Παγκόσμια Ημέρα
Ατόμων με Αναπηρία
Γράφει ο Αθανάσιος Κάππας
Civil & Traffic Eng
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.
Η 3η Δεκέμβρη, δεν είναι ημέρα γιορτής, αλλά αγώνα, ευαισθητοποίησης, κινητοποίησης.
Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Το μήνυμα λοιπόν, είναι ο σεβασμός της καθημερινότητας του καθενός και το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες, την ισονομία και την ισοτιμία.
Πάλι καλά που υπάρχουν και οι Παγκόσμιες Ημέρες για να μας θυμίζουν που και που τα αυτονόητα: Ότι είμαστε άνθρωποι, ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλους τους ανθρώπους ως ίσους προς εμάς, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις, γκρεμίζοντας τα όποια στερεότυπα ή φραγμούς που «αγκυλώνουν» στο πέρασμα του χρόνου!
Άτομα με ίσες ευκαιρίες στην υγεία και την εκπαίδευση, Άτομα που έχουν τις ίδιες δυνατότητες για προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική εξέλιξη, Άτομα με ευαισθησίες, ικανότητες και ταλέντα.
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία μας καλεί να παραμείνουμε προσηλωμένοι στις διεκδικήσεις μας για την επίτευξη του αυτονόητου: την εξασφάλιση ενός ισότιμου για όλους/ες συνόλου συνθηκών, σε κάθε τομέα, με επίκεντρο τον κάθε άνθρωπο, την αξιοπρεπή διαβίωση, την ίση μεταχείριση, τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την εξασφάλιση ενός ποιοτικού επιπέδου διαβίωσης των παιδιών μας στην κοινωνία.
Όταν το αυτονόητο πάψει να αντιμετωπίζεται ως ιδανικό και ιδεατό, όταν η ισότητα γίνει πραγματική και όχι απλώς ‘σύνθημα’, όταν το αυτονόητο γίνει συνθήκη, τότε η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία θα αποτελέσει για εμάς ημέρα μνήμης και γιορτής.
Μέχρι τότε θα εξαντλούμε καθημερινά κάθε περιθώριο για την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας, ατόμων με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες και των οικογενειών μας.
Για εμάς μια βόλτα είναι κάτι πολύ απλό για τα Αμεα όμως είναι ένας Γολγοθάς και αυτό γιατί δεν υπάρχει σεβασμός και ευαισθησία από κανέναν μας.
Τα συγκεκριμένα άτομα έχουν αξιοπρέπεια, θάρρος και μεγαλείο ψυχής που εμείς οι «ακέραιοι» δεν διαθέτουμε
