Πολύ καλές οι εντυπώσεις των θεατών της
Μια ιδιαίτερη θεατρική
παράσταση φτιαγμένη
αποκλειστικά για τη Δράμα
Μαθήματα ελληνικής ιστορίας από το 1910 μέχρι και σήμερα
Του Θανάση Πολυμένη
ΠΛΗΘΟΣ κόσμου της Δράμας συγκέντρωσε η θεατρική παράσταση «Camp 22», η οποία μάλιστα άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Για την παράσταση, ο «Πρωινός Τύπος» έχει ήδη γράψει σε προηγούμενα τεύχη του, ενώ στο φύλλο της Παρασκευής 29 Ιουλίου, υπήρχε ολοσέλιδη συνέντευξη της σκηνοθέτριας κας Μαριλένας Τριανταφυλλίδου, η οποία μάλιστα φέρει την καταγωγή της από τη Δράμα.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παράσταση, η οποία έχει δημιουργηθεί αρχικά για τη Δράμα, με τους δημιουργούς της να έχουν το μυαλό τους στα Βυζαντινά Τείχη της πόλης και ανέβηκε στα πλαίσια του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού, «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», αφιερωμένη στο πλαίσιο της μαύρης επετείου των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η θεατρική παράσταση παρουσιάστηκε στο χώρο μπροστά από τα Βυζαντινά Τείχη της Δράμας, την Τρίτη 2 και την Τετάρτη 3 Αυγούστου 2022 και πραγματικά εντυπωσίασε τους θεατές. Όσοι δεν προλάβατε να τη δείτε, σίγουρα χάσατε μια όμορφη βραδιά, γεμάτη ιστορία, γεμάτη συναίσθημα, μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση, με στόχο την προσφυγιά των παππούδων και των γιαγιάδων μας, μέχρι και τα νέα κύματα προσφυγιάς που σήμερα κατακλύζουν τον κόσμο μας. Προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε αν η παράσταση επαναληφθεί κάποια στιγμή στη Δράμα, αλλά σίγουρα θα ήταν ένα καλό βήμα.
Στο υπαίθριο σκηνικό κάτω από τα Βυζαντινά Τείχη, έχει στηθεί ένα πραγματικό Camp, μια κατασκήνωση. Στο κεντρικό σημείο ένα σύγχρονο αντίσκηνο, ενώ σε άλλες θέσεις αντίσκηνα παλαιότερων εποχών. Οι κεντρικοί ήρωες, μια μητέρα με το γιο της και οι δύο «βυθισμένοι» θα έλεγε κανείς στα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και στο εικονικό gaming ο 18χρονος γιος.
Πρόκειται για δύο παράλληλες σκηνές, μέσα από τις οποίες τελικά, ο θεατής βλέπει να περνάνε από μπροστά του πάνω από 110 χρόνια ιστορίας. Με ένα πανέξυπνο θεατρικό τέχνασμα με την παραγωγή ενός τηλεοπτικού παιχνιδιού, διανύουμε την ιστορία μας από το 1910, το πώς φτάσαμε στη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Εθνικό Διχασμό, τον Βενιζέλο και φτάνουμε μέχρι τα κύματα των προσφύγων από τη Μικρασία στην Ελλάδα, τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους μέχρι και το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο ενδιάμεσο, ακούμε εμβληματικά τραγούδια της ανάλογης εποχής, ενώ επίσης η εξαιρετική κα. Αλεξάκη, μας εντρυφεί στην πραγματικότητα του πρόσφυγα εκείνης της εποχής.
Αργότερα, έρχεται ο 18χρονος γιος, ο οποίος διαβάζει το μάθημα της ιστορίας με τα όσα έχουν συμβεί ακριβώς μέχρι χθες, με τον Εμφύλιο, τη χούντα, την Κύπρο και τον Αττίλα του 74, τη Μεταπολίτευση, τα νέα κύματα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και τη Συρία, τον πόλεμο στην Ουκρανία, κλιματική αλλαγή και άλλα νεότερα στοιχεία. Εκεί καταλαβαίνει κανείς ότι ο κόσμος δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα εδώ και 100 χρόνια, με τους πολέμους να συνεχίζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με τη φτώχεια να περισσεύει και την οικονομική ανέχεια και άλλα πολλά και στο τέλος, όταν η μητέρα του βγάζει την γενέθλια τούρτα με τα 18 κεράκια, εκείνος επαναστατεί ενάντια σε όλα και ακολουθεί ένας υπέροχος μονόλογος από το νεαρό Βασίλη Καζή. Ο οποίος μάλιστα μας παρουσιάζει και κάποιες πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις στην ηλεκτρική του κιθάρα. Μαζί με τον Πέτρο Κουμπιό στο μπουζούκι και το λαούτο, ερμηνεύουν εξαιρετικά γνωστά τραγούδια αλλά και δικές τους συνθέσεις.
Οι ερμηνευτές, εμφανίζονται στο θεατρικό έργο με τα πραγματικά τους ονόματα, και είναι οι: Κατερίνα Αλεξάκη, Βασίλης Καζής, Κλεονίκη Καραχάλιου, Πέτρος Κουμπιός, Μαριλένα Τριανταφυλλίδου. Εξαιρετική δουλειά από τον φωτισμό του Γιώργου Αγιαννίτη, μέσω το οποίου όχι όμως αναδεικνύεται το υπαίθριο σκηνικό, αλλά κυρίως τα Βυζαντινά Τείχη που στέκουν αγέρωχα εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην περιοχή. Πολύ καλή δουλειά από την Γεωργία Μπούρδα για την σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Η οργάνωση παραγωγής από την ΑΜΚΕ Artika, ενώ η ιδέα, η έρευνα και η σκηνοθεσία ανήκουν στις Κατερίνα Αλεξάκη και Μαριλένα Τριανταφυλλίδου.
