Παρουσιάστηκε η πρώτη ποιητική συλλογή
του Δραμινού Χρήστου Αλεξιάδη
«Ζείδωρα – Ψυχανεμίσματα»
Χρ. Αλεξιάδης: «Η ποίηση για μένα δεν είναι απλώς ένα χόμπι ή ένα πάρεργο, αλλά είναι το πιο κοντινό κλαδί στην φωλιά της ύπαρξης μου»
Του Θανάση Πολυμένη
ΣΕ ΜΙΑ εκδήλωση με ζεστή ατμόσφαιρα το βράδυ του Σαββάτου 11 Φεβρουαρίου, παρουσιάστηκε στη μικρή αίθουσα του Δημοτικού Ωδείου Δράμας, η πρώτη ποιητική συλλογή του Δραμινού Χρήστου Αλεξιάδη με τίτλο «Ζείδωρα – Ψυχανεμίσματα».
Η εκδήλωση της παρουσίασης πραγματοποιήθηκε από τον πολιτιστικό σύλλογο Δράμας «Το Κλειδί», ενώ την πλαισίωσε πλήθος κόσμου.
Την εκδήλωση άνοιξε με καλωσόρισμα ο πρόεδρος του συλλόγου «Το Κλειδί» κ. Κουλίδης, αναφέροντας ότι η έκδοση της ποιητικής συλλογής του Χρήστου Αλεξιάδη είναι και η πρώτη έκδοση του συλλόγου. Μιλώντας για τον κ. Αλεξιάδη, ο κ. Κουλίδης ανέφερε πως είναι «ο ταχυδρόμος που σου χαμογελάει και σου φέρνει το γράμμα», αλλά ταυτόχρονα είναι και «μηχανή συγγραφής ποιημάτων».
Για το βιβλίο μίλησαν η κ. Αθανασία Θεοδωρίδου, οδοντίατρος και συγγραφέας, και ο κ. Μουράτης Κοροσιάδης, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε μελοποιημένο ένα ποίημα του κ. Αλεξιάδη από τον εκπαιδευτικό και μουσικό κ. Γιώργο Παυλίδη.
Αναφερόμενη στην ποίηση του κ. Αλεξιάδη, η κα. Θεοδωρίδου σημείωσε ότι «μοιράζεται την ποίησή του, όπως μοιράζουμε το ψωμί στο τραπέζι, με απλοχεριά. Όχι ως αντίδωρο, αλλά ως ζείδωρο άρτο. Ψυχανεμίζεται και με την αλάνθαστη διαίσθηση του καλλιτέχνη επικοινωνεί με τον κόσμο μέσα από την πανάρχαια τέχνη του λόγου».
Με τη σειρά του, ο κ. Κοροσιάδης σημείωσε ότι στα ποιήματα του κ. Αλεξιάδη «ο αναγνώστης κάθε φορά παράγει το δικό του νόημα», ενώ μίλησε για τον ρόλο της τέχνης και της ποίησης, τονίζοντας πως «η ποίηση είναι αυτόνομη» και «δημιουργεί έναν κόσμο».
Αναφερόμενος στην πρώτη του ποιητική συλλογή ο ίδιος ο συγγραφέας, είπε μεταξύ άλλων: «Η ποίηση για μένα δεν είναι απλώς ένα χόμπι ή ένα πάρεργο, αλλά είναι το πιο κοντινό κλαδί στην φωλιά της ύπαρξης μου. Εκεί στέκομαι για λίγο, στις χαρούμενες αλλά και στις δύσκολες στιγμές και ως σερσέμικο στρουθί ψυχανεμίζομαι τον κόσμο γύρω μου. Μέσα στην ποίηση φτερουγίζει η ψυχή μου, καβαλά το άτι του ανέμου και ψυχανεμίζεται όπως το λέει και ο τίτλος της συλλογής.
Όλη αυτή την διαδικασία την αισθάνομαι ως δώρο, δώρο της ζωής , ζείδωρο που με κρατά όρθιο αναζητώντας τις αλήθειες που υπάρχουν στον κόσμο αλλά και εν σπέρματι μέσα μου. Γιατί το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μας είναι ο δρόμος προς την ψυχή μας, αυτήν αναζητούμε σε όλο το στρατί.
Οι λέξεις που γίνονται στίχος δεν είναι εγκεφαλικές ή φτιασιδωμένες που απλώς βρέθηκαν εκεί. Οι λέξεις είναι ο λόγος, η λογική, η αναλογία που μου απευθύνει όλη η φύση για να συνδιαλαγεί μαζί μου και που τους συγκεφαλαιώνω μέσα μου, ή έστω προσπαθώ, για να τους εκφέρω ως λαγαρό ήχο, ως χρώμα, ως χάδι.
Οι λέξεις των ποιημάτων είστε όλοι εσείς, η καλημέρα που θα μου πείτε, μια λέξη βαριά που θα μου εμπιστευτείτε, η χαρά σας, η παρέα σας, οι λέξεις είστε εσείς, εγώ απλώς τις βάζω στην σειρά για να σας τις ξαναπροσφέρω ως αντίδωρο στο δώρο το δικό σας».
