Μιλάει στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του ΜΕΑΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ Σιδηροδρομικών Δράμας

Πολλές οι συγκυρίες για να συμβεί

ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα

και εδώ ήταν προδιαγεγραμμένο!

► Μνημόσυνο για τους νεκρούς των Τεμπών από τον ΜΕΑΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ στο παρεκκλήσι του Σιδηροδρομικού Σταθμού Δράμας

► Μακρόπουλος: «Το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν μια διαφαινόμενη κατάσταση»

Του Θανάση Πολυμένη

ΕΝΝΙΑΗΜΕΡΟ μνημόσυνο πραγματοποίησε χθες το μεσημέρι στο παρεκκλήσιον του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου και Διακόνου μπροστά από το Σιδηροδρομικό Σταθμό Δράμας, ο ΜΕΑΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ Σιδηροδρομικών και Φίλων Σιδηροδρόμου Δράμας, υπέρ μνήμης των νεκρών του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.

Στη σεμνή τελετή παραβρέθηκαν ελάχιστοι άνθρωποι, μέλη του Συλλόγου, ενώ το μνημόσυνο τέλεσε ο ιερέας του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων Δράμας π. Δημήτριος Αχθοφορίδης.

Ο «Πρωινός Τύπος», μίλησε με τον πρόεδρο του ΜΕΑΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ Δράμας κ. Παναγιώτη Μακρόπουλο, συνταξιούχο σιδηροδρομικό, του οποίου μάλιστα και ο πατέρας του ήταν σιδηροδρομικός. Ο κ. Μακρόπουλος βρίσκεται στους σιδηροδρόμους από μικρό παιδί και όλα αυτά τα χρόνια, έχει ζήσει από πολύ κοντά τον ελληνικό σιδηρόδρομο. Τόσο τα καλά παλιά χρόνια, όσο και τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κατάρρευσης του ΟΣΕ μέχρι και σήμερα.

Αρχικά, ο κ. Μακρόπουλος αναφέρθηκε στο εννιαήμερο μνημόσυνο «για τα θύματα του δυστυχήματος των Τεμπών», λέγοντας ότι,  «θρηνήσαμε 12 σιδηροδρομικούς συναδέλφους και βέβαια και τους υπόλοιπους επιβάτες».

Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά, «αν αναλογιστούμε τι έγινε σήμερα και τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, βλέπουμε μια πολύ μεγάλη διαφορά. Μέχρι το 2011-2012, εκεί που άρχισε η διάλυση του ΟΣΕ, η ασφάλεια που υπήρχε στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους ήταν πολύ μεγάλη. Και παρ’ όλο που όλα γινόταν χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα και μόνο με τις υπηρεσίες των σταθμαρχών, υπήρχε μια πολύ μεγάλη ασφάλεια σε αφάνταστο βαθμό».

Μια διαφαινόμενη κατάσταση

Ο κ. Μακρόπουλος κάνει αναφορά μάλιστα για μια διαφαινόμενη κατάσταση και σημειώνει: «Δυστυχώς, τώρα που φτάσαμε στην ηλεκτρονική εποχή, φτάσαμε να έχουμε ένα τόσο μεγάλο ατύχημα, γιατί ουσιαστικά, ήταν μια διαφαινόμενη κατάσταση που θα ερχόταν. Και με μαθηματική ακρίβεια έφτασε. Δεν έχω να πω τίποτα γι’ αυτό το θέμα, το λόγο έχει η δικαιοσύνη. Εμείς θρηνούμε τους συναδέλφους, θρηνούμε τους επιβάτες και ευχόμαστε να πάμε σε μια καλύτερη κατάσταση με μεγαλύτερα ασφάλεια. Γιατί, είναι πάρα πολύ εύκολο να έχουμε μεγάλη ασφάλεια. Και ως παράδειγμα αναφέρω το Μετρό της Θεσσαλονίκης, όπου δεν θα υπάρχουν ηλεκτροδηγοί. Δηλαδή θα κινείται μια αμαξοστοιχία χωρίς να υπάρχει κάποιος ανθρώπινος έλεγχος επάνω και αυτό θα κινείται με ασφάλεια. Κι εμείς εδώ δεν μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε ασφάλεια στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους; Λυπάμαι πολύ!»

Πολιτική βούληση

Ερωτώμενος, σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει σήμερα, με όλα τα λάθη και τις παραλείψεις, αν ως άνθρωπος που μεγάλωσε με τον σιδηρόδρομο και συνταξιοδοτήθηκε από αυτόν, πιστεύει ότι σήμερα ο σιδηρόδρομος μπορεί να βελτιωθεί ή χρειάζεται ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή, απαντά: «Μπορούν να γίνουν τα πάντα, φτάνει να υπάρξει πολιτική βούληση. Γιατί απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Η τεχνολογία υπάρχει, τα χρήματα υπήρχαν – τώρα δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά ο Σιδηρόδρομος έχει απορροφήσει πολλά χρήματα. Πρέπει να γίνουν τομές και να αποφασίσουμε ότι οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι πρέπει να γίνουν εφάμιλλοι των ευρωπαϊκών. Αν όχι εφάμιλλοι – γιατί είμαστε πολύ πίσω – τουλάχιστον να πάμε σε μια καλύτερη κατάσταση και όχι σ’ αυτήν που είμαστε σήμερα. Γιατί υποδομή και επιδομή  υπάρχει».

Όπως εξηγεί, «έχουμε κολλήσει σε κάποιες λεπτομέρειες στα ηλεκτρονικά, τα οποία σήμερα είναι μέσα στη ζωή μας, τα έχουμε στα σπίτια και παντού. Ο σιδηρόδρομος είναι το πιο οικολογικό μέσο, το ποιο ασφαλές μέσος. Αν λάβουμε υπόψη μας αυτό που γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα, θα δούμε ότι πολύ σπάνια γίνονται ατυχήματα. Σ’ εμάς, απλά, αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο. Εμείς οι παλιοί σιδηροδρομικοί το περιμέναμε και περιμένουμε και άλλα ατυχήματα. Φτάνει να αλλάξει η κατάσταση. Και αν αλλάξει, θα διορθωθούν τα πάντα».

Πολλές οι συγκυρίες

Ερωτώμενος αν μέχρι σήμερα είχαμε κάποια μεγάλα ατυχήματα, ο κ. Μακρόπουλος θυμάται μια μεγάλη μετωπική σύγκρουση το 1986-1987 στα Λιβερά, στη διαδρομή Δράμας – Ξάνθης.

«Ήταν και πάλι η σύγκρουση μιας επιβατικής με μια εμπορική αμαξοστοιχία, αλλά ήταν μικρότερου μεγέθους, γιατί οι ταχύτητες ήταν μικρές, η επιβατική είχε ελάχιστους επιβάτες και οι μόνοι νεκροί ήταν σιδηροδρομικοί. Ήταν ένα ανθρώπινο λάθος μια κακή συγκυρία. Γιατί, για να γίνει ένα σιδηροδρομικό ατύχημα, θα πρέπει  να συνωμοτήσει όλο το σύμπαν. Θα πρέπει να έρθουν πολλές συγκυρίες για ένα τέτοιο ατύχημα. Τώρα όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Το ατύχημα έγινε σε έναν πολύ σημαντικό άξονα Θεσσαλονίκης – Αθήνας, με διπλές γραμμές, σε ηλεκτροκίνηση και μεγάλες ταχύτητες. Με αποτέλεσμα να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα»