Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο
της Δραμινής Αθηνάς Πριμικίρη
«Εκπαίδευση 4.0 – Βήματα Δημιουργικότητας»
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ το νέο βιβλίο της Αθηνάς Πριμικρίδη με τον κεντρικό τίτλο: «Εκπαίδευση 4.0 – Βήματα Δημιουργικότητας». Πρόκειται για μια σειρά βιβλίων υπό τον τίτλο «Εκπαίδευση 4.0» και χωρισμένο σε θεματικές ενότητες.
Το προηγούμενη βιβλίο της είχε υπότιτλους: Μάθηση και δεξιότητες του 21ου αιώνα»
«Επιχειρηματικές δεξιότητες στην εκπαίδευση».
Η Αθηνά Πριμικίρη, εκ Δράμας ορμώμενη, είναι δασκάλα του Δημοσίου με 37 χρόνια υπηρεσίας. Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Αριστούχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Πολιτικές στην Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Έρευνα» (2017) του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Σύμβουλος ελληνικής γλώσσας στο Υπουργείο Παιδείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, επί δυόμισι χρόνια, κατά την απόσπασή της στο Σύδνεϋ (1997-2003). Διατέλεσε Διευθύντρια Σχολικών Μονάδων (2007-2015). Συμμετέχει ως Ambassador στην ευρωπαϊκή εκπαιδευτική δράση Teachers4Europe από την πιλοτική της εφαρμογή. Επιλέχτηκε από τη NASA (2014) ως Country Lead of Greece στην παγκόσμια εκπαιδευτική πρόκληση MissionX: Train like an Astronaut, ιδιότητα που διατηρεί έως σήμερα.
Στον πρόλογο του βιβλίου, ο κ. Γιώργος Σταμάτης, Σύμβουλος Ανάπτυξης και Εκπαιδευτής Επιχειρήσεων, Coach και συγγραφέας, αναφέρει μεταξύ άλλων: [Καθώς η φύση της δημιουργικότητας είναι πολυδιάστατη, η δημιουργικότητα αποτελεί, άτυπα μεν – ουσιαστικά δε, στόχο της ζωής του ανθρώπου, τόσο δε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Συνδέεται με όλα τα χαρακτηριστικά μιας υγιούς και παραγωγικής εξέλιξης του ατόμου, σε σχέση με τον εαυτό του, την οικογένεια, την οικονομία, την κοινωνία, τον κόσμο! Αυτοδικαίως κατά συνέπεια, απασχολεί ιδιαίτερα την εν ευρεία και στενή εννοία, Παιδεία και Εκπαίδευση.
Με αυτό το πνεύμα, η Αθηνά Πριμικίρη ξεδιπλώνει με ολοκληρωμένο τρόπο τη δημιουργικότητα ως προς τη φύσης της, ως προς τον ρόλο της και ως προς την ανάπτυξη και αξιοποίησή της. Έχοντας αναπτύξει με μαεστρία όλο το φάσμα των θεμάτων που αφορούν τη δημιουργικότητα, οδηγεί τον αναγνώστη και μελετητή, από την εννοιολογική πολυσυνθετότητα της δημιουργικότητας, στην κατανόησή της, στην ανάλυσή της ως κοινωνικό- οικονομικό φαινόμενο, στις διαστάσεις και τις πηγές της, καταλήγοντας στο επίδικο «αντικείμενο», το ερώτημα αν η δημιουργικότητα μπορεί να διδαχθεί.]
Σε ένα σημείο του προλόγου της η ίδια η συγγραφέας αναφέρει μεταξύ άλλων:
[Η δημιουργικότητα και η κριτική σκέψη γίνονται όλο και πιο ορατές στα Προγράμματα Σπουδών σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, στα περισσότερα εκπαιδευτικά συστήματος, οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν ότι στερούνται σαφούς καθοδήγησης για να ενσωματώσουν αυτές τις δεξιότητες στην καθημερινή τους πρακτική, παράλληλα με το περιεχόμενο και τις διαδικαστικές γνώσεις. Ενώ, όμως, οι εκπαιδευτικοί εκφράζουν ενδιαφέρον για την ενθάρρυνση της δημιουργικότητας, καθώς οι εμπλεκόμενοι φορείς αναγνωρίζουν τόσο ότι η δημιουργικότητα είναι σημαντική σε όλους τους τομείς (και όχι μόνο στις τέχνες) όσο και ότι όλοι οι μαθητές είναι ικανοί να είναι δημιουργοί, η συμβατική «μετωπική» ή «από καθέδρας» διδασκαλία κυριαρχεί ακόμα στις τάξεις, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η έλλειψη χρόνου, τα υπερφορτωμένα Προγράμματα Σπουδών, η μη ανάπτυξη σαφών ορισμών, η έμφαση στις παραδοσιακές προσεγγίσεις για τον έλεγχο και την αξιολόγηση και η μη υποστήριξη των εκπαιδευτικών για αναλάβουν δημιουργικούς κινδύνους στο πλαίσιο των περιορισμών της παραδοσιακής εκπαίδευσης, αναφέρονται ως παραδείγματα εμποδίων της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση. Με αυτά τα εμπόδια θυσιάζεται η δημιουργικότητα στο βωμό της κατανάλωσης.]
