Πολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος Δοξάτου
«Η Αρχιτεκτονική Κληρονομιά
του Δοξάτου Δράμας»
Χορηγός έκδοσης: ΚΥΚΛΩΨ – Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Δράμας
Του Θανάση Πολυμένη
ΕΚΔΟΘΗΚΕ ήδη και αναμένεται να κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες, ένα υπέροχο λεύκωμα από τον Πολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο Δοξάτου με τον τίτλο: «Η Αρχιτεκτονική Κληρονομιά του Δοξάτου Δράμας». Χορηγός της έκδοσης είναι η αστική μη κερδοσκοπική εταιρείας Δράμας ΚΥΚΛΩΨ, την οποία έχει ιδρύσει ο Δραμινός εφοπλιστής κ. Άρης Θεοδωρίδης.
Πρόκειται για μια καλαίσθητη έκδοση 86 σελίδων, στην οποία περιέχονται αποκλειστικά σχέδια του συντοπίτη μας αρχιτέκτονα, σχεδιαστή και ζωγράφου Γιάννη Νάνου. Στο λεύκωμα υπάρχουν εισαγωγικά σημειώματα, αρχικά από το Δ.Σ. του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγυ Δοξάτου, ενώ τον πρόλογο έχει γράφει ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, στο βιβλίο αναφέρονται ένα – ένα τα διάφορα κτίρια που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, καθώς και ένα κείμενο με την ιστορία του. Τα ιστορικά αυτά κτίρια, στην πλειοψηφία τους κατοικούνται ακόμα και σήμερα και ένα – δυο μόνο είναι ακατοίκητα.
Για την έκδοση μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» η κα. Μαρία Ζαφειροπούλου, πρόεδρος του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Δοξάτου, η οποία σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «το 2014, στο Σύλλογο έγινε μια έκθεση του Γιάννη Νάνου, με θέμα τα αρχοντικά και τα καπνόσπιτα του Δοξάτου. Από τότε, βάλαμε σκοπό και να αποκτήσει ο Σύλλογος αυτά τα έργα και να τα εκθέτει μόνιμη στην πινακοθήκη του (σ.σ. έργα του Γιάννη Νάνου) στο Πνευματικό Κέντρο, αλλά και να γίνει έκδοση ενός λευκώματος μ’ αυτό το θέμα».
Όπως τονίζει η κα. Ζαφειροπούλου, «με τη βοήθεια του κ. Θεοδωρίδη και της ΚΥΚΛΩΨ τα καταφέραμε τελικά και τα δύο. Πριν από δύο χρόνια αποκτήσαμε τους πίνακες και φέτος με τη βοήθεια της ΚΥΚΛΩΨ, εκδώσαμε και το λεύκωμα».
Όπως επισημαίνει η ίδια, «το Δοξάτο είναι γνωστό και για τη ρυμοτομία του και τα αρχοντικά που έχει και για τα καπνόσπιτα και θεωρούσαμε ότι θα πρέπει να γίνουν γνωστά και να μπορούν με κάποιο τρόπο να διαφυλαχθούν. Και επίσης, μέσα από τις ιστορίες των σπιτιών – γιατί κάθε σπίτι το συνοδεύει η ιστορία του – και κατ’ επέκταση και η ιστορία του χωριού.
Η κα. Δήμητρα Χατζηδημητρίου (σ.σ. φιλόλογος) που έχει την επιμέλεια του λευκώματος και των κειμένων, μέσα από τις διηγήσεις των ενοίκων και των κατοίκων του Δοξάτου, προσπάθησε να βγάλει την ιστορία του χωριού».
Ερωτώμενη για το ποια είναι η κατάσταση των κτιρίων αυτών, η κα. Ζαφειροπούλου σημειώνει ότι «τα περισσότερα είναι σε καλή κατάσταση γιατί κατοικούν οι απόγονοι σ’ αυτά, είναι όλα κατοικήσιμα και είναι καλοσυντηρημένα εκτός από 2-3 μόνο».
Όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου, «Το βιβλίο αυτό, όμως, δεν θα επικεντρωθεί σε εκείνη τη διάσταση της ιστορικής πορείας του Δοξάτου, δηλαδή στις τραγωδίες που έζησε και τις θυσίες που υπέστη. Αντίθετα, θα αναδείξει τη λειτουργία του τόπου ως κέντρου ανανέωσης, οικονομικής και πνευματικής ανάπτυξης και προόδου. Αυτά ήταν τα στοιχεία που ανέδειξαν τον Δοξάτο ως ένα από τα κέντρα του ελληνισμού της περιοχής – και τελικά το στοχοποίησαν και στα μάτια των Βουλγάρων κατακτητών, καθιστώντας το ελκυστικό στόχο τόσες φορές».
Σε άλλο σημείου του προλόγου του, ο κ. Χατζηβασιλείου αναφέρει ότι, «το παρόν βιβλίο εστιάζει στη λειτουργία ως ενός κέντρου ειρηνικής, οικονομικής και πολιτιστικής δημιουργίας, όπως αυτή αποτυπώνεται στην αρχιτεκτονική των κτιρίων του».
