Η Μαρίλεια Δρασίδου ήταν η κολυμβήτρια που «έκλεψε την παράσταση» στους χειμερινούς αγώνες, που έγιναν την περασμένη εβδομάδα στην Αλεξανδρούπολη. Η αθλήτρια του Παλαιού Φαλήρου σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ στα 50μ. πρόσθιο με 30.85 και παράλληλα έπιασε το όριο συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φουκουόκα, που θα είναι το δεύτερο της καριέρας της (μετά το περσινό στη Βουδαπέστη).

«Με την επίτευξη του ορίου, τέθηκε ο στόχος για το Παγκόσμιο. Θα ήθελα να κάνω μια καλή εμφάνιση στο “Ακρόπολις”, και μετά να βρεθώ στην καλύτερη μου κατάσταση στη Φουκουόκα», δήλωσε η Δρασίδου στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ και συνέχισε: «Η χρονιά ξεκίνησε πολύ συγκρατημένα και φειδωλά. Η περσινή χρονιά ήταν γεμάτη με μεγάλες και απανωτές διοργανώσεις, στο τέλος του χειμερινού κύκλου τραυματίστηκα, οπότε όλο αυτό έφερε μια έξτρα επιβάρυνση και σωματική και ψυχολογική στο ήδη φορτωμένο πρόγραμμα που είχα να ανταποκριθώ. Συνεπώς δεν θα μπορούσα φέτος να ξεκινήσω κάπως αλλιώς. Φάνηκε μετά και το χειμερινό ότι η προετοιμασία μου βγήκε σωστά. Αποφύγαμε έντονους πόνους και προβλήματα και κατάφερα να κάνω τρία ατομικά ρεκόρ και να εξασφαλίσω τη συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα. Ψυχολογικά ήταν ένα έντονο διάστημα, καθώς δεν ήμουν σίγουρη ότι θα επανέλθω αγωνιστικά. Παρόλα αυτά συνέβη και είμαι πολύ χαρούμενη, ενθουσιασμένη και ευγνώμων. Οφείλω ένα ευχαριστώ στον προπονητή μου, Γιώργο Μωραΐτη, τη Χρύσα Χρονοπούλου (φυσιοθεραπεύτρια) και την Έφη Βούλγαρη (φυσιοθεραπεύτρια εθνικής ομάδας) που με παρακολουθούν και φροντίζουν κάθε φορά σε ό,τι χρειαστεί».

Η Δρασίδου μεγάλωσε στη Δράμα και κολυμπούσε μέχρι τα 18 στον Κολυμβητικό Όμιλο Δράμας. Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό ο οποίος ασχολήθηκε με το μπάσκετ, όπως και ο μπαμπάς της που είναι γυμναστής, αλλά αυτό -όπως λέει η ίδια- δεν έπαιξε ρόλο στη μετέπειτα πορεία της. «Όπως όλες οι οικογένειες ψάχνουν δραστηριότητες για την απασχόληση των παιδιών, την διαμόρφωση του χαρακτήρα και την κοινωνικοποίηση, έτσι και μένα με έστειλαν στη κολύμβηση. Πέρασα και από μπαλέτο και άλλα είδη χορών, αλλά για κάποιο λόγο συνέχισα στην κολύμβηση. Αν και ο χορός είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ και θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ παραπάνω», αναφέρει και συνεχίζει: «Ειδικά μετά τις πρώτες μου συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, άρχισα να γνωρίζω άλλους αθλητές και να ασχολούμαι περισσότερο, να τους παρατηρώ. Δεν είχα ποτέ κάποιον συγκεκριμένο πάντως ως πρότυπο. Υπάρχουν πολλοί που θαυμάζω, αλλά αυτό που με κερδίζει είναι ο τρόπος που κινείται, οι δηλώσεις που θα κάνει, πόσο ταπεινός φαίνεται, ο τρόπος που θα πανηγυρίσει μια νίκη, που θα δώσει το χέρι σε έναν συναθλητή του. Θέλω οι αθλητές να αποτελούν παράδειγμα για τους μικρότερους, να προάγουν το σεβασμό. Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ πολύ την Αυστραλή Κέιτ Κάμπελ».

Ως αθλήτρια που ειδικεύεται σε ένα μη Ολυμπιακό αγώνισμα, γνωρίζει ότι η παρουσία της σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι δύσκολη: «Σίγουρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μεγάλο όνειρο και θα ήθελα να βρεθώ εκεί. Θεωρώ πολύ δύσκολο να καταφέρω ατομική πρόκριση -ως και αδύνατο. Οπότε θα ρίξω το βάρος στις σκυταλοδρομίες. Προσπαθώ να βελτιώνομαι κάθε φορά και να φτάσω σε επίπεδο να βοηθήσω την εθνική ομάδα όπου χρειαστεί».

Χόμπι δεν έχει τα τελευταία χρόνια «… λόγω φόρτου προπονήσεων. Τα απογεύματα δουλεύω κιόλας, οπότε δεν μένει χρόνος για κάτι άλλο. Σίγουρα όμως μελλοντικά θα γυρίσω στο χορό. Μου αρέσει και με χαλαρώνει πολύ να μαγειρεύω και να ζωγραφίζω. Οπότε θα τα βάλω και αυτά στη λίστα».