Η ομιλία του κ. Κώστα Φιλιππίδη
στην εκδήλωση για την 77η επέτειο
από τη Μάχη της Γέφυρας των Παπάδων στο Νέστο
Τον πανηγυρικό της ημέρας στην εκδήλωση του εορτασμού της 77ης επετείου από τη Μάχη της Γέφυρας των Παπάδων, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακής, 16 του μηνός, εκφώνησε ο συμπολίτης μας, δικηγόρος, Κώστας Φιλιππίδης.
Η ομιλία
[κ. επίσημοι προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι,
Ξεκινάω την ομιλία μου με μια πολύ μα πάρα πολύ πατριωτικά εγωιστική τοποθέτηση: Οι Έλληνες δεν θα νικηθούμε ποτέ,
Δεν θα νικηθούμε ποτέ γιατί είμαστε εξοπλισμένοι με ένα υπερόπλο που είναι ενσωματωμένο βαθιά μέσα στην γονιδιακή μας μνήμη. Αυτό το όπλο λέγεται Εθνικό Φρόνημα. Το εθνικό φρόνημα λοιπόν δεν το αποκτάς από την μία στιγμή στην άλλη. Το Εθνικό Φρόνημα το κτίζεις αργά και σταθερά.
Εμείς το αποκτήσαμε μεγαλωμένοι με το παράδειγμα του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, του Αθανάσιου Διάκου, του Παύλου Μελά και των αμέτρητων θυσιών του Πόντου και των Μικρασιατικών Ολοκαυτωμάτων και εκατοντάδων άλλων παραδειγμάτων, όπως το παράδειγμα που γεννήθηκε σε αυτήν τη μάχη. Την περίφημη Μάχη της Γέφυρας των Παπάδων.
Έχει μεγάλη σημασία το ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ. Σήμερα ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.
Γιατί το σήμερα εξαρτάται από το χθες και το αύριο εξαρτάται από το σήμερα.
Διότι όταν θυμόμαστε δεν τιμάμε μόνο τους θυσιασμένους και τους μαχητές αλλά δημιουργούμε παραδείγματα προς μίμηση. Και με τέτοιες μνήμες με τέτοια παραδείγματα θωρακίζουμε το Έθνος μας.
Κυρίες και κύριοι,
στην κατοχή ήρθαν αντιμέτωπες δύο μεγάλες ιδεολογίες, η πλευρά που πάλευε για την σκλαβιά και η πλευρά που πάλευε για το ιδανικό της ελεύθερης πατρίδας. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ήρθε αντιμέτωπο το μαύρο με το άσπρο.
Την εποχή εκείνη η αναπνοή της ελευθερίας ήταν οι αντάρτες. Μαχητές που ζώστηκαν τα άρματα της ελευθερίας, το Μάνλιχερ τα τσαπράζια και το βαρύ φυσεκλίκι και σαν εθελοντές θανάτου χύθηκαν στον αγώνα για την ελευθερία.
Αυτοί λοιπόν έπρεπε να εξοντωθούν από τον κατακτητή. Έτσι ξεκίνησε μία επιχείρηση εκκαθάρισης ολόκληρης της περιοχής.
Η μάχη εξελίχθηκε εδώ το πρωί της 7 Μαίου 1944 και διήρκησε τρείς μέρες.
Δεν είναι μια απλή νίκη. Η νίκη της μάχης της Γέφυρας των Παπάδων εκμηδένισε τις αξιώσεις των Βουλγάρων για την περιοχή της Δράμας.
Ίσως κάποιοι να μην γνωρίζουν ότι τον Οκτώβριο του 1944 οΤσόρτσιλ είχε συνάντηση στη Μόσχα με τον Στάλιν. Ο Στάλιν για λογαριασμό της Βουλγαρίας ζήτησε την Δράμα και την Καβάλα ώστε η Βουλγαρία να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Ο Τσόρτσιλ απάντησε ότι οι Έλληνες νίκησαν στο Νέστο του Βούλγαρους και σύμφωνα με το δίκαιο του πολέμου οι νικητές δεν παραχωρούν εδάφη στους ηττημένους. Ο Στάλιν συμφώνησε και έκλεισε το θέμα υπέρ της Ελλάδας.
Δεν είναι τυχαίο που μόνο εμείς οι Έλληνες κάναμε Νόμο την ανδρεία μας. Στο άρθρο 4 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα, μια παγκόσμια πρωτοπορία στα νομικά δεδομένα, προβλέπεται «στα στρατιωτικά εγκλήματα ο φόβος δεν επηρεάζει τον καταλογισμό αν το στρατιωτικό καθήκον απαιτεί από το δράστη να εκτεθεί σε προσωπικό κίνδυνο θα εκτεθεί. Είσαι ένοχος αν φοβηθείς.
Συνεχίζω λοιπόν με τα λόγια που ξεκίνησα.
Οι Έλληνες δεν θα νικηθούμε ποτέ γιατί έχουμε την εκπληκτική ικανότητα από απλοί άνθρωποι που σήμερα φοράμε στολές εργασίας αύριο να μετατραπούμε σε δεινούς πολεμιστές. Γιατί είναι πανεύκολο για τους Έλληνες να αντικαταστήσουμε όποτε χρειαστεί τα φτυάρια και τις τσάπες με το βαρύ φυσεκλίκι και σαν εθελοντές θανάτου να ξεχυθούμε στον αγώνα για την ελευθερία.
Δεν μας φοβίζει ο θάνατος γιατί όσο μικρές και αν είναι οι πιθανότητες επιτυχίας εμείς θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε τις αιώνιες αξίες του καλού εναντίον του κακού και γιατί ως Έθνος ποτέ δεν αφήσαμε τις ιδέες μας σαν αδέσποτες νύφες σε επίπεδο θεωρίας αλλά πάντα μα πάντα τις παντρεύαμε με την πράξη.
Έχουμε το «κουσούρι» να συνωστιζόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης γιατί το ίδιο βράδυ θα δειπνούμε στο ίδιο τραπέζι με τους τριακόσιους των Θερμοπυλών, τον Κολοκοτρώνη, τους μαχητές του Αλβανικού Μετώπου, των Οχυρών και τους αμέτρητους Ήρωες του Έθνους μας.
Στους Ήρωες αυτής της μάχης όλοι μαζί με μια φωνή διαμηνύουμε τα εξής: Η ΘΥΣΙΑ ΣΑΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟΠΟ.
Σήμερα αν και σίγησαν τα κανόνια, είμαστε πανέτοιμοι να αντιδράσουμε σε οποιαδήποτε απειλή.
Οι πιλότοι μας σαν περήφανοι αετοί με τα ατσάλινα φτερά τους θα ασφαλίσουν τους ουρανούς μας, ο Στρατός μας θα φορέσει την Λεοντή του μυθικού Ηρακλή και θα υψώσει τοίχος και στο τελευταίο εκατοστό των εδαφών μας, το περήφανο Ναυτικό μας θα γράψει και πάλι ιστορία στις αρχαίες θάλασσες μας.
Όλοι οι Έλληνες θα συμμαχήσουν, οι ποιητές θα γράψουν τραγούδια θάρρους και ανδρείας που θα εμπνεύσουν και τον πιο διστακτικό, οι μάνες θα ευλογήσουν τα παιδιά τους, οι πατεράδες θα βγάλουν από τα σεντούκια τις σκονισμένες στολές τους, οι δυνατοί θα δανείσουν δύναμη στους αδύναμους και ένα είναι βέβαιο: η Γαλανόλευκη θα συνεχίσει να κυματίζει παντού, πίσω από κάθε εκκλησάκι του Αιγαίου, δίπλα σε κάθε καμπαναριό, επάνω σε κάθε κορυφή από την μία ως την άλλη άκρη της Ελλάδας. Γιατί δεν είμαστε απλοί κάτοικοι της χώρας μας, ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ της.
Ως Έθνος προσφέρουμε δώρα σε αυτούς που έρχονται σαν φίλοι. Όσοι όμως τολμήσουν το αντίθετο θα πρέπει να ξέρουν ένα πράγμα: όση φόρα και αν πάρουν, θα συγκρουστούν επάνω στα σύνορα μας όπως μία σταγόνα βροχής επάνω σε γρανιτένιο βράχο. Ναι όπως μία σταγόνα βροχής επάνω σε γρανιτένιο βράχο. Ούτε ο ήχος τους δεν θα περάσει.
Σας ευχαριστώ πολύ
Κώστας Φιλιππίδης]
