Πού οδηγείται η Ευρώπη;
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
Τα σημερινά προβλήματα της Ευρώπης είναι: 1) Ο αναγεννώμενος εθνικισμός, 2) Η βαθμιαία μουσουλμανοποίηση, 3) Ο οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών-μελών τής ΕΕ, 4) Οι φυγόκεντρες τάσεις, 5) Η αναπόφευκτη σύγκρουση της ακροδεξιάς με τους μουσουλμάνους και 6) Η πιθανή έκρηξη πολέμου στο έδαφός της.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τα 60 εκατομμύρια νεκρούς και τις ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, ολίγοι φωτισμένοι οραματιστές σκέφτηκαν και αποφάσισαν να δημιουργήσουν την Ενωμένη Ευρώπη, για να αποφύγει στο μέλλον μια παρόμοια αιματοχυσία. Ήταν πολύ βαρύς ο φόρος τού αίματος και ασίγαστος ο θρήνος των λαών. Έκριναν λοιπόν ότι κάτι έπρεπε να γίνει, για να μην επαναληφθεί η άδικη σφαγή τής στρατευμένης νεολαίας και των αθώων αμάχων. Αρχικά (1951) αποφάσισαν την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινοπραξίας Άνθρακος και Χάλυβος μεταξύ έξι χωρών. Αυτή μετά από έξι χρόνια (1957) μετατράπηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και πολύ αργότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).
Μέχρι εδώ όλα πήγαιναν καλά και η Ενωμένη Ευρώπη αποτελούσε πόλο έλξης των ευρωπαϊκών λαών. Δυστυχώς όμως μετά το 1989, την διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ και την κατάρρευση του κομμουνισμού, ξύπνησε μέσα στις ψυχές των Ευρωπαίων, ο εθνικισμός, το στενό εθνικό συμφέρον. Και μετά την επανένωση των δύο γερμανικών κρατών στην ενιαία Γερμανία, οι Γερμανοί πίστεψαν ότι έφτασε η ώρα να αποκτήσουν πάλι την παλιά ισχύ τού Τρίτου Ράιχ. Και η Γερμανία άλλαξε πολιτική. Πρώτα διέλυσε την Γιουγκοσλαβία (Κολ και Γκένσερ). Τώρα (Μέρκελ και Σόιμπλε) προσπαθεί να διαλύσει την Ελλάδα χωρίς βόμβες, με οικονομικά μέσα. Αυτοί είναι οι πρώτοι λαοί που τιμωρήθηκαν, επειδή αυτοί κυρίως αντιστάθηκαν γενναία στις χιτλερικές ορδές. Ποιος έχει άραγε σειρά τώρα; Είναι φανερό ότι η Γερμανία θέλει την ενότητα της Ευρώπης, αλλά υπό την δική της κυριαρχία.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί αντιλαμβανόμενοι την νέα πολιτική τής ενωμένης Γερμανίας άρχισαν να αλλάζουν την ενωτική διάθεσή τους και την ευρωπαϊκή νοοτροπία τους. Άρχισε βαθμιαία να μπαίνει στην ψυχή τους ο εθνικισμός και η φυγόκεντρη τάση. Πρώτη αντέδρασε η Αγγλία και αποφάσισε δημοψήφισμα με το ερώτημα remain or exit. Και οι εγωιστές Άγγλοι ψήφισαν exit. Θεώρησαν την παραμονή τους στην ΕΕ εθνικά ασύμφορη και την έξοδο εθνικά συμφέρουσα φοβούμενοι τον εκγερμανισμό τής Ευρώπης. Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία στράφηκαν προς τον εθνικισμό και ψηφίζουν ακροδεξιά κόμματα. Ουγγαρία και Βαλκανικές χώρες μιμούνται τις μεγάλες χώρες και ονειρεύονται αλλαγή συνόρων για να αυξήσουν το έδαφός τους.
Αν η εθνικιστική πολιτική των ισχυρών κρατών συνεχισθεί, σύντομα και οι μικροί λαοί θα απομακρυνθούν ψυχικά από την Ενωμένη Ευρώπη. Και τότε μοιραία η ΕΕ θα οδηγηθεί στην διάλυση. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση με ηγέτιδα την Γερμανία θυμίζει την Σοβιετική Ένωση με ηγέτιδα την Ρωσσία. Και όπως διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, έτσι θα διαλυθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν γίνει ενιαίο ομοσπονδιακό κράτος με μια κυβέρνηση, ενιαία άμυνα, κοινή εξωτερική πολιτική και ενιαία οικονομία.
Είναι λοιπόν τόσο βαθιά χαραγμένος ο εθνικισμός στην ψυχή τού ανθρώπου, τόσο μεγάλη η αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, ώστε να μην αποδέχεται άλλη μεγαλύτερη πατρίδα; Μέγα πρόβλημα! Αλλά γιατί διερωτώμαι; Μπορεί να ξεχάσει ο Γερμανός την Αγία Ρωμαϊκή Γερμανική Αυτοκρατορία, τον Καρλομάγνο, το Ράιχ, τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που τα έβαλε με όλον τον κόσμο; Μπορεί να ξεχάσει τους ποιητές του, τους λαμπρούς επιστήμονες της χώρας του, τους μεγάλους μουσουργούς του; Θεωρεί τον εαυτό του άριο, ανώτερο πάντων! Μετά τους δύο πολέμους και την καταστροφή τής χώρας του βλέπει ότι σήμερα είναι πάλι το ισχυρότερο κράτος τής Ευρώπης. Προφανώς ενδομύχως πιστεύει ότι θα ξαναγίνει πάλι δυνατός, μεγάλος και κυρίαρχος της Ευρώπης.
Η Γαλλία δεν ξεχνά τον Ναπολέοντα, τον γαλλικό πολιτισμό, την γαλλική γλώσσα, που κάποτε ήταν διεθνής, τις αποικίες της. Η Αγγλία δεν μπορεί να ξεχάσει ότι ήταν απέραντη αυτοκρατορία, αποικιοκρατική δύναμη και σήμερα η γλώσσα της ομιλείται σε όλον τον κόσμο. Η Ιταλία θυμάται και είναι υπερήφανη για την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της που απλωνόταν σε τρεις ηπείρους. Η Ελλάδα είναι υπερήφανη για την αρχαία Ιστορία της, το Βυζάντιο, τις λαμπρές επιστήμες και τις καλές τέχνες, την δημοκρατία που γεννήθηκε εδώ, την Αυτοκρατορία τού Μεγάλου Αλεξάνδρου που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια μέχρι την Βόρεια Αφρική και μέχρι την Ινδία. Πώς λοιπόν να ξεχάσουν οι λαοί την Ιστορία τους και να αποβάλουν τον εθνικό τους εγωισμό! Γι’ αυτό ο εθνικισμός ζει στις ψυχές των ανθρώπων παρά την συνεχή και έντονη προπαγάνδα υπέρ του διεθνισμού τα τελευταία εκατό χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά, συμφέρει στην ανθρωπότητα η απαλλαγή της από τον σκληρό εθνικισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό και την άγρια εκμετάλλευση ανθρώπων και κρατών. Διότι αν δεν απαλλαγεί από αυτά τα πάθη, θα οδηγείται συχνά στους πολέμους και τις καταστροφές. Αν δεν επικρατήσει η λογική, θα χύνει κατά διαστήματα το αίμα των παιδιών της και έπειτα θα μετανοεί για την βαρβαρότητά της. Μια τέτοια όμως αίσια αλλαγή νοοτροπίας δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους, αφού γεννιούνται με τον άγγελο και τον διάβολο μέσα τους. Άρα η καταστροφή και η δημιουργία θα εναλλάσσονται εις τους αιώνας των αιώνων. Το καλό και το κακό είναι δίδυμα αδέλφια.
Ευάγγελος Χ. Μαρινόπουλος
