Describe the movie you want to do: Pitching – The necessary evil»
Masterclass με την σκηνοθέτρια
και επικεφαλής του Εκπαιδευτικού Προγράμματος
του DISFF Βαρβάρα Δούκα
Στο πλαίσιο των masterclasses που πραγματοποιούνται φέτος στο 44ο DISFF η σκηνοθέτρια και επικεφαλής του Εκπαιδευτικού Προγράμματος του φεστιβάλ Βαρβάρα Δούκα μίλησε το μεσημέρι της Τρίτης στο θερινό κινηματογράφο «Αλέξανδρος» για το pitching, «το απαραίτητο “’κακό’’», όπως το χαρακτηρίζει η ίδια, στο σύμπαν των απανταχού μικρομηκάδων, συνομιλώντας με νέους κινηματογραφιστές από όλο τον κόσμο: από την Ελλάδα και την Κύπρο, τη Σερβία, τη Σουηδία και τις ΗΠΑ που βρίσκονται στη Δράμα, αλλά και από την Νότια Αφρική, την Ινδία, την Αίγυπτο, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, την Αρμενία, το Καμερούν και την Πορτογαλία που συμμετείχαν διαδικτυακά.
Κατά τη διάρκεια των ωριαίου masterclass η Βαρβάρα Δούκα παρουσίασε τη φιλοσοφία του pitching, μίλησε για τις θεμελιώδεις αρχές του και την χρησιμότητα της μεθοδολογίας του, ενώ απάντησε σε δεκάδες ερωτήσεις των νέων κινηματογραφιστών που συμμετείχαν και τους έδωσε χρήσιμες συμβουλές, προκαλώντας τους κυρίως να αναρωτηθούν για το κίνητρο που τους οδηγεί να κάνουν μία ταινία –«γιατί μιλάει αυτό το θέμα μέσα μου, σε τι με αφορά, που βρίσκομαι εγώ μέσα στην πλοκή, τελικά γιατί θέλω να κάνω αυτήν την ταινία;» –τονίζοντας ότι η αυθεντικότητα μιας ιδέας είναι το κέντρο ενός καλού pitch.
«Το pitching είναι το απαραίτητο “κακό’’. Είναι το νευρικό, αλλά και επίμονο ξωτικό που γαργαλάει την τεμπελιά και τη συμμόρφωσή σας σε έναν σκοπό…. Μπορεί όμως να αποδειχθεί το στοιχείο που χρειάζεστε για να αναπτύξετε την ταινία σας», τόνισε ξεκινώντας την εισήγησή της. Σύμφωνα με την κ. Δούκα, το pitching δεν αντιμετωπίζεται από τους εκπαιδευτές του Φεστιβάλ Δράμας μόνο ως ο τρόπος εξεύρεσης χρημάτων ή προώθησης των σχεδίων αλλά «και για να βελτιώσει ο δημιουργός τις δυνατότητες της ιστορίας του ως προς το κοινό που απευθύνεται, ως το εργαλείο για να επεξεργαστούμε τις ιδέες, να εμβαθύνουμε στις ιστορίες, να γνωρίσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες και να μάθουμε να χρησιμοποιούμε λιγότερες λέξεις για να παρουσιάσουμε τις επιθυμίες μας και τα όνειρα μας…».
Να σημειωθεί ότι ναυαρχίδα του Εκπαιδευτικού Προγράμματος (Lab) του DISFF παραμένει το Drama Pitching Lab, που επιμελείται η Βαρβάρα Δούκα και λειτουργεί εδώ και 8 χρόνια, από το οποίο έχουν παραχθεί περισσότερες από 20 ταινίες μικρού μήκους, ταινίες οι οποίες έχουν μια αξιοσημείωτη πορεία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Στόχος του φεστιβάλ είναι αυτές οι δράσεις να αναπτυχθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, γι’ αυτό και ο ετήσιος προγραμματισμός του Lab περιλαμβάνει πλέον μια σειρά από εργαστήρια, προβολές και masterclasses.
Καθώς το Φεστιβάλ Δράμας κρίνει επιτακτική την ανάγκη στοχευμένων εκπαιδευτικών δράσεων ειδικά στους τομείς του σεναρίου και του development, φέτος για πρώτη φορά εντάχθηκαν στο πρόγραμμα του, masterclasses τα οποία, όπως εξηγεί η Β. Δούκα, «απευθύνονται σε όλο το industry, γι’ αυτό αρχίζουν ακριβώς μετά τα Q&A των σκηνοθετών και το μάθημα του Pitching Lab, και καλούνται να ενώσουν όλη την εβδομάδα, τους εκπαιδευόμενους στο Εργαστήριο Pitching, τους καλεσμένους σκηνοθέτες και παραγωγούς στο φεστιβάλ και τους επισκέπτες της πλατφόρμας (σ.σ. θυμίζουμε ότι τα masterclasses παρουσιάζονται και σε live streaming), για να μοιραστούν από κοινού τη γνώση των εκπαιδευτών μας (σ. σ. φέτος είναι οι Βαρβάρα Δούκα, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Στάθης Παρασκευόπουλος, John Stephens, Sari Volanen). Όλη την εβδομάδα, ακολουθήθηκε η σειρά: σενάριο (με τον Παναγιώτη Ιωσηφέλη), οδηγίες για το τι είναι Pitching (με εμένα), τι σημαίνει με μία φράση μόνο να μπορείς να περιγράψεις την ιδέα σου (από τον John Stephens και τη Τζωρτζίνα Κακουδάκη την Τετάρτη), πληροφορίες από τους sales agents (την Πέμπτη) και φυσικά το Pitching Forum (την Παρασκευή) για να οδηγηθούμε το Σάββατο σε μία ‘δημιουργική’ έξοδο, με τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη για νέες δυνατότητες στην οπτική του “δημιουργώ μία ταινία”».
Πηγαίνοντας, δηλώνει η Βαρβάρα Δούκα «προς νέες ταινίες και νέες ιδέες, σε νέες δεξαμενές θεματολογίας, σε έναν κόσμο που αλλάζει, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι μπορεί οι μέθοδοι παραγωγής να αλλάζουν, τα εργαλεία να εξελίσσονται, η κινηματογραφική γλώσσα να αποκτά καινούριες διαλέκτους, η αλήθεια παραμένει όμως μόνο μία: Όλοι –και λέγοντας όλοι, εννοώ και τους παραγωγούς και το κοινό– δε χρειάζονται τίποτε άλλο παρά μία καλή ιστορία… Τι είναι καλή ιστορία; Αυτή που τους συν-κινεί… Δηλαδή αυτή που βάζει σε κίνηση, το μυαλό, το συναίσθημα, τη ψυχή τους…. Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, να ταξιδέψουμε, να γνωρίσουμε, να διαβάσουμε ή να δούμε ιστορίες άλλων, και αυτό είναι η εκπαίδευση… Το κυριότερο όμως ταξίδι χρειάζεται να το κάνουμε προς τον εαυτό μας. Αυτόν θα συναντήσουμε σε κάθε ιστορία που θέλουμε να κάνουμε ταινία και με αυτόν θα δώσουμε τις μεγαλύτερες μάχες…
Εκπαίδευση σημαίνει μαθαίνω να επικοινωνώ – Επικοινωνώ σημαίνει γνωρίζω τον εαυτό μου».
