Το χρονογράφημα
της Πέμπτης
Γράφει ο Χαράλαμπος Μιχαηλίδης
Πέμπτη σήμερα! Ημέρα Λαϊκής Αγοράς σε δυο σημεία της πόλης μας. Στο κέντρο και στην ανατολική είσοδο της πόλης.
Κόσμος πάει κι έρχεται προκειμένου να αναζητήσει, αλλά σε τελική φάση να προμη-θευτεί καλής ποιότητας προϊόντα σε πιο συμφέρουσα τιμή.
Οι μικροπωλητές, οι παραγωγοί και οι πραματευτές, διαλαλούν το εμπόρευμά τους, επιστρατεύοντας τη φαντασία και την ευρηματικότητά τους, ώστε να βρουν την πιο πρωτότυπη, ελκυστική και άμεση απάντηση ή αλλιώς ατάκα στα νέα ελληνικά.
Γυναίκες και άντρες με τροχήλατα βαλιτσάκια – καροτσάκια κατακλύζουν την περιοχή, προκαλώντας ένα κυκλοφοριακό πανδαιμόνιο, που απαιτεί μεγάλα αποθέματα ψυχραιμίας και ενσυναίσθησης ώστε να μη θυμώσει κάποιος, ο θυμός να γίνει έκρηξη, η έκρηξη πυροτέχνημα, το πυροτέχνημα μπουρλότο και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά μέχρι τις 2:00΄μ.μ. ,ώρα που κλείνουν τα εμπορικά καταστήματα και κάθε κατεργάρης ετοιμάζεται να πάει στο γιατάκι του για το μεσημεριανό φαγητό και κατόπιν τη σιέστα του όπως θα έλεγαν και οι Ισπανοί.
Τώρα όμως αρχίζει νέα ταλαιπωρία!
Ξεκινάς για παράδειγμα από την Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και κατευθύνεσαι προς τη Γεωργίου Παπανδρέου με προορισμό την Κεντρική Πλατεία της πόλης μας.
Έλα όμως που δεν κινείσαι κανονικά, αλλά έχοντας ως οδηγός τα πόδια συνέχεια κοκαλωμένα σε φρένο – συμπλέκτη, εκπαιδεύεσαι ως ασκούμενος μοναχός σε αγώνα διαχείρισης του θυμού και καλλιέργειας της υπομονής και εγκαρτέρησης.
«Διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα» με φώτα προειδοποίησης ( alarm) χωρίς τον – την οδηγό τους μέσα, επειδή του – της μύρισαν τα ψημένα κοτόπουλα, ή επειδή θέλει να παίξει ένα ΤΖΟΚΕR λόγω Jack Pot, ή επειδή θέλει να αγοράσει κορδόνια παπουτσιών ή να βγάλει αντικλείδι την τελευταία στιγμή.
Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας, ταλαιπωρούν τον κόσμο που για κακή του τύχη αποφάσισε να περάσει με το όχημά του από εκείνο το σημείο. Αλλά δίκιο έχει και
ο – η « διπλοπαρκαρισμένος-η» και ορθώς πράττει!
Παρουσία Δημοτικής ή Ελληνικής Αστυνομίας μηδενική, έλεγχοι συστάσεις δε γίνονται ∙ γιατί να μην παρκάρει;
Μπορεί ο Ρωμιός ( Έλληνας) όπως λέει και ο κινηματογράφος αλλά και κάποιοι συγγραφείς να έχει φιλότιμο, αλλά η παροιμία λέει «Ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Προσπερνάμε την Πλατεία και κατευθυνόμαστε προς την 19ης Μαΐου. Άλλο μποτιλιάρισμα ( αδυναμία διαφυγής) εκεί.
Περνάμε από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου και προσευχόμαστε η χάρη του να μας βοηθήσει να βγούμε και απ ’αυτόν τον δρόμο χωρίς καθυστέρηση και κυρίως χωρίς γρατζουνιά.
Εδώ το πανηγύρι κορυφώνεται. Πέντε αυτοκίνητα το ένα πίσω από το άλλο – σε σημείο που απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση – πάλι με αναμμένα τα κίτρινα φωσφορίζοντα πλαϊνά φώτα, ( alarm έτσι στεγνά και Αγγλικά) , με τους –τις οδηγούς άφαντους. Άφαντους είπα; μα όχι αγαπητό μου αναγνωστικό κοινό!
Τα παιδιά πεινάσανε και πεταχτήκανε μια στιγμή στο γωνιακό Snack Bar να προμηθευτούν το μεσημεριανό τους.
Μα καλά αναρωτιέμαι –δανειζόμενος την ατάκα από την κινηματογραφική ταινία «Καπετάν Φάντης μπαστούνι» και παραφράζοντάς την λίγο
– « Μα καλά, δεν υπάρχει ένας Policeman ή έστω και ένας Πυροσβέστης (firefighter) για να ελευθερώσει τον δρόμο ή να γράψει μια κλήση μήπως και αρχίσει η συμμόρφωση;».
