Μιλάει στον «Π.Τ.» η εικαστικός Ιωάννα Καζάκη

«Να προσδιορίσουμε εκ νέου

τα πράγματα, να κάνουμε διάλογο

με τον εαυτό μας και μια επανεκκίνηση»

Η Ιωάννα Καζάκη εκθέτει έργα της στην GALLERY 13 στη Δράμα

Του Θανάση Πολυμένη

ΜΕ ΤΟΝ κεντρικό τίτλο «Αστική Μυθολογία», άνοιξε τις πόρτες της η έκθεση έργων της καταξιωμένης εικαστικού κας Ιωάννας Καζάκη. Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου στο χώρο της GALLERY 13 στη Δράμα, όπου και εκτίθενται έργα ζωγραφικής και γλυπτικής κυρίως από χαρτομάζα, σίδερο και γραφίτη.

Η έκθεση παραμένει ανοιχτή από Τρίτη έως Παρασκευή και τις ώρες 18.00 έως 22.00 και το Σάββατο 11.00-14.00.

Για τα έργα της μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» η κα. Καζάκη, η οποία αναφερόμενη στο κύριο υλικό που χρησιμοποιεί, την χαρτομάζα, εξηγεί ότι είναι «ανακυκλωμένο χαρτί, το οποίο δουλεύει η ίδια με μια δική της συνταγή». Ακολουθεί η τοποθέτησή του σε καλούπι  προκειμένου να πάρει ένα κοίλο σχήμα και ακολουθεί μια επεξεργασία λείανσης προκειμένου να δεχθεί το σχέδιο με το μολύβι επάνω της.

Επίσης, μετατρέπει την χαρτομάζα σε τετράγωνα σχήματα, που θυμίζουν χαραγμένα κόκκαλα, πάνω στα οποία υπάρχουν παραστάσεις οι οποίες αρχικά χαράσσονται σε ξύλο και στη συνέχεια βγαίνουν με καλούπι. Στην ερώτηση γιατί χρησιμοποιεί τη χαρτομάζα ως ένα βασικό υλικό στα έργα της, τονίζει ότι «με εξιτάρει το γεγονός ότι είναι μια εύπλαστη μάζα και μπορώ να την χρησιμοποιώ και να τη δουλεύω με καλούπι γιατί είμαι και χαράκτρια».

Η κα. Καζάκη με το έργο της «Μητρό-πολις». Μολύβια σε χαρτομάζα κοίλης φόρμας.

«Αστική Μυθολογία»

Ερωτώμενη για ποιο λόγο ο τίτλος της έκθεσης είναι «Αστική Μυθολογία», μας εξηγεί: «Μυθολογία, γιατί αυτό το άστυ είναι ένας μύθος. Οι πρώτες πόλεις του ανθρώπου, τα πρώτα αστικά συστήματα ξεκίνησαν από τη νεολιθική εποχή. Αυτές τις κατόψεις πόλεων ξεκίνησα να τις δουλεύω κατά κάποιον τρόπο  υποσυνείδητα. Αρχικά βγήκαν εκείνες οι πρώτες πόλεις, που ήταν πολύ οργανικές. Το ένα σπίτι δίπλα στο άλλο, οι άνθρωποι έμπαιναν από το ένα σπίτι στο άλλο και γενικά ήταν μια αρκετά άναρχη κατάσταση. Στη συνέχεια, σε άλλα σχήματα πέρασα σε περισσότερο γεωμετρικές πόλεις, έχοντας την έννοια λαβυρίνθων».

Ερωτώμενη για το ότι η σύγχρονη πόλη στα έργα της μοιάζει να πνίγει και να εγκλωβίζει τον άνθρωπο, σημειώνει: «Μπορεί να τον πνίγει, όμως εκεί μέσα βρίσκει και μια περίεργη ασφάλεια, όπου βρίσκει τα πάντα μέσα σ’ αυτήν την πόλη. Από εκεί και πέρα όμως, δεν ελέγχει από πού έρχονται όλα αυτά που βρίσκει. Δεν ξέρει από πού έρχεται η τροφή του για παράδειγμα. Και αρχικά, είναι σαν να ζει μέσα σε μια γυάλα, όπου δεν έχει καμιά σχέση με τη φύση, δεν βλέπει τις αλλαγές, τις εποχές. Είναι εντελώς ξεκομμένος και η ζωή του είναι ψεύτικη και όχι αληθινή και λειτουργεί σαν υπνωτισμένος».

Μιλώντας σε κάποια άλλα έργα της όπως τους «Αναρριχητές» και τους «Ικέτες – υπνοβάτες» μας αναφέρει ότι «αυτά μοιάζουν με ένα τελετουργικό. Αυτά τα έργα είναι βγαλμένα από τις σιλουέτες, όταν η ανθρώπινη μορφή είναι κόντρα στο φως και φαίνεται μόνο περίγραμμά της. Η έννοια εδώ είναι ότι οι άνθρωποι του Δυτικού πολιτισμού, έχουν κρύψει μέσα τους πολλά πράγματα. Ο σκιερός εαυτός μας, ο οποίος διογκώνεται καμιά φορά σε μεγάλους πολέμους και κάνει τρομακτικά πράγματα. Είναι ένα ερώτημα που με κατατρώει και δεν μπορώ να το διαχειριστώ».

Όπως επισημαίνει εδώ, «είναι μια προσπάθεια να αποδεχτούμε την σκιά. Και γενικά μας βοηθάει όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τον δεύτερο εαυτό μας, που είναι το κακό, η σκιά. Για να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι».

Σε πρώτο πλάνο «Ικέτης» και πίσω «Μετάνθρωπος»

Ο «Μετάνθρωπος»

Στην ερώτηση για το πώς βλέπει ο μέσος άνθρωπος την τέχνη της με τη μορφή που την παρουσιάζει, ο μέσος άνθρωπος δηλαδή που μέσα από την καθημερινότητά του δεν έχει εντρυφήσει σ’ αυτού του είδους τις εικόνες, η κα. Καζάκη τονίζει: «Παρατηρώ τους θεατές των έργων μου και βλέπω ότι πραγματικά τους αγγίζει, ότι τα περιεργάζονται και ότι προσπαθούν μέσα από αυτά να αντιληφθούν τι είναι αυτό που θέλω να δώσω. Πιστεύω ότι από ένστικτο αντιλαμβάνονται την τέχνη. Και αυτή πιστεύω πως είναι η αξία, ότι να του λένε κάτι αυτά τα έργα, να τα νιώθει και χωρίς να το ψάξει ή να πρέπει να διαβάσει ιστορία της τέχνης. Και φροντίζω πάντα να έρχεται σε επαφή με τα έργα μου ο κόσμος».

Στο έργο της με τον τίτλο «Μετάνθρωπος, τόμος 1, 2, 3, 4» που μοιάζουν με σκαλισμένα κόκκαλα, απεικονίζονται παραστάσεις από ηλεκτρονικά κυκλώματα, ενώ σε τέσσερα επίπεδα παρουσιάζεται και η εξέλιξη του ανθρώπου. Και αυτά τα έργα είναι χαρτομάζα με καλούπι σε χαραγμένο ξύλο.

Όπως μας λέει, «είναι μια αφήγηση σαν εικονική γραφή, την οποία προτίμησα να δουλεύω έτσι, παρά να εκφράζομαι με κείμενο. Αυτό το έργο δείχνει σχήματα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πλακέτες. Αυτό που περιγράφεται εδώ, είναι ότι όλη αυτή η τεχνολογία έχει κάνει τον άνθρωπο φυτό, καθώς και το πώς ξεκίνησε ο άνθρωπος και πώς εξελίχθηκε μέχρι σήμερα».

Εφευρέσεις, εξουσία, θρησκείες, επιστήμες περιγράφονται μέσα από περίτεχνα σχήματα με συμβολισμούς, που ξεκινούν από το πρώτο άνω επίπεδο στον πρώτο τόμος και κατεβαίνοντας μέχρι το τελευταίο επίπεδο στον τέταρτο τόμο, όπου είναι η πτώση του ανθρώπου, η τεμπελιά του και η ραθυμία του. Στο έργο της στο τελευταίο επίπεδο, φτάνουμε να βλέπουμε τον «μετάνθρωπο, ο οποίος θα είναι μισός άνθρωπος, μισός ρομπότ, με ρομποτικά στοιχεία μέσα του».

Ανήσυχο πνεύμα η κα. Καζάκη, βλέπει την πτώση του άνθρωπου η οποία, υπό μια έννοια για την ίδια, έχει ήδη ξεκινήσει και σημειώνει ότι, «ίσως θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις αρχές μας, για να βρούμε δύναμη και πληροφορίες για να επανέλθουμε σε μια κανονική κατάσταση».