ΒΑΒΕΛ – Γράφει ο Θανάσης Πολυμένης
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι τεράστιο και σαφώς η απάντηση σ’ αυτό, αρνητική! Η δολοφονία του Λουκά Παπαδήμα δεν θα είχε απολύτως κανένα θετικό νόημα για την ίδια τη χώρα. Αντίθετα θα την έβαζε σε περιπέτειες, αφού είναι ουσιαστικά η πρώτη άμεση απόπειρα δολοφονίας πρώην ή και νυν πρωθυπουργού της Ελλάδας, από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου!
Όποτε υπήρξαν παρόμοια ζητήματα σε άλλες χώρες έστω αλλά και στην Ελλάδα παλαιότερα, τα προβλήματα γινόντουσαν δυσκολότερα. Στοιχεία αποκαλύπτουν σήμερα πια, ότι είχε γίνει προσπάθεια παρακολούθησης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή κατά τη διάρκεια της θητείας του, πιθανότατα από ξένους πράκτορες. Για κάποιον περίεργο λόγο, αν και εισαγγελέας ανέλαβε την υπόθεση αυτή, εντούτοις στη δημοσιότητα λέχθηκαν λίγα μόνο πράγματα, αρκετά κωδικοποιημένα για να καταλάβουμε τι ακριβώς κρύβεται στο παρασκήνιο της υπόθεσης. Η υπόθεση της παρακολούθησης και της υποψίας για πιθανή δολοφονική ενέργεια εναντίον του, παραμένει ακόμα στο σκοτάδι και πλήρη στοιχεία δεν έχουν δοθεί από κανέναν! Ίσως αρκετά χρόνια μετά να μάθουμε αναλυτικότερα, αν και αυτό είναι περίεργο στον αιώνα της ταχύτητας της πληροφορίας!
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν αυτοί που έστειλαν το πακέτο βόμβα στον Λουκά Παπαδήμο, ήθελαν απλώς να τον προειδοποιήσουν για κάτι ή αν ήθελαν να τον δολοφονήσουν. Είναι το ίδιο και το αυτό! Σημασία μεγάλη έχει η επίδειξη δύναμης αυτής της όποιας οργάνωσης! Πράγμα που σημαίνει ότι, όσοι κι αν υποτίθεται ότι βρίσκονται στη φυλακή από τα μέλη της εγχώριας τρομοκρατίας, αυτή μπορεί και οργανώνεται ακόμα καλύτερα και δρα πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από την υποτιθέμενη Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία!
Το γράφαμε και προχθές με την ευκαιρία του χτυπήματος στο Μάντσεστερ! Τα ερωτήματα είναι μεγάλα, αφού οι βρετανικές υπηρεσίες γνώριζαν τα πάντα για τον ριζοσπαστικοποιημένο ισλαμιστή και παρ’ όλα αυτά δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ή να σταματήσουν το χτύπημά του.
Το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα. Από εκεί το παλιό και πασοκικό του Χρυσοχοΐδη «τους ακουμπάμε» μέχρι σήμερα, όσες συλλήψεις κι αν έχουν γίνει στο πλαίσιο της καταπολέμησης της εγχώριας τρομοκρατίας, σήμερα μοιάζει να μην έχουν απολύτως κανένα νόημα!
Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι, η εγχώρια τρομοκρατία στην Ελλάδα, είχε λαϊκά ερείσματα. Πολλές από τις ενέργειες της αλλοτινής «17 Νοέμβρη», γινόντουσαν δεκτές με λαϊκό ενθουσιασμό από τον κόσμο, αφού υποτίθεται ότι δρούσε σε μια φάση «αντίστασης» απέναντι στη χούντα του τότε, αλλά και στην «αστική χούντα» στην μεταπολιτευτική περίοδο. Όλο αυτό συνδυάστηκε και φαίνεται πως έπιασε τόπο τότε, αφού η κύρια αντίδραση ήταν η χούντα!
Μετά την πτώση της επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, οι Έλληνες έμαθαν να «παλεύουν» ενάντια στον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό», αφού σ’ αυτόν πάτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου και μια προσφιλή του τακτική, ήταν ο αγώνας ενάντια σε μια συνεχή απειλή μιας χούντας, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε αυτή τη χώρα!
Η εγχώρια τρομοκρατία δεν μπόρεσε να καταπολεμηθεί, γιατί κυρίως – κατά την άποψη του γράφοντος – έχει εμποτιστεί με γερά θεμέλια στη λαϊκή συνείδηση του Έλληνα, ως θέμα αντίστασης σε μια προκλητική εξουσία, είτε αυτή εκφράζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης με μια κακή – κάκιστη Αστυνομία η οποία δρούσε κατασταλτικά ενάντια σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις και το ίδιο κάνει περίπου ακόμα και σήμερα.
Για να μην μακρηγορούμε και καταλήξουμε να μιλάμε για τη μεταπολίτευση, η δολοφονική απόπειρα κατά του Λουκά Παπαδήμου, δεν λύνει προβλήματα, αντίθετα περιπλέκει. Σκοπός της εγχώριας τρομοκρατίας, και αυτό φαινόταν πάντα από τα αποτελέσματα των ενεργειών της, ήταν η παραπλάνηση των πραγματικών προβλημάτων του λαού, η διευκόλυνση πολιτικών ενεργειών οι οποίες θα περιέπλεκαν τα ζητήματα, αλλά και η επίτευξη μιας διφορούμενης κατάστασης στην ελληνική κοινωνία με σκοπό το διχασμό της.
Η απόπειρα δολοφονίας του Λουκά Παπαδήμου, ανεξαρτήτως του ποιος ήταν και τι πρόσφερε στην Ελλάδα ένας τραπεζίτης και για ποιους ενήργησε ως πρωθυπουργός, ξετυλίγει για άλλη μια φορά το νήμα του εθνικού μας διχασμού! Δυστυχώς εκεί βρισκόμαστε τώρα, την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό κόμμα πλέον, αναζητεί νέα ταυτότητα και οι κυβερνώντες νέα συνθήματα, προκειμένου να σταθούν όρθιοι απέναντι στα όσα δύσκολα έχουν να αντιμετωπίσουν.
Ένα κουβάρι έχει αρχίσει να ξετυλίγεται και είναι άγνωστο το πού ακριβώς θα οδηγήσει τη χώρα!
