Από την δημοσιογράφο Μαργαρίτα Πουρνάρα
Το αντιτορπιλικό «ΑΔΡΙΑΣ» ήταν
από τα ηρωικότερα πλοία κατά
τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
Παρουσιάστηκε το βιβλίο «ΑΔΡΙΑΣ, ήταν όλοι τους ήρωες» στον πολιτιστικό χώρο της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΙΑ ΠΟΛΥ ωραία εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής 15 Σεπτεμβρίου στον αύλειο χώρο του πολιτιστικού χώρου της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ στο Μαρμάρινο Σπίτι.
Η εκδήλωση αφορούσε στην επίσημη παρουσίαση για πρώτη φορά, του βιβλίου που έγραψε η δημοσιογράφος κα. Μαργαρίτα Πουρνάρα με τίτλο: «ΑΔΡΙΑΣ, Ήταν όλοι τους ήρωες».
Το ΑΔΡΙΑΣ ήταν ένα αντιτορπιλικό πλοίο της Ελλάδας, το οποίο έδρασε στη Μεσόγειο και κυρίως στο Αιγαίο, κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το πλήρωμα του οποίου έδειξε ιδιαίτερο ηρωισμό υπέρ του δέοντος.
Στο πάνελ της εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου, βρέθηκε η συγγραφέας του βιβλίου κα. Πουρνάρα, ο Δραμινός συγγραφέας κ. Βασίλης Τσιαμπούσης, καθώς και η κα. Φανή Ζιώγα-Ασλάνη, η οποία είχε πλούσιο φωτογραφικό υλικό, το οποίο είχε παραδώσει στον κ. Άρη Θεοδωρίδη. Οι φωτογραφίες αυτές είχαν τραβηχτεί κατά τις στιγμές που το αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ είχε χτυπήσει σε νάρκη, την ώρα που επιχειρούσε στα Δωδεκάνησα, από τον πεθερό της Πέτρο Ασλάνη που υπηρετούσε σ’ αυτό. Η κα. Φανή Ζιώγα-Ασλάνη είναι Δραμινή και ο Πέτρος Ασλάνης ήταν ο πατέρας του συζύγου της, ο οποίος μεταξύ άλλων είχε υπηρετήσει εκείνα τα χρόνια στο «ΑΔΡΙΑΣ», στο «Αβέρωφ» και σε άλλα πολεμικά πλοία.
Μιλώντας στον τοπικό Τύπο η κα. Πουρνάρα, αναφέρει το πώς ξεκίνησε η έκδοση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η ιστορία του βιβλίο για το ΑΔΡΙΑΣ ξεκίνησε από τη Δράμα, καθώς «είναι ένα βιβλίο του οποίου ο πλους ξεκίνησε στη Δράμα, ενώ πρόκειται για μια ιστορία κατ’ εξοχήν της θάλασσας, η οποία έχει την απαρχή της στη στεριά».
Όταν η Δραμινή κα. Ζιώγα-Ασλάνη είχε μάθει ότι θα γινόταν το μουσείο φωτογραφικών μηχανών και φωτογραφιών στο Μαρμάρινο Σπίτι, πλησίασε τον κ. Θεοδωρίδη και του έδειξε το απίστευτο υλικό που είχε φωτογραφήσει ο Πέτρος Ασλάνης. Και ήταν ένα φωτογραφικό υλικό απίστευτο, χωρίς προηγούμενο, που μέχρι τότε δεν είχε γίνει γνωστό πουθενά.
Περιγράφοντας το ιστορικό πλαίσιο της συγκεκριμένης εποχής, η κα. Πουρνάρα τόνισε πως τότε στο Πολεμικό Ναυτικό περίπου 2.500 ήταν όλοι κι όλοι που επάνδρωναν τα πλοία και «η πατρίδα τους είναι το πλοίο. Είναι από την πρύμνη μέχρι την πλώρη. Είναι το μόνο ελεύθερο ελληνικό έδαφος μαζί με τις διπλωματικές μας αρχές στο εξωτερικό και τα πλοία της εμπορικής μας ναυτιλίας. Συνεπώς αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται το πλοίο σαν το σπίτι τους, σαν τη χώρα τους».
Το 1943 το αντιτορπιλικό «ΑΔΡΙΑΣ» του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού επιχειρούσε μαζί με τρία Αγγλικά σκάφη στη θαλάσσια περιοχή των νήσων Λέρος και Κάλυμνος. Ο «Αδρίας» έπεσε σε θαλάσσια νάρκη, έχασε την πλώρη του (28 μέτρα) και σκοτώθηκαν 22 ναύτες και αξιωματικοί. Το υπόλοιπο πλήρωμα, εκ των οποίων πολλοί βαριά τραυματισμένοι, οδήγησε το πλοίο στα τουρκικά παράλια. Αφού έγιναν όσες επισκευές μπορούσαν να γίνουν, το πλοίο, χωρίς πλώρη, ταξίδεψε, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να βυθιστεί από τον καιρό ή από τους Γερμανούς, και έφτασε στην Αλεξάνδρεια όπου έγινε στους Έλληνες ναύτες υποδοχή ηρώων.
Χαρακτηριστικό εκείνης της ημέρας, είναι ότι, όταν το «ΑΔΡΙΑΣ» βρισκόμαστε μεσοπέλαγα χωρίς πλώρη, πλησιάζει ένα βρετανικό πολεμικό και επιχειρεί να τους σώσει. Ζητούν από τους Έλληνες να βουλιάξουν το υπόλοιπο πλοίο και να ανέβουν στο βρετανικό. Το πλήρωμα του «ΑΔΡΙΑ» αρνείται και λίγα λεπτά αργότερα το βρετανικό πολεμικό πλοίο χτυπάει σε νάρκη στο κέντρο του και βυθίζεται ολόκληρη και αύτανδρο μπροστά στα μάτια τους!
Αναφερόμενη στην ιστορία του «ΑΔΡΙΑ», επεσήμανε πως βρισκόταν «σε αποστολή αυτοκτονίας χωρίς αεροπορική κάλυψη», κατά τη διάρκεια της οποίας πέφτει σε νάρκη. Έτσι, «από την πλώρη και μετά είχε θάλασσα. Σαν να είχε γίνει το πλοίο σέσουλα».
Αυτοί που επέζησαν από το πλήρωμα του «ΑΔΡΙΑ», καταφέρνουν και το πάνε στα παράλια της Τουρκίας και μετά από 40 ημέρες, αφού φτιάχνουν μια τσιμεντένια πλώρη, καταφέρνουν και ξαναβγαίνουν στη θάλασσα, κάτω από τη μύτη των Γερμανών, και κάνουν 730 ναυτικά μίλια, από τις τουρκικές ακτές απέναντι από την Κάλυμνο μέχρι την Αλεξάνδρεια, σε ένα ταξίδι έξι ημερών.
Το φωτογραφικό υλικό που διεσώθη από τον Πέτρο Ασλάνη και την οικογένειά του, έφτασε σήμερα να γίνει βιβλίο, και να εκδοθεί ακριβώς 80 χρόνια μετά, τα οποία συμπληρώνονται τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Πρόκειται για μια μοναδική ιστορία ηρωισμού και ανδρείας, όπου μια χούφτα άνδρες σε ένα πλοίο χωρίς πλώρη, με ένα κατάστρωμα γεμάτο πτώματα, τραυματίες, κομμένα μέλη και άκρα, βγήκε νικητής από την συγκεκριμένη επιχείρηση.
Αυτό που σημειώνει τελειώνοντας τις δηλώσεις της η κα. Πουρνάρα, είναι ότι πρόκειται «για το ηρωικότερο πλοίο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ένα από τα ηρωικότερα του Πολεμικού Ναυτικού μαζί με το “Αβέρωφ”, μαζί με το υποβρύχιο “Κατσώνη”». Και συμπληρώνει ότι, «αν ήμασταν στην Αμερική αυτό θα είχε γίνει ταινία».
Οι φωτογραφίες από το πάνελ και το κοινό είναι της ΑμΚΕ ΚΥΚΛΩΨ.
