Καταθέσεις στεφάνων στο Μνημείο σφαγιασθέντων του 1903
Το Νευροκόπι τίμησε
τον Πολιούχο
του Άγιο Δημήτριο
Ο κ. Ησαϊας Χατζηκωνσταντίνου εκφώνησε ομιλία για τη δολοφονία των προκρίτων
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε χθες Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, ο Πολιούχος Άγιος Δημήτριος στο Νευροκόπι. Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, νωρίς το απόγευμα της Τρίτης, πραγματοποιήθηκε Περιφορά της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Δημητρίου, με Άγημα του Στρατού από το 518Τ.Π. και την Φιλαρμονική του Δήμου Νευροκοπίου, ενώ στη συνέχεια τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στο Νευροκόπι.
Ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, τελέστηκε Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον εορτάζοντα Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου και στη συνέχεια, ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του μνημείου των Εκτελεσθέντων κατά το έτος 1903 Προκρίτων του Δήμου και ομιλία για τους μάρτυρες της ημέρας εκείνης από τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας, κ. Ησαΐα Χατζηκωνσταντίνου. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την κατάθεση στεφάνων, όπου συγγενής των σφαγιασθέντων κατέθεσε στεφάνι. Μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε δεξίωση με εδέσματα στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.
Τέλος, το Σάββατο 29 Οκτωβρίου, στις 11 θα πραγματοποιηθούν οι Αγώνες Στίβου «ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2022» στο Δημοτικό Στάδιο του Δήμου Κάτω Νευροκοπίου, σε συνεργασία με τον ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ ΑΜΘ και τους Συλλόγους Α.Ο. Δράμας και Πολυνίκης Δράμας.
Χατζηκωνσταντίνου: Η δολοφονία των Προκρίτων
Την κεντρική ομιλία στο μνημείο σφαγιασθέντων, εκφώνησε ο πρόεδρος της Κοινότητας Κ. Νευροκοπίου κ. Ησαΐας Χατζηκωνσταντίνου. Όπως τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του, «ένα από τα γεγονότα είναι και ο Μακεδονικός Αγώνας εναντίον της βουλγαρικής εξαρχίας, ελάχιστα γνωστός στο Πανελλήνιο, ένας αγώνας πολυαίματος, αδυσώπητος, άγριος και πολύχρονος. Ο Μακεδονικός Αγώνας, η μεγαλύτερη απελευθερωτική προσπάθεια της ελληνικής φυλής μετά το 1821, άρχισε ουσιαστικά από την ίδρυση της Εξαρχίας το 1870».
Σε άλλο σημείο αναφέρει επίσης ότι: «Οι Έλληνες του Νευροκοπίου και της περιοχής του ήταν απομονωμένοι, ζούσαν κοντά ή μέσα στα κέντρα εξόρμησης των βουλγαρικών κομιτάτων και ήταν αδιανόητο γι’ αυτούς να κάνουν ένοπλο αγώνα. Έτσι, το μόνο όπλο, το οποίο διέθεταν οι Έλληνες έναντι των Βουλγάρων ήταν η Εκκλησία και το Σχολείο. Η πίστη στο Θεό και στην Πατρίδα. Ο Γάλλος δημοσιογράφος Παγιερέ, γράφει «Οι Βούλγαροι μεταχειρίζονται τα όπλα και τα βασανιστήρια, ενώ οι έλληνες παλεύουν με τα βιβλία και το σταυρό».
Ο Αγώνας διεξαγόταν γύρω από τα σχολεία και τις εκκλησίες.
Οι Βούλγαροι επένδυαν στα σχολεία και τις εκκλησίες τη δημιουργία εθνικής βουλγαρικής συνείδησης με κάθε αθέμιτο τρόπο. Για να πετύχει τον σκοπό της αυτό η βουλγαρική εκπαιδευτική και εκκλησιαστική προπαγάνδα, βοηθούμενη και από τις ένοπλες βουλγαρικές συμμορίες, οι οποίες έκαναν την εμφάνισή τους στην περιοχή του Νευροκοπίου αμέσως μετά την ίδρυση της Εξαρχίας, μεταχειρίστηκε τέσσερα οδυνηρά μέσα».
Αναφερόμενος στο γεγονός της ημέρας και τον τρόπο που συνελήφθηκαν και δολοφονήθηκαν, σημείωσε: «Οι πρόκριτοι του Ζιρνόβου είχαν προγραφεί στη λίστα των μελλοθάνατων. Αυτή δόθηκε στις 26-10-1903.
Ήταν Πέμπτη. Ημέρα κατά την οποία οι Ζιρνοβίτες γιόρταζαν την εορτή του Πολιούχου τους Αγίου Δημητρίου. Ο δάσκαλος Χρηστίδης, ο οποίος εκτελούσε και χρέη ιεροψάλτη και οι τρεις πρόκριτοι Νικόλαος Γέρμαν, Γεώργιος Ν. Γέρμαν και Ζαφείριος Ζαφειρίου (καπνομεσίτης), οι στυλοβάτες της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας Ζιρνόβου πήγαν στην εκκλησία, αν και κάποια σχισματική γυναίκα τους προειδοποίησε να μην πάνε, γιατί γνώριζε προφανώς ότι ήταν στόχος των κομιτατζήδων.
Την ώρα της Θείας Λειτουργίας συγκεντρώθηκαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου εξωμότες από τα γύρω χωριά καθώς και 30 με 40 ένοπλοι κομιτατζήδες άλλοι επαγγελματίες και άλλοι ερασιτέχνες δολοφόνοι. Ήταν στρατευμένοι του Μπανίτσαλη Στοημεν από τα περίχωρα του Ζιρνόβου.
Στις 10 η ώρα οι ιερόσυλοι κομιτατζήδες με ξίφη παλλόμενα μπήκαν στην εκκλησία. Αφού έβαλαν φρουρούς παντού στις πόρτες, άρχισαν ως λύκοι μαινόμενοι να αναζητούν τα θύματά τους Νικόλαο Γέρμαν, Γεώργιο Ν. Γέρμαν, Ζαφείριο Ζαφειρίου και τον δάσκαλο Χρηστίδη, ανάμεσα στο πλήθος των πιστών. Κάποια στιγμή τους εντόπισαν. Τους συνέλαβαν και τους έδεσαν με σχοινιά. Έπειτα τους έσυραν ως εδώ, στον τόπο του εγκλήματος, όπου τους κατακρεούργησαν».
