την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας από το νησί, οι εσωτερικές έριδες μεταξύ των Ελληνοκυπρίων φουντώνουν ,πολιτικές δολοφονίες , απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ώσπου φτάσαμε στο πραξικόπημα και πέντε μέρες μετά στις 20 Ιουλίου 1974 τα σχέδια της Τουρκίας ολοκληρώθηκαν με την τουρκική εισβολή στο νησί.
Ήλθε , λέει , στην Κύπρο για να αποκαταστήσει τον Νόμο και την τάξη . Εισέβαλε στην Κύπρο από τις ανοχύρωτες ακτές της Κερύνειας, και αφού εγκατέστησε στρατό κατοχής στο νησί, ελέγχει σήμερα με τη βία των όπλων το 37% του εδάφους του νησιού.
Εννέα χρόνια μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο ακολούθησε η ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το ψευδοκράτος των κατεχομένων , σήμερα βρίσκεται στην επικράτεια κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η ύπαρξή του υποσκάπτει συνθέμελα την Ένωση.
Πριν από λίγες μέρες με τις προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα έγινε η ανάδειξη του Ερσίν Τατάρ , μέχρι πριν από λίγο καιρό πρωθυπουργού στο ψευδοκράτος και εκλεκτού της Άγκυρας ως νέου ηγέτη στην κατεχόμενη Κύπρο.
Είναι αυτός που δήλωνε πέντε μέρες πριν τις εκλογές τους για το άνοιγμα τμήματος της παραλίας της Αμμοχώστου , με τη σύμφωνη γνώμη του Σουλτάνου της Άγκυρας.
Αυτός, που εμφαντικά δήλωνε πριν τις εκλογές στο ψευδοκράτος : « Το 2019 υποσχεθήκαμε το άνοιγμα του Βαρωσιού και τώρα πραγματοποιούμε το πρώτο βήμα. Ανοίγει για τον κόσμο η παραλιακή ζώνη και η Οδός Δημοκρατίας με την επίσκεψη στην περιοχή να είναι δυνατή από την Πέμπτη».
Και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συμπλήρωνε ότι : «στηρίζει απολύτως την απόφαση των Τουρκοκυπρίων». προσθέτοντας : «Γνωρίζω την σημασία του ανοίγματος του Βαρωσιού για τους τουρκοκυπρίους. Γνωρίζουμε ότι θα ενοχληθούν κάποια κέντρα. Ωστόσο μέχρι σήμερα πάντα οι Τουρκοκύπριοι ήταν αυτοί που έκαναν υπομονή. Δυστυχώς δεν υπήρξε αντίκρισμα για αυτήν την υπομονή. Πλέον πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για συνολική λύση. Καιρός για να οικοδομηθεί ένας νέος οδικός χάρτης πάνω στις νέες πραγματικότητες. Το Βαρώσι ανήκει στους τουρκοκυπρίους». Πρόκληση στην πρόκληση !!
Στην πρώτη κιόλας συνάντηση γνωριμίας ( ; ) του Ερσίν Τατάρ , την Τρίτη , 3/11/2020 , λίγες μέρες μετά την εκλογή του, με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη έγιναν δηλώσεις για τα αποτελέσματα της συνάντησης με τα αποτελέσματα να είναι τραγικά όπως φαίνεται και από τις δηλώσεις των δύο ηγετών.
Μόνο που τις ακούς καταλαμβαίνεις τι μέλλει γενέσθαι και ίσως κάποιος να διερωτηθεί , και δικαίως, τι πετύχαμε τόσα χρόνια τώρα συνομιλώντας , εκτός από το να λέμε ότι το δίκαιο είναι με το μέρος μας . Αμέσως μετά τη συνάντηση ο τουρκοκύπριος ηγέτης δήλωνε απερίφραστα ότι : “Η πενταμερής για το Κυπριακό είναι η τελευταία ευκαιρία για να δούμε αν μπορούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με την Ε/κ πλευρά, και αποφάσισαν να στηρίξουν “τις προσπάθειες του ΓΓ του ΟΗΕ για τη σύγκληση πενταμερούς την κατάλληλη στιγμή και φάση. Είναι καθαρό ότι υπάρχει διαφορά απόψεων με τον κ. Αναστασιάδη ”.
Όπως είπε, αν ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, αυτή τη φορά στο τραπέζι ” θα είναι και η λύση βασισμένη στην κυριαρχική ισότητα, δηλαδή των δύο κρατών. Δεν θα είναι υπό διαπραγμάτευση οι αποτελεσματικές και ντε φάκτο εγγυήσεις της Τουρκίας. Θα υπάρχει ρεαλισμός στο θέμα του εδάφους, του περιουσιακού, της υπηκοότητας, τους δεσμούς της Τουρκίας με τους Τ/κ”.
Όσο για τον χάρτη που κατέθεσε ο Μουσταφά Ακιντζί κατά τις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά, ο Ερσίν Τατάρ είπε πως “λέγεται ότι έχει αποσυρθεί”. “Εμείς απορρίπτουμε αυτό τον χάρτη, δεν τον αποδεχόμαστε αλλά είναι φανερό ότι οι Ε/κ θεωρούν πως τον έχουν στη τσέπη τους”, ανέφερε.
Και συνεχίζει ο Ερσίν Τατάρ : Μόλις καθίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή ενώ συζητώ με ξένους διπλωμάτες, πρέπει να προστατεύσω τα δικαιώματα και τα συμφέροντα όχι μόνο των Τ/κ αλλά και της Τουρκίας. Γιατί αυτό; Διότι αν δεν προστατεύσω τα συμφέροντα της Τουρκίας δεν θα μπορεί να προστατεύσει τα δικά μου συμφέροντα”.
Τι ευτυχία, συμπλήρωσε , που με την ειρηνευτική επιχείρηση το 1974 , όπως αποκάλεσε την εισβολή, ιδρύθηκε το «κράτος τους ».
Ίσως δεν έχει καταλάβει ακόμα η Τουρκία ότι η διευθέτηση των όποιων διαφορών υπάρχει ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία περνάει από την Λευκωσία. Δεν μπορεί να εξετάζονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μεμονωμένα και ανεξάρτητα από τη λύση του Κυπριακού.
Η εισβολή και η κατοχή στην Κύπρο σαράντα έξι χρόνια τώρα διαιωνίζονται και φως δε φαίνεται πουθενά. Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου παραμένουν ή όχι σε ισχύ ; Γιατί επικαλείται συνεχώς η Τουρκία σαν εγγυήτρια δύναμη και δεν αναγνωρίζει το κράτος που ιδρύθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου ;
Ας βρεθεί επιτέλους μια βιώσιμη λύση για μια ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία με ελεύθερη διακίνηση σε όλο το νησί, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα , και φυσικά απαλλαγμένη από τα κατοχικά στρατεύματα και φυσικά όχι, στη δημιουργία δύο κρατών.
Η μικρή μας πατρίδα μπορεί να μας δεχτεί όλους, να μας χωρέσει όλους , Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους , Αρμένιους και Λατίνους , Μαρωνίτες και όλους όσους βρίσκονται σήμερα στο νησί. Είναι καιρός πια η Τουρκία να πάψει να προκαλεί , πότε με τις πτήσεις των μαχητικών και χρησιμοποιώντας τους μετανάστες , πότε με τις έρευνες στις ελληνικές θάλασσες στο Αιγαίο και στα Ελληνικά νησιά και να σταματήσει επιτέλους αυτό που χρόνια διατυμπανίζει, και που είναι παράνομο, για το εποικισμό της Αμμοχώστου γιατί η Αμμόχωστος ανήκει στους Ελληνοκύπριους , ανήκει στους Αμμοχωστιανούς ανήκει στους Βαρωσιώτες και τελικά ανήκει σε όλη τη Κυπριακή Δημοκρατία στην οποία μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μέσα από μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Δράμα, 19 Nοεμβρίου 2020
Ζαχαρίας Κύζας
Παραλίμνι
Αμμοχώστου
Κύπρος
