Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι Δημοκρατία;
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
Δημοκρατία σημαίνει κράτος τού δήμου, δύναμη του λαού (δήμος = λαός, κράτος = δύναμη, ισχύς). Όμως οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπου έχει εγκαθιδρυθεί το καθεστώς τής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δεν κυβερνώνται από τον λαό, αλλά από μερικές εκατοντάδες πρόσωπα, που εκλέγονται από τον λαό κάθε 4-5 χρόνια, ενίοτε και συχνότερα.
Πρωθυπουργός, υπουργοί, αναπληρωτές, επικρατείας, υφυπουργοί και βουλευτές. Αυτοί νομοθετούν, αυτοί ψηφίζουν, αυτοί αποφασίζουν για όλα, χωρίς να ρωτούν ποτέ τον λαό. Ρώτησαν τον λαό πόσους υπουργούς θέλει; πόσους βουλευτές; πόσους γενικούς γραμματείς και πόσους διευθυντές υπουργείων θέλει; Δεν τον ρώτησαν ποτέ! Διορίζουν όσους θέλουν οι κυβερνώντες, για να βολευτούν όσο γίνεται περισσότεροι «ημέτεροι».
Ρώτησαν ποτέ τον λαό ποιους και πόσους φόρους ανέχεται; για τους μισθούς των βουλευτών και τα προνόμιά τους; για τους μισθούς των δικαστικών, για το μισθοδικείο τους και την διάρκεια της εκδίκασης των υποθέσεων; για την υποχρεωτική συμμετοχή των δικηγόρων σε κάθε ποινική ή αστική υπόθεση; για την επιβολή ή την κατάργηση της θανατικής ποινής; Δεν τον ρώτησαν ποτέ! Αποφασίζουν μόνοι τους, ακόμα και όταν γνωρίζουν από τις κοινωνικές αντιδράσεις ότι ο λαός είναι αντίθετος στις αποφάσεις τους. Την γνώμη τού λαού δεν την λογαριάζουν ποτέ.
Και ενώ κατά το Σύνταγμα ανεύθυνος είναι μόνον ο ανώτατος άρχων (ο βασιλιάς ή ο πρόεδρος της Δημοκρατίας), στην πραγματικότητα ανεύθυνοι για τις αποφάσεις τους είναι όλοι οι ασκούντες την εκτελεστική, την νομοθετική και την δικαστική εξουσία. Ποιος πρωθυπουργός ή υπουργός τιμωρήθηκε, επειδή σοφίστηκε και επέβαλε στον λαό έναν καταστροφικό για την οικονομία φόρο; Ποιος βουλευτής τιμωρήθηκε επειδή ψήφισε ένα χαριστικό νόμο υπέρ των τριακοσίων; Ποιος δικαστής τιμωρήθηκε, επειδή επέβαλε ποινή δεκαετούς κάθειρξης σε έναν αθώο πολίτη λόγω δικαστικής πλάνης; Ποιος πολιτικός τιμωρήθηκε, επειδή είπε προεκλογικώς δεκάδες χοντρά ψέματα στον λαό, για να υφαρπάξει την ψήφο του και όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας έκανε ακριβώς τα αντίθετα; Κανείς!
Αν ένας απλός πολίτης παρκάρει το αυτοκίνητό του σε απαγορευμένη θέση, τιμωρείται. Αν δεν φοράει ζώνη ασφαλείας, τιμωρείται. Αν πατήσει την διπλή διαχωριστική γραμμή, τιμωρείται με βαρύ πρόστιμο. Αν τις ίδιες παραβάσεις τού ΚΟΚ κάνει ένας αστυνομικός ή πολιτικός, δεν τιμωρείται.
Αν ο πολίτης κάνει ανακριβή δήλωση φορολογίας εισοδήματος και ανακαλυφθεί από την ΔΟΥ, θα πληρώσει βαρύ πρόστιμο. Αν όμως ο πολιτικός δεν κάνει δήλωση «πόθεν έσχες», επικαλείται άγνοια νόμου και απαλλάσσεται! Τι δίκαιη… δικαιοσύνη! Οι πληβείοι υπάρχουν μόνο για να δουλεύουν και να παράγουν, ενώ οι πατρίκιοι είναι προορισμένοι να τρώνε και να απολαμβάνουν. Άκουσα από το στόμα δύο πολιτικών, ενός μακαρίτη και ενός ζώντος ότι «οι βουλευτές πρέπει να ζουν αξιοπρεπώς λόγω της υψηλής θέσεως που κατέχουν». Προφανώς εννοούσαν ότι δεν είμαστε ίδιοι. Χρειάζεται άλλη απόδειξη; Η ομολογία είναι δική τους.
Είναι καταφανές ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι Δημοκρατία· είναι Ολιγαρχία ή Βουλευτοκρατία, αφού στηρίζεται στην αυθαιρεσία των πολιτικών και αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση της άρχουσας τάξης. Ο λαός έχει προορισμό: να εργάζεται και να πληρώνει φόρους, για να τρέφει τους «αξιοπρεπείς» μυζητήρες τού Δημοσίου Ταμείου. Οι βουλευτικές εκλογές θεσμοθετήθηκαν, για να έχει ο λαός την ψευδαίσθηση ότι αυτός έχει την δύναμη και ότι εμμέσως αυτός κυβερνά. Τι αφέλεια!
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
