Τώρα π’ ανοίγουν τα σχολειά …
Του Νίκου Γ.Γεωργιάδη
π.Δασκάλου
Μέρες του Σεπτέμβρη!
Ανοίγουν τα σχολεία! Ο νέος εκπαιδευτικός, αναπληρωτής ή διορισμένος, με οργανική θέση ή μη, πολλές φορές ακόμη και με πολλά χρόνια υπηρεσίας αναρωτιέται: «Πού θα διοριστώ; Πού θα τοποθετηθώ; Θα αποσπαστώ σε σχολείο που επιθυμώ;» Εναγώνιοι προβληματισμοί για την ικανοποίηση πολλές φορές ακόμη και βιοποριστικών αναγκών.
Κάποια στιγμή οι διαδικασίες ολοκληρώνονται. Άλλοτε νωρίτερα, άλλοτε αργότερα! Δυστυχώς και αυτό το αυτονόητο ακόμη στον τόπο μας είναι ζητούμενο! Το εκπαιδευτικό έργο αρχίζει, μαζί με την καθημερινή προσπάθεια συμβολής στην επιτυχία του! Με θέληση συμβολής! Αρκεί; Όταν οι ελλείψεις πολλές φορές είναι τόσες πολλές που αποκαρδιώνουν και αλλοτριώνουν την όποια καλή του πρόθεση, έτσι που ο λειτουργός της εκπαίδευσης να οδηγείται στην επαγγελματοποίησή του, δεχόμενος και τον κοινωνικό έλεγχο ως ο μόνος και υπεύθυνος, δεχόμενος τα πυρά που σβήνουν τελικά την πυρά του, τη ζέση του, την εκπαιδευτική του φλόγα…
Ο/Η νηπιαγωγός ασκεί ένα έργο ιδιαίτερα στρεσογόνο, βαθιά συνεργατικό, διαρκούς επικοινωνίας με τους γονείς του νηπίου για την προσαρμογή του, την ανάπτυξη των ατομικών του ικανοτήτων, όπως να κρατάει το μολύβι, την ξυλομπογιά, το ψαλιδάκι, ικανότητες τεράστιες, παράλληλα με την κατάκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων της αποδοχής και συνεργασίας, της ανοχής, της συνεύρεσης με ομιλήκους!
Πόσα έχουν γραφεί, και γράφονται, για το τεράστιο αυτό σχολείο των μικρών νηπίων, όπου διαβαίνουν το κατώφλι σε έναν άλλο κόσμο και από το κέντρο ενδιαφέροντος της οικογένειας γίνονται μέρος ενός συστήματος, όπου η όποια κατάκτηση είναι ένα τεράστιο βήμα για την κατάκτηση της ανθρωπότητας. Εδώ η συμβολή του/της νηπιαγωγού είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
Για λίγο «μεγαλύτερα» παιδιά πλέον ανοίγει η θύρα ενός άλλου κόσμου, αυτού του δημοτικού σχολείου! Νέο σχολικό περιβάλλον. Διαφορετική η διαρρύθμιση σχολικής αίθουσας. Θρανία, πίνακας, βιβλία, τετράδια,. Μέγας, μέγιστος, ο αγώνας της γραφής, της ορθής, της ανάγνωσης, και της πρώτης αρίθμησης, με όλα τα συνοδά της. Βάζω- βγάζω, η έννοια του «φορές», του «μοιράζω» και μοιράζομαι με τους άλλους, και είναι ίσως η σημαντικότερη έννοια στη καθημερινότητα και στη ζωή.
Όμως εδώ συντρέχουν και άλλα ζητήματα. Το πιο απλό όλων και το πιο ευχάριστο. Το διάλειμμα! Συνάμα όμως και το πιο χαώδες για το μαθητή της Α’ τάξης, το νέο σχολειόπαιδο! Φωνές! Μικρά και μεγάλα παιδιά! Φόβος και φοβία! Συγχρωτισμός! Σ’ αυτό το σχολείο όμως τα χειρότερα έρχονται πολλές φορές το απόγευμα με τις «κατ΄οίκον εργασίες»!
Τα παιδιά της Β΄ έχουν εξοικειωθεί! Της Γ’ και της Δ΄ τάξης θεωρούν σχεδόν ρουτίνα τη σχολική ζωή με εξαίρεση τις δραστηριότητες έξω από την τάξη. Οι μεγάλοι όμως; Αυτοί της Ε΄ και της Στ΄ τάξης; Ε! Αυτοί είναι μεγάλοι! Πολλές φορές ρυθμίζουν τη σχολική ζωή με τις παρεμβάσεις του Προεδρείου στον κυρ-Διευθυντή και ζητούν, μία εκ των προτέρων συμφωνημένη ακόμη και σήμερα, εκδρομή! Και την επιβάλλουν δια της συλλαλητηριακής γνωστής επωδού! Πρώτο μάθημα στο κεφάλαιο «εισαγωγή σε συλλαλητήριο» με βιωματική μέθοδο διδασκαλίας!
Οι δάσκαλοι/λες της κάθε τάξης σχεδιάζουν το ταξίδι στο νέο σχολικό έτος, που ποτέ μα ποτέ δεν είναι ίδιο, αν και ακολουθεί την ίδια διαδρομή γιατί κάθε φορά με άλλα χρώματα διανθίζουν τον πίνακα της σχολικής αίθουσας ερανίζοντας νέες ιδέες, άλλες δραστηριότητες γιατί κάθε φορά είναι ένα άλλο εκπαιδευτικό και εργασιακό περιβάλλον για τους ίδιους. Το εισιτήριο μόνο είναι σταθερό στο ταξίδι αυτό!
Και οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου; Αυτοί οι «μεγάλοι» του χθες, ξαφνικά έγιναν οι «μικροί» στο νέο περιβάλλον. Αυτοί και οι της Α΄ Λυκείου βιώνουν ως μαθητές , αυτό που θα επιθυμούν στα ύστερα χρόνια τους! Να ξαναγίνουν «μικροί»!
Τώρα περισσότεροι εκπαιδευτικοί διδάσκουν στην τάξη τους. Διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα! Βαθμολογία! Διαγωνίσματα! Απουσίες!! Νέοι συμμαθητές! Νέος τρόπος οργάνωσης της μαθητικής ζωής και μαζί η βιολογική ωρίμανση! Ένας άλλος κόσμος ανοίγει την είσοδό του! Το σχολείο, το σχολείο στο οποίο καθημερινά κάτι αλλάζει, και αλλάζει μαζί η ζωή των εφήβων.
Οι καθηγητές/τριες συμπαραστέκονται με τον τρόπο τους. Συμβάλλουν στην προσαρμογή στο δύσκολο και συγκρουσιακό κόσμο της νεότητας! Όλοι; Οι περισσότεροι! Είναι εκείνοι που οι έφηβοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ! Οι αναστοχαστές, οι δημιουργικοί, οι ευφάνταστοι λειτουργοί!
Ο αέναος κύκλος της ετήσιας σχολικής ζωής αρχίζει καλό κατευόδιο στους ταξιδευτές/τριες …
