Τι γίνεται αλήθεια με την Ιστορία της Δράμας;

Γιατί μπροστά από την προτομή του ήρωα

δημάρχου Θεόφιλου Αθανασιάδη

στήθηκαν βυθιζόμενοι κάδοι;

Συμπολίτες μας αναρωτιούνται γιατί δεν προστατεύθηκε ιδιαίτερα η προτομή του Θ. Αθανασιάδη

όπως άλλα μνημεία της πόλης που σηματοδοτούν την ιστορία της πόλης μας;

Του Θανάση Πολυμένη

ΕΔΩ και μερικές ημέρες, παρακολουθούμε από πολύ κοντά, το ζήτημα της τοποθέτησης οκτώ βυθιζόμενων κάδων στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται για ένα θέμα αρκετά σοβαρό, καθώς η πόλη μας, αποκτά σιγά – σιγά μια σειρά από οκτώ συστήματα βυθιζόμενων κάδων σε διάφορα σημεία. Πράγμα που σημαίνει ότι, επιτέλους, ορισμένα σημεία της πόλης θα μπορέσουν να γίνουν λίγο πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά.

Από εκεί και πέρα, είχαμε δει ότι ένα από τα σημεία που είχαν επιλεγεί, ήταν ο πράσινος χώρος στο πάρκο των Πέντε Δρόμων, το οποίο τελικά αποσύρθηκε. Ένα άλλο σημείο, βρίσκεται στη μικρή πλατεία όπου είναι τοποθετημένη η προτομή του σφαγιασθέντος υπό των Βουλγάρων, δημάρχου της Δράμας Θεόφιλου Αθανασιάδη.

Από τότε που έγινε γνωστό το θέμα με το ζήτημα αυτό, ο «Πρωινός Τύπος» δέχθηκε πολλά παράπονα σχετικά με την τοποθέτηση βυθιζόμενου κάδου, μπροστά ακριβώς από την προτομή του Θ. Αθανασιάδη. Και μάλιστα, τα ερωτήματα αυτά, τίθενται ως προς το ζήτημα, για ποιο λόγο στήθηκαν οι κάδοι αυτοί μπροστά ακριβώς από την προτομή και γιατί επάνω στη μικρή πλατεία.

Απορίας άξιο είναι, γιατί το μνημείο με την προτομή του Θεόφιλου Αθανασιάδη δεν προστατεύτηκε όπως θα του άξιζε, από την στιγμή μάλιστα που σ’ αυτό, στις 29 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο όπου τιμούνται οι σφαγιασθέντες υπό των Βουλγάρων Δραμινοί, κατατίθεται και στεφάνι από το δήμαρχο της Δράμας.

Η ίδια απορία υπάρχει, γιατί ενώ έχει δοθεί τόσος χώρος σε άλλα μνημεία της πόλης, όπως για παράδειγμα στο Μνημείο της Γενοκτονίας των Ποντίων, όπου μάλιστα έχει απαγορευτεί ακόμα και η στάθμευση οχημάτων, μπροστά από την προτομή του ηρωικού δημάρχου της πόλης μας, στήνεται ένας σύστημα βυθιζόμενων κάδων.

Συμπολίτες μας διαμαρτύρονται έντονα, λέγοντας ότι πρόκειται για μια απαράδεκτη κίνηση, καθώς έτσι βεβηλώνεται ο ήρωας δήμαρχος που με την στάση του, έγραψε ιστορία για τη Δράμα.

Η ιστορία της προτομής

Η ιστορία της προτομής του Θεόφιλου Αθανασιάδη, έχει μια πραγματικά τραγική μοίρα από πίσω της. Επί δημαρχίας του Θωμά Μαργαρίτη, η προτομή βρέθηκε εγκαταλελειμμένη, καταστραμμένη και  πεταμένη στο έδαφος στο χώρο του Ηρώου επί της οδού Εθνικής Αμύνης απέναντι από το «Ξενία».

Η προτομή αποκαταστάθηκε και συντηρήθηκε και το 2007 τοποθετήθηκε στην μικρή πλατεία της οδού Θεόφιλου Αθανασιάδη και έτσι κατά κάποιο τρόπο, αποκαταστάθηκε μια αδικία της ιστορίας. Η προτομή είχε τοποθετηθεί στο χώρο του Ηρώου το 1963, το οποίο είχε κατασκευαστεί από το 1945.

Όπως αναφέρει μάλιστα σε παλαιότερο δημοσίευμά του ο πρώην δήμαρχος κ. Μαργαρίτης, το μνημείο των Ηρώων, «είχε υποπέσει στην λήθη και την αχρησία, αφού οι τελετές μνήμης κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο λόγο μεταφέρθηκαν σε άλλο νεώτερο μνημείο στους πρόποδες του λόφου Κορυλόβου, που ήταν μεν ένας από τούς τόπους της σφαγής αλλά βρίσκονταν εκτός πόλης και η συμμετοχή του κόσμου ήταν ελάχιστη. Αξίζει να λεχθεί ότι εκτός από ένα απλό τρισάγιο δεν γίνονταν ούτε θεία λειτουργία την ημέρα εκείνη… που παραδόξως και αυτή καταργήθηκε!!! Το έτος 2007 αποκαταστάθηκαν τα πράγματα. Και θεία λειτουργία γίνεται έκτοτε στον Άγιο Νικόλαο όπως γίνονταν από το έτος 1945, και οι τελετές μνήμης επέστρεψαν και γίνονται στο κεντρικό μνημείο και το άγαλμα του Θεόφιλου Αθανασιάδη βρήκε την θέση που του άξιζε και του αξίζει».

Ποιος ήταν ο Θεόφιλος Αθανασιάδης

Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Καστανώνα, στα ορεινά Ζαγοροχώρια της Ηπείρου το 1889, όπου πέρασε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Αποφοίτησε από τη γνωστή για την πνευματική της προσφορά της προσφορά Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων και το 1908 βρέθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας. Στις καθηγητικές έδρες έχει μπροστά του- μεταξύ άλλων- μεγάλους δασκάλους της εποχής όπως το λαογράφο Ν. Πολίτη, το γλωσσολόγο Ν. Χατζιδάκη, τον ιστορικό Σ. Λάμπρου. Τον μαγεύει η γνώση και η σοφία τους κα θέλει να τους μοιάσει, οι οικονομικές όμως δυσκολίες από τη μια και η φλόγα για προσφορά στη σκλαβωμένη τότε Μακεδονία, τον φέρνουν δάσκαλο και εμψυχωτή στο Βεζνίκο των Σερρών και καθηγητή λίγο αργότερα στην Ελευθερούπολη, το Πράβι της τότε Υποδιοίκησης Δράμας.

Η Δράμα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους είναι έδρα νομού που εκτείνεται από το Ακρινό ως τη Θάσο και από τη Ζίχνη ως τη Χρυσούπολη (Σαρί Σαμπάν) και μεγάλο οικονομικό και εμπορικό κέντρο. Κυρίως όμως αποτελεί έδρα πολιτικής και στρατιωτικής διοίκησης στην Ανατολική Μακεδονία.

Εδώ βρίσκεται και ο Θεόφιλος Αθανασιάδης, αμέσως μετά του Βαλκανικούς πολέμους που το 1914 υπηρετεί ως καθηγητής στο Ημιγυμνάσιο Δράμας. Οι πνευματικές του ικανότητες διοχετεύονται από νωρίς με τη μορφή κοινωνικής και πολιτιστικής προσφοράς στην πόλη και το νομό και δεν αργούν να επικυρώνονται με την δημόσια αναγνώριση της προσωπικότητας του. Λατρεύει αυτό τον τόπο και τον κάνει δεύτερη πατρίδα του.

Το Ιούλιο του 1917 οι Βούλγαροι τον στέλνουν με την πρώτη αποστολή ομήρων στα κάτεργα του θανάτου στη Βουλγαρία από όπου επιστρέφει ετοιμοθάνατος από τις κακουχίες στην αγαπημένη του Δράμα μετά από δύο χρόνια. Ξεχνά το δικό του πόνο και ασχολείται με τη μείωση του πόνου των συνανθρώπων του.

Ο Θεόφιλος Αθανασιάδης συνεχίζει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον τόπο:
-Εκδίδει την πρώτη εφημερίδα «Καθημερινή» στη Δράμα (1914)
-Διευθύνει την εφημερίδα «Νέστος» και «Ελεύθερος Κήρυξ» (1916)
-Διευθύνει την εφημερίδα «Σάλπιγξ» για μερικούς μήνες (1920)
-Διευθύνει την εφημερίδα «Θάρρος» (1925) την οποία αναβαθμίζει πρωτοποριακά.
-Εκλέγεται Δήμαρχος Δράμας (1923-1925)
-Τοποθετείται Οργανωτικός Διευθυντής του Επιμελητηρίου Δράμας το οποίο αναβαθμίζεται και αξιοποιείται σημαντικά.
-Εκδίδει «Ημερολόγιο Δράμας» ή «Ανατολικής Μακεδονίας» στο οποίο επισημαίνει τις ανάγκες της περιοχής, προτείνει λύσεις και καταχωρεί την οικονομική δραστηριότητα- δημόσια και ιδιωτική- της Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης.
-Εκδίδει «Οικονομική Στατιστική Δράμας» (1929-1931)
-Στο «Ημερολόγιο Δράμας» το 1930 ασχολείται με την «Ιστορική ανασκόπηση της τυπογραφίας και της δημοσιογραφίας εν Δράμα»
-Δημοσιεύει τακτικά κείμενα με την ιστορία της περιοχής.

Με το «κίνημα» της Δράμας, τον παίρνουν οι Βούλγαροι από το σπίτι του, στην οδό Τρικούπη 2, και ύστερα από σκληρά βασανιστήρια τον τουφεκίζουν μαζί με άλλους στα πευκάκια του Κορυλόβου το 1941.