Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Μιλάει στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων
και Φίλων του Αθλητικού Συλλόγου «ΑμεΑ Αγωνιστές»
«…Αυτά τα παιδιά είναι πλέον
άγγελοι που ζουν δίπλα μας…»
Ο Σύλλογος «ΑμεΑ Αγωνιστές» είναι ο μοναδικός αθλητικός σύλλογος στη Δράμα
με παιδιά ΑμεΑ – Η Δράμα χρειάζεται ένα πάρκο για παιδιά ΑμεΑ
Του Θανάση Πολυμένη
Η 3η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, έχει οριστεί από τον ΟΗΕ, ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες). Πρόκειται για μία πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση δράσεων υποστήριξης των συγκεκριμένων συμπολιτών μας, αλλά και ενημέρωσης και αφύπνισης της κοινωνίας μας.
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας ΑμεΑ, ο «Πρωινός Τύπος» επέλεξε να μιλήσει με τον κ. Παναγιώτη Μπενιάτογλου, πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων του Αθλητικού Συλλόγου «ΑμεΑ Αγωνιστές». Ο λόγος που μιλήσαμε με τον κ. Μπενιάτογλου, είναι γιατί πρόκειται για τον Πρόεδρο του μοναδικού αθλητικού συλλόγου ΑμεΑ στη Δράμα, του οποίου μάλιστα οι αθλητές έχουν φέρει στην πόλη μας πολλά μετάλλια.
Ο κ. Μπενιάτογλου ευγενώς δέχθηκε να μιλήσει στον «Π.Τ.», καθώς και ο ίδιος στην οικογένειά του έχει παιδί ΑμεΑ και όπως λέει χαρακτηριστικά, δεν θα άλλαζε τίποτα απ’ όλα αυτά, καθώς «τα παιδιά αυτά είναι άγγελοι δίπλα μας».
Επισημαίνει ακόμα ο ίδιος, ότι θα ήθελε να δημιουργηθεί στη Δράμα ένα πάρκο για παιδιά ΑμεΑ, και τονίζει ότι, τα παιδιά αυτά, δεν ζητούν απλώς να γίνει η ζωή τους πιο εύκολη, αλλά να γίνει ίση με τη ζωή όλων των άλλων ανθρώπων.
Κύριε Μπενιάτογλου, Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ, και το ζήτημα της πανδημίας του κορωνοϊού, απασχολεί όλους μας, και πολύ περισσότερο φυσικά τα ΑμεΑ. Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα τα άτομα αυτά και κατά πόσο έχει αλλάξει η ζωή τους, η καθημερινότητά τους με την πανδημία;
«Πρώτα απ’ όλα, στη ζωή τους έχει αλλάξει το ότι δεν μπορούν να βγουν έξω, όπως και όλοι μας φυσικά. Παρ’ όλα αυτά, για τα ΑμεΑ είναι πιο δύσκολο, καθώς μέσα από τη διαφορετικότητά τους, επιδιώκουν να έχουν περισσότερη επαφή με τον κόσμο, να βγαίνουν περισσότερο έξω και να συναναστρέφονται με κόσμο. Αυτή η κατάσταση, ψυχολογικά, τους ρίχνει πάρα πολύ.
Το ζήτημα είναι ο εγκλεισμός, η ψυχολογική πίεση που όλοι πλέον νιώθουμε, αλλά αυτό μεγεθύνεται με τα ΑμεΑ. Όταν μιλάμε όμως για πιο έντονες μορφές, όπως είναι ο αυτισμός, είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί χάνεται ολοκληρωτικά η καθημερινότητά τους. Στο κομμάτι του αυτισμού, επειδή υπάρχει μία στάνταρ καθημερινότητα που πρέπει να ακολουθείται στη ζωή τους και αυτό έχει τροποποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και επηρεάζει αρνητικά και τα ίδια τα άτομα, αλλά και τις οικογένειές τους. Και πλέον, αυτή η νέα καθημερινότητα, αποτελεί και έναν μεγαλύτερο προβληματισμό για όλη την οικογένεια».
Ως Σύλλογος Αθλητών ΑμεΑ, ασχολείστε έντονα με το αθλητικό στοιχείο ενώ έχετε και μια θεατρική ομάδα. Πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά στη ζωή των ΑμεΑ;
«Στο Σύλλογό μας, πέρα από το αθλητικό μέρος, έχουμε και το πολιτιστικό, όπου υπάρχει θεατρική ομάδα, η οποία αποτελείται αποκλειστικά μόνο από παιδιά ΑμεΑ. Και έχουμε εθελοντές που βοηθούν τη θεατρική παράσταση.
Το θέατρο, το πολιτιστικό τμήμα, αλλά και ο αθλητισμός γενικά, βοηθούν σημαντικά στο να εκτεθούν τα παιδιά προς τα έξω, να κοινωνικοποιηθούν με την έκθεση στο κοινό και το κοινό φυσικά να μάθει καλύτερα τι είναι τα παιδιά ΑμεΑ. Ότι δεν είναι κάτι διαφορετικό, αλλά είναι το ίδιο και μπορεί μέσα από τις αντιξοότητες που έχουν, να καταφέρουν κάτι πολύ παραπάνω».
«Τα ΑμεΑ δεν ζητούν απλώς να γίνει
η ζωή τους πιο εύκολη, αλλά να γίνει
ίση με τη ζωή όλων των άλλων ανθρώπων»
Οι Σύλλογοι που ασχολούνται με τα παιδιά αυτά και γενικότερα ΑμεΑ, έχουν την αναγκαία βοήθεια από την πολιτεία και σε ποιους τομείς υστερεί αυτή η βοήθεια;
«Αυτή τη στιγμή, όλοι στηριζόμαστε στα δικά μας χέρια. Δεν στηριζόμαστε στη βοήθεια από την πολιτεία. Για παράδειγμα, ο Σύλλογός μας, είναι ο μοναδικός Αθλητικός Σύλλογος ΑμεΑ, όλοι οι άλλοι είναι περισσότερο πολιτιστικοί.
Υπάρχει κάποια πριμοδότηση από το Δήμο Δράμας και από την Ομοσπονδία, κάποια πριμ, όταν φέρουμε κάποια μετάλλια από τις αθλητικές διοργανώσεις. Περισσότερο όμως βασιζόμαστε σε δικές μας δυνάμεις, με δικές μας δράσεις, όπου αυτό καλύπτει το 90% των εξόδων, όπως έξοδα προπονητή, ενοίκια, ρεύμα και άλλα. Όλα αυτά τακτοποιούνται με βάση δικούς μας πόρους και δράσεις. Γι’ αυτό το λόγο δεν περιμένουμε τίποτα από την πολιτεία. Τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Θα πρέπει να πω πάντως, ότι, όποτε χρειαστήκαμε τη βοήθεια του Δήμου Δράμας ήταν δίπλα μας και μας στήριξε».
Θα θέλατε να κάνετε κάτι περισσότερο στο Σύλλογο που σήμερα δεν μπορείτε, κάτι που έχετε στο μυαλό σας για το μέλλον; Μια νέα δραστηριότητα ίσως;
«Αυτή την ώρα, το μεγάλο μας όνειρο σαν Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων του Αθλητισμού Συλλόγου «ΑμεΑ Αγωνιστές», πέραν του αθλητικού τμήματος, στόχος μας είναι να προσθέσουμε και άλλα αθλήματα, ώστε να μεγιστοποιήσουμε και να ανοίξουμε τη βεντάλια των αθλητών μας, των αθλητών ΑμεΑ. Για παράδειγμα θέλουμε να εντάξουμε σκοποβολή με αεροβόλο, τοξοβολία, να περάσουμε και σε κάποια άλλα αθλήματα.
Όσον αφορά το πολιτιστικό τμήμα, το μεγάλο μας όραμα, είναι να κάνουμε την πρώτη θεατρική ομάδα αποκλειστικά με ΑμεΑ στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει θεατρική ομάδα αποκλειστικά με ΑμεΑ στην Ελλάδα. Υπάρχουν θεατρικές ομάδες στις οποίες εντάσσονται παιδιά ΑμεΑ, με άλλα άτομα. Εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μια θεατρική ομάδα, η οποία θα απαρτίζεται αποκλειστικά από ΑμεΑ. Και αργότερα, να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα εργαστήριο μουσικής.
Αυτή την ώρα δίνουμε βαρύτητα στο θεατρικό μέρος. Και να σκεφτείτε ότι, οι ίδιοι οι αθλητές μας, είναι τα ίδια παιδιά που συμμετέχουν και στη θεατρική ομάδα και μάλιστα τα καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό».
Αναφορικά με τις διάφορες δομές για ΑμεΑ που υπάρχουν στη Δράμα, κατά πόσο σημαντική και ικανοποιητική είναι η προσφορά τους στα παιδιά αυτά; Κατά πόσο η οικογένειες των ΑμεΑ βοηθούνται από αυτές τις δομές;
«Ήθελα να πω ότι, στις δομές που υπάρχουν, μέχρι και το Λύκειο μέχρι και το Χρονίων Παθήσεων, στο μορφωτικό επίπεδο που είναι Δημοτικό – Γυμνάσιο –Λύκειο, είμαστε σε ικανοποιητικό βαθμό. Από πλευράς μορφώσεως. Από εκεί και πέρα όμως δεν υπάρχει κάτι που να βοηθάει τα παιδιά και να τα απασχολεί για να κάνουν κάτι περαιτέρω.
Θα μου πείτε ότι υπάρχουν τα ΚΔΑΠ-ΑμεΑ. Υπάρχει ένα του Δήμου Δράμας και ένα ιδιωτικό, τα οποία απασχολούν αυτά τα παιδιά σε κάποιο βαθμό. Αλλά εμείς θέλουμε να απασχολήσουμε τα παιδιά – και αυτό είναι μια σκέψη για το μέλλον – με τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Με τη δημιουργία κάποιων ΚΟΙΝΣΕΠ, σε συνεργασία με άλλους φορείς, ώστε να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο και στη Δράμα. Να μπορούν τα παιδιά μας δηλαδή να ζήσουν και να δουλεύουν μέσα απ’ αυτό. Γιατί, το δύσκολο για εμάς τους γονείς, είναι το μετά από εμάς, τι; Είναι η ερώτηση που θέτει ο κάθε γονέας στον εαυτό του. Αυτό κάποια στιγμή, θα πρέπει να το προχωρήσουμε».
Και μια ερώτηση σε πιο προσωπικό επίπεδο κ. Μπενιάτογλου. Ως γονέας παιδιού ΑμεΑ, τι θα θέλατε να αλλάξει στη ζωή σας, σε σχέση πάντα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε καθημερινά;
«Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να αλλάξω τίποτα, γιατί μέσα από το παιδί μου, έχω μάθει να βλέπω τη ζωή με διαφορετικό πρίσμα. Να σέβομαι και να αγαπώ τη ζωή. Και να τη βλέπω και να τη χαίρομαι κάθε στιγμή. Και φυσικά μέσα από τα προβλήματα τα οποία έχει το παιδί μου και ο πόλεμος τον οποίο έχουμε κάνει να βλέπουμε τη ζωή πιο σωστά και πιο όμορφα. Να αγαπάμε περισσότερο τους ανθρώπους. Γιατί αυτά τα παιδιά είναι πλέον άγγελοι που ζουν δίπλα μας. Μας βγάζουν μια δυναμική σαν χαρακτήρες, γιατί βλέπουμε τον εαυτό μας πως ήμασταν πριν αποκτήσουμε παιδιά ΑμεΑ και πώς είμαστε στη συνέχεια. Είμαστε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι και πιο ωραίοι άνθρωποι στην κοινωνία».
Σχετικά με την πόλη μας, πιστεύετε ότι χρειάζονται περισσότερα πράγματα στη Δράμα, όσον αφορά δομές, προσβασιμότητα κτλ. Τι νομίζετε ότι είναι πιο άμεσα εφικτό να γίνει αυτή την ώρα;
«Θα πρότεινα, κάποια στιγμή που είχε συζητηθεί και με το Δήμο Δράμας, να γίνει ένα πάρκο ΑμεΑ, όπου να μπορούν τα παιδιά να πηγαίνουν εκεί και να παίζουν, πέρα από τα ΚΔΑΠ για παράδειγμα. Ένα τέτοιο πάρκο θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ τα παιδιά αυτά.
Αυτή την ώρα, ο Δήμος Δράμας βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο όσον αφορά την προσβασιμότητα, υπάρχουν ράμπες σε όλη την πόλη, αλλά ένα τέτοιο πάρκο για ΑμεΑ, θα λύσει πολλά προβλήματα».
Ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση κ. Μπενιάτογλου για τα παιδιά ΑμεΑ;
«Αυτό που έχω να πω, είναι ότι τα ΑμεΑ, δεν ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ίση με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται, είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας. Όλοι διαφορετικοί, αλλά όλοι ίσοι».
