Επαγγελματίες ΤΑΞΙ και Αστικού ΚΤΕΛ μιλάνε στον «Πρωινό Τύπο»

 Τεράστιες δυσκολίες για ΤΑΞΙ

και Αστικό ΚΤΕΛ στη Δράμα

με χαμηλή επιβατική κίνηση

 ► Καλογιαννίδης: «Δεν έχουμε κάνει καμιά αύξηση στα εισιτήρια…»

► Αράπογλου: «Το ΤΑΞΙ δεν είναι πλέον βιώσιμο δεν μπορούμε να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας»

Του Θανάση Πολυμένη

ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ, δύσκολοι καιροί. Η ενεργειακή κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα όλων μας και κανένας δεν ξεφεύγει από τις αυξήσεις στην ενέργεια, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, το πετρέλαιο και την βενζίνη.

Οι αυξήσεις αυτές επόμενο είναι να συμπαρασύρουν και αυξήσεις σε όλα τα  υπόλοιπα παραγόμενα προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης, ενώ η τεταμένη κατάσταση στην Ευρώπη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, επιτείνει ακόμα περισσότερο την άσχημη κατάσταση, γεμίζει άγχος την αγορά και βοηθάει ιδιαίτερα την κερδοσκοπία και την αισχροκέρδεια σε διάφορους τομείς, κυρίως όμως στα καύσιμα.

Αυτοί που μεταξύ άλλων θίγονται από την όλη κατάσταση, είναι και οι επαγγελματίες του κλάδου της αυτοκίνησης. Αυτοκινητιστές φορτηγών αυτοκινήτων, οδηγοί ΤΑΞΙ που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση τόσο τα προηγούμενα χρόνια όσο και κατά την υγειονομική κρίση, ιδιοκτήτες του Αστικού ΚΤΕΛ, αλλά και του Υπεραστικού ΚΤΕΛ, βλέπουν το ήδη ελάχιστο εισόδημά τους να εξανεμίζεται άμεσα, χωρίς να βλέπουν ορίζοντα λύσης μπροστά τους.

Ήδη, αυτοκινητιστές οδικών επιβατικών και εμπορευματικών μεταφορών εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκειά τους και ετοιμάζουν μέτωπο κατά της ακριβείας και απειλούν με «ολική παράλυση» των χερσαίων μεταφορών. Πράγμα που θα μπορούσε δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα τόσο στην τροφοδοσία της αγοράς όσο και στην εθνική οικονομία.

Ήδη, σε έκτακτη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Αυτοκινητιστών Ελλάδας, στην οποία συμμετέχουν τα σωματεία των ταξί, των αστικών και υπεραστικών ΚΤΕΛ και των φορτηγών εθνικών μεταφορών, εκπροσωπώντας περίπου 200.000 επαγγελματίες, συζητήθηκε η ραγδαία αύξηση των τιμών του πετρελαίου κίνησης και αποφασίστηκε η κινητοποίηση του κλάδου των αυτοκινητιστών προκειμένου να ικανοποιηθούν τα εξής αιτήματα:

– Άμεση θέσπιση ειδικά για τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές της μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης Καυσίμου με παράλληλη επιδότηση ανά λίτρο πετρελαίου.

– Η λήψη απόφασης σχετικά με τις επιστρεπτέες προκαταβολές, τα οφειλόμενα ποσά των οποίων οι αυτοκινητιστές ζητούν είτε να μην επιστραφούν ποτέ από τους οφειλέτες αυτοκινητιστές, είτε η καταβολή τους να μετατεθεί χρονικά τουλάχιστον επί μία περαιτέρω διετία.

Περιορισμένη η επιβατική κίνηση στη Δράμα

Ο «Πρωινός Τύπος», μίλησε με επαγγελματίες του κλάδου των ΤΑΞΙ στη Δράμα, αλλά και με το Αστικό ΚΤΕΛ. Η κατάσταση  που περιέγραψαν στην εφημερίδα μας, απεικονίζεται ιδιαίτερα δύσκολη έως τραγική θα λέγαμε, μιας και όλοι τους περιγράφουν ως ιδιαίτερα ζοφερή τη συνολική εικόνα.

Μιλώντας στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Αστικού ΚΤΕΛ Δράμας κ. Θεόδωρος Καλογιαννίδης, αναφέρεται ακόμα και σε «αισχροκέρδεια» στον τομέα των καυσίμων, μιας και η τιμή μπορεί να πέφτει και κάποιες μέρες, παρ’ όλα αυτά, «στην αντλία παραμένει σε  υψηλά επίπεδα».

Όπως τονίζει ιδιαίτερα ο ίδιος, «η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη με τα καύσιμα και να σκεφτεί κανείς ότι, τα εισιτήρια δεν έχουν αυξηθεί. Εμείς δεν επιθυμούμε σε καμιά περίπτωση αύξηση των εισιτηρίων γιατί δεν μας συμφέρει κιόλας γιατί η επιβατική κίνηση είναι ήδη περιορισμένη».

Όπως μας λέει, «το βασικό μας έξοδο είναι το καύσιμο κατά 70% και κατά 30% οι μισθοδοσίες.  Παρά ταύτα, κρατάμε τις συγκοινωνίες μας, μιας και χωρίς συγκοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει ένας τόπος. Σε όποια χωριά δεν πηγαίνει λεωφορείο πηγαίνουμε εμείς. Εμείς εδώ έστω και με δυο δρομολόγια τη μέρα στα χωριά μας, μπορούμε και κρατάμε. Σε άλλα χωριά που πηγαίνει λεωφορείο μια φορά τη μέρα ή και καθόλου σε άγονα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα».

Όπως λέει ο κ. Καλογιαννίδης, «οι Ομοσπονδίες μας ζήτησαν ενίσχυση και πρέπει η πολιτεία να μας ενισχύσει, γιατί διαφορετικά καταστρεφόμαστε.  Η μείωση δεν είναι η θεμιτή που γίνεται. Αν και υπάρχει μια μείωση στο βαρέλι, εντούτοις δεν τη βλέπουμε να φθηναίνει στην αντλία. Όσον αφορά την άνοδο, οι πρατηριούχοι ανεβάζουν την τιμή ανά 10 λεπτά και σε μια άλλη περίπτωση στα 18 λεπτά, την ίδια μέρα. Όσον αφορά την μείωση όμως, βλέπουμε να μην κατεβαίνει εύκολα η τιμή, αργεί υπερβολικά. Και αυτό είναι πλέον αισχροκέρδεια».

Αράπογλου: Τραγική η κατάσταση

Από την πλευρά του Σωματείου ΤΑΞΙ Δράμας, μιλάει στον «Π.Τ.» η πρόεδρος κα. Ανατολή Αράπογλου, η οποία σημειώνει ότι «η κατάσταση είναι τραγική με 2 ευρώ το πετρέλαιο. Επαγγελματίες είμαστε και δεν χρησιμοποιούμε για τη βόλτα μας το αυτοκίνητο, προσπαθούμε να βγάλουμε ένα μεροκάματο, το οποίο δεν υπάρχει».

Όπως εξηγεί, «σκεφτείτε ότι ένας επαγγελματίας οδηγός, πέρασε 10 χρόνια οικονομικής κρίσης, 2 χρόνια υγειονομικής κρίσης, ενεργειακή κρίση τώρα και δεν  υπάρχει επιβατικό κοινό. Ελάχιστοι πλέον χρησιμοποιούν το ΤΑΞΙ στις μέρες μας και αυτό το κατανοούμε φυσικά. Με τις συντάξεις και τους μισθούς που υπάρχουν, όταν ο άλλος καλείται να πληρώσει 700 ευρώ ρεύμα και έχει 600 ευρώ μισθό δεν θα πάρει ΤΑΞΙ».

Όπως λέει χαρακτηριστικά, «σε συζητήσεις που κάνουμε με τους συναδέλφους στην πιάτσα, όλοι είναι τρομοκρατημένοι. Το μέλλον μας είναι αβέβαιο. Το ΤΑΞΙ δεν είναι πλέον βιώσιμο, δεν μπορούμε να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας. Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση και δυστυχώς δεν έχουμε και την στήριξη της κυβέρνησης».

Η ίδια χαρακτηρίζει ως «σταγόνα στον ωκεανό η επιδότηση της κυβέρνησης τα 200 ευρώ εφάπαξ για Μάρτιο και Απρίλιο. Καταλαβαίνεται ότι αυτό είναι λες και ζητιανεύουμε».

Λιθηρόπουλος: Φτάσαμε στα όριά μας

Σήμερα τα ΤΑΞΙ στη Δράμα είναι 125. Μιλώντας με τον πρώην πρόεδρο και πρώην περιφερειακό σύμβουλο ΑΜΘ κ. Χρήστο Λιθηρόπουλο, μας επισημαίνει με τη σειρά του ότι γενικότερα η επιβατική κίνηση στη Δράμα είναι πολύ χαμηλή: «Η Δράμα είναι μια χαλαρή πόλη, δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση και πάμε από το κακό στο χειρότερο. Οι συνάδελφοι έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, είναι σε απελπισία. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει σωτηρία. Τα 200 ευρώ που δίνουν εφάπαξ είναι ψίχουλα. Η κατάσταση είναι απελπιστική σε σημείο που πλέον δεν καλύπτουμε ούτε καν τα έξοδά μας. Οι περισσότεροι συνάδελφοι θέλουν να φύγουν».