Για πρώτη φορά στη Δράμα η εθελοντική ομάδα του The Love Van

«Το μόνο που έχει μείνει για τους ανθρώπους

στο δρόμο είναι η αλληλεγγύη»

Μιλάνε στον «Π.Τ.» ο εμπνευστής της ομάδας κοινωνικής προσφοράς Λευτέρης Παρασκευάς και το μέλος της Άρης Κατσούλης

Του Θανάση Πολυμένη

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ της έξοδο εκτός Αθηνών πραγματοποιεί  τις ημέρες αυτές, η εθελοντική ομάδα του The Love Van. Την τιμητική της πρωτιά είχε χθες η Δράμα, ενώ σήμερα και αύριο η ομάδα του The Love Van θα βρίσκεται στην Καβάλα.

Όπως ήδη έχει δημοσιεύσει ο «Πρωινός Τύπος» την περασμένη εβδομάδα, το The Love Van είναι μια οργάνωση με στόχο την υποστήριξη των συνανθρώπων μας που δοκιμάζονται, την προστασία της φύσης και των ζώων, ενώ παρουσιάζει σημαντικό έργο γύρω από τον εθελοντισμό και την προσφορά φαγητού σε αστέγους που το έχουν ανάγκη.

Η ομάδα του The Love Van, βρέθηκε χθες στη Δράμα, προκειμένου να κάνει ένα καινούριο άνοιγμα στην ελληνική κοινωνία, ξεκινώντας από την πόλη μας, έχοντας τη μεγάλη βοήθεια της Δραμινής δημοτικής συμβούλου Δράμας από την παράταξη «Αυτοδιοίκηση Πολιτών» κας Χαρούλας Χατζηιωάννου και του καθηγητή Φυσικής Αγωγής και Τεχνικού Συμβούλου Αγώνων κ. Μιχάλη Παπαδόπουλου και άλλους.

Στην χθεσινή πρώτη τους εκδήλωση, μίλησαν σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων στην αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου οι υπεύθυνοι του The Love Van, ο εμπνευστής της κ. Λευτέρης Παρασκευάς, το μέλος της κ. Άρης Κατσούλης, και οι δύο Δραμινοί η κα. Χαρούλα Χατζηιωάννου και ο κ. Μιχάλης Παπαδόπουλος, ενώ παρέστησαν επίσης και ωφελούμενοι από το Κέντρο Ημέρας Πολυδεύκης.

Στη συνέχεια, μετά από τις ομιλίες και την παρουσίαση δύο μικρών βίντεο σχετικά με την ομάδα του The Love Van, η εκδήλωση μεταφέρθηκε στον χώρο της ΚοιΝΣΕΠ «Με… νου» Παραδοσιακό Παντοπωλείο του κ. Δημήτρη Μπόσκου, όπου μαγείρεψαν για άτομα που τις ημέρες αυτές το έχουν ανάγκη.

Λευτέρης Παρασκευάς: Το μόνο που έχει μείνει είναι η αλληλεγγύη

Στον «Π.Τ.» μίλησε ο εμπνευστής του The Love Van κ. Παρασκευάς και ερωτώμενος για το ποια είναι η μέχρι σήμερα πορεία του, σημείωσε ότι «το 2019 ξεκίνησαν οι πρώτες δράσεις και αυτή τη στιγμή η πορεία του The Love Van είναι – άσχημο που το λέω – ανοδική, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη έξω. Άρα, όσο υπάρχει ανάγκη, τόσο εμείς θα τρέχουμε γύρω από αυτό».

Αναφερόμενος στην αποδοτικότητα του The Love Van σημειώνει: «Τα πράγματα που κατ’ αρχήν χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο κόσμος έξω, ειδικά στην Αθήνα, όπου εκεί δραστηριοποιούμαστε εκτός από έκτακτα περιστατικά, δεν μπορούμε να τα καλύψουμε σε καμία των περιπτώσεων. Είμαστε κάποιες εθελοντικές ομάδες που δραστηριοποιούμαστε στο κομμάτι της βοήθειας αστέγων, απόρων και όσων έχουν ανάγκη, και όλοι μαζί και πάλι δεν μπορούμε να τα καλύψουμε. Σίγουρα, όσο περνάει ο καιρός γινόμαστε πιο αποδοτικοί, γιατί δεχόμαστε βοήθεια και από περισσότερο κόσμο, υπάρχουν κάποιοι εθελοντές, υπάρχουν κάποιες εταιρείες που είναι δίπλα μας και μας στηρίζουν, αλλά σίγουρα και πάλι δεν φτάνει».

Στην ερώτηση για το πώς τους αντιμετωπίζει ο κόσμος, καθώς το τελευταίο διάστημα βλέπουμε πολλά πονηρά φαινόμενα, ο κ. Παρασκευάς τονίζει ότι «οι άνθρωποι που βοηθάμε είναι πιο δεκτικοί, γιατί πλέον μας γνωρίζουν. Οι νέοι άνθρωποι που είναι στο δρόμο, οι νέοι άποροι και οι άστεγοι, είναι προβληματισμένοι και γενικά προσπαθούν να μας πλησιάσουν σιγά – σιγά, με ένα τρόπο να είναι και αυτοί ψυχικά πιο ήρεμοι. Δεν τους είναι εύκολο αυτό που τους συμβαίνει και αυτή την στιγμή  υπάρχει πολύς νέος κόσμος έξω στο δρόμο».

Όπως εξηγεί ο ίδιος, «οι άνθρωποι που έρχονται ως εθελοντές να βοηθήσουν εμάς, ή με κάποιον άλλον τρόπο οικονομικό είτε με υλικά, σίγουρα με τα γεγονότα που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα είναι προβληματισμένοι. Βλέποντας όμως το έργο που παράγουμε αυτή την στιγμή, είναι πιο ανοικτοί και πιο πρόθυμοι στο να μας βοηθήσουν ή να μας στηρίξουν. Πολλές φορές μάλιστα, είναι και άμεσα συνδεδεμένοι με αυτό, ερχόμενοι σε δράσεις δικές μας».

Στη διαπίστωσή μας ότι τα άτομα της ομάδας βλέπουν ένα άλλο επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο η πλειοψηφία δεν το βλέπει, ερωτάται για το πώς αισθάνεται βλέποντας όλη αυτή τη δύσκολη εικόνα, ο κ. Παρασκευά απαντά: «Η αλήθεια είναι ότι, επειδή συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω και σε άσχημη κατάσταση,  προσπαθώ να κρατώ τα συναισθήματά μου σε μια ισορροπία. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Από την άλλη, λυπάμαι πολύ για όλο αυτό που συμβαίνει, γιατί οι αριθμοί αυτών των ανθρώπων που είναι εκτεθειμένοι ανεβαίνουν πολύ γρήγορα. Λυπάμαι πολύ που δεν  υπάρχει κρατική βοήθεια – τουλάχιστον εμείς δεν την βλέπουμε – γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Για να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους που είναι έξω στο δρόμο. Και η αλήθεια είναι ότι, τη συνέχεια δεν τη βλέπω και πολύ θετική. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο και για μας που προσπαθούμε, αλλά και γι’ αυτούς που είναι έξω».

Στη διαπίστωσή μας ότι το μόνο βήμα για να αντιμετωπιστεί κάπως το ζήτημα αυτών των ανθρώπων έξω στο δρόμο είναι ο εθελοντισμός ή έστω να βοηθηθούν έως ενός σημείου, ο κ. Παρασκευάς τονίζει χαρακτηριστικά ότι «η αλληλεγγύη έχει μείνει μόνο. Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο. Στην Αθήνα για παράδειγμα είμαστε 5-6 εθελοντικές ομάδες που βοηθάμε στο κομμάτι της σίτισης και αυτό που βλέπουμε είναι ότι μόνο εμείς στηρίζουμε τον κόσμο αυτόν που είναι άποροι. Δεν έχουμε δει καμιά κρατική βοήθεια, να βγουν έξω να μοιράσουν φαγητό, να μοιράσουν κουβέρτες, να μοιράσουν ρούχα. Υπάρχουν κάποιες, στις οποίες ο κόσμος που είναι έξω δεν προτιμάει να πάει, γιατί είναι για λίγες ημέρες. Και αυτομάτως μπαίνοντας σε μια δομή, παίρνεις τη χαρά για λίγες ημέρες και όταν βγαίνεις, δεν  έχεις τίποτα. Δεν έχεις ούτε το πόστο σου, ούτε τα ρούχα σου, ούτε τις κουβέρτες σου. Αυτά πρέπει να τα ξαναμαζέψεις».

Άρης Κατσούλης: Ο εθελοντισμός και η προσφορά δεν έχουν ηλικία, δεν έχουν χρονοντούλαπο…

Ένα από τα βασικά μέλη της εθελοντικής ομάδας κοινωνικής προσφοράς του The Love Van που βρέθηκε στη Δράμα, είναι και ο κ. Άρης Κατσούλης, ο οποίος μιλώντας στον «Π.Τ.» αναφέρεται στην πρώτη περιοδεία της ομάδας στη Βόρεια Ελλάδα: «Σήμερα είμαι στη Δράμα, με σκοπό να μιλήσουμε σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, να μιλήσουμε για την αξία του εθελοντισμού, της προσφοράς και του αθλητισμού στην σωματική και ψυχική μας υγεία. Είναι μια εποχή η οποία είναι ιδιαιτέρως απαιτητική και το λιγότερο που θεωρούμε ότι μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να ανάψουμε τη φλόγα έμπνευσης που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, γιατί ο εθελοντισμός και η προσφορά δεν έχουν ηλικία, δεν έχουν χρονοντούλαπο, δεν έχουν κοινωνική τάξη».

Στην ερώτηση ότι αν είναι η πρώτη φορά που το The Love Van βγαίνει εκτός Αθηνών, ο κ. Κατσούλης τονίζει ότι «είναι μεγάλη μας χαρά και είναι κάτι που το θέλαμε καιρό. Σήμερα θα δείξουμε εδώ και δύο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, για τη δουλειά μας στο The Love Van και τις εξορμήσεις μας. Είναι και για εμάς το πρώτο βήμα αυτό και ευχαριστούμε όλους γι’ αυτό».

Ερωτώμενος για την προσωπική του εμπειρία το πώς βλέπει να δέχεται ο κόσμος το The Love Van,καθώς το τελευταίο διάστημα υπάρχει γενικά ένας σκεπτικισμός προς εθελοντικές ομάδες, ο κ. Κατσούλης σημειώνει: «Είχα τη χαρά και την τιμή εδώ και τρία χρόνια ως Ψυχολόγος, να δουλέψω σε ένα φορέα για την ψυχική υγεία και να δω τον εθελοντισμό μέσα στην καραντίνα. Παράλληλα, είχαμε και το The Love Van, όπου είχα και μια επαφή με τον εθελοντισμό».

Όπως σημειώνει ιδιαίτερα, «σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Έχουμε ακούσει και ακούμε καθημερινά, πράγματα δύσκολα που μας ξενίζουν και μας κλωτσάνε – αν μου επιτραπεί η έκφραση – αλλά από το 2019 που ξεκίνησε ουσιαστικά το The Love Van μέχρι και σήμερα και γενικότερα βλέπω ότι η κοινωνία μας είναι πρόθυμη να βοηθήσει τον συνάνθρωπο, ο καθένας με ότι μπορεί. Εθελοντισμός δεν σημαίνει ότι πρέπει να δώσω υπερβολικά κάτι για να δείξω τον εαυτό μου. Δεν πάμε για αυτοαναφορά. Πάμε για να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο. Και επειδή αυτό το έχω δει – και αν έλεγα το αντίθετο θα έλεγα ψέματα – είναι και ένας λόγος και ένα κίνητρο για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Για να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον μικρό σε ηλικία κόσμο, ότι ο καθένας μπορεί να κάνει τη διαφορά. Οπότε, ναι, έχω δει πολύ κόσμο να κινητοποιείται τα τελευταία πέντε χρόνια. Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και δεν προωθούμε κάτι  τέτοιο. Μέσα όμως από τη δυσκολία, μπορούμε πολύ εύκολα, με μια πολύ μικρή προσφορά να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής ενός ανθρώπου, ενός ζώου, της φύσης ολόκληρης και της σχέσης μας με το περιβάλλον».