Το Ελληνικό Έπος του 1940-1941
Του κ. Κων/νου Β. Χιώλου, Διδάκτορος Νομικής,
Προέδρου Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων
Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι μια μεγάλη χρονολογία της Ελληνικής Ιστορίας, η μεγαλύτερη μετά την 25η Μαρτίου 1821. Μια ακόμη μεγάλη ημέρα της Φυλής μας, μια επέτειος, ένας θρύλος, μια μνήμη, ένα χρέος!
Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940 θα μείνει φωτεινόν μετέωρον εις τους αιώνας δια την δείχνει εις τους λαούς όλου του κόσμου τον δρόμον προς την ελευθεριάν.
Το αποφασιστικόν «ΟΧΙ» των Ελλήνων που απηχούσε την ομόθυμον απόφασιν ολοκλήρου του Έθνους μας να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων, σύμφωνα με την μακραίωνα παράδοσίν του, υπέρ βωμών και εστιών, δηλαδή δια τα ιδανικά της θρησκείας και της οικογενείας, εστηρίχθη εις την αδάμαστον Ελληνικήν ψυχήν που ανέκαθεν αγωνίζεται δια τα αθάνατα ιδανικά της Φυλής.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι η ημερομηνία που δικαιώνει και ολοκληρώνει την αποστολή της νεωτέρας Ελλάδος. Διότι αν η αρχαία Ελλάς εξεπλήρωσε το καθήκον της έναντι της Ανθρωπότητος εις τον Μαραθώνα και εις την Σαλαμίνα και η Βυζαντινή Ελλάς διέσωσεν τον Πολιτισμόν και τον Χριστιανισμόν, η σύγχρονος Ελλάς έσωσε την ιστορικήν εκείνην χαραυγήν της 28ης Οκτωβρίου 1940, την παγκόσμιαν Ελευθερίαν.
Ο Ελληνικός Λαός ως ένας άνθρωπος, από της πρώτης στιγμής ετάχθη με πρωτοφανή ενθουσιασμόν υπό τας Σημαίας, μνήμων του υπερτάτου καθήκοντος προς την κινδυνεύουσαν Πατρίδα. Και δεν ήτο δυνατόν να γίνη άλλως, διότι αυτό του επέβαλε το ιστορικόν του χρέος. Σύμπας ο Ελληνισμός αντιμετώπισεν την απρόσκλητον ιταλικήν επίθεσιν με αποφασιστικότητα, ψυχραιμίαν, σύνεσιν καιμεγαλοψυχίαν.
Και ξημέρωσε η υψηλοτέρα Ημέρα του νέου Ελληνισμού και το Έπος το κοσμοϊστορικόν άρχιζε και η Ελλάς ορθούτο και πάλιν ασπίδα και φρούριον των λαών.
Αι Ιταλικαί στρατιαί προσεπάθησαν να διασπάσουν τας Ελληνικάς γραμμάς, αλλά ματαίως, διότι τους Ελληνας δεν τους ετρόμαζαν ούτε τα εκατομμύρια των Ιταλικών λογχών, ούτε αι κατακτήσεις των Γερμανών τους επτόησαν.
Εκθαμβος μένει εμπρός εις την λάμψιν της Ελληνικής ανδρείας ο θρασύδειλος και ύπουλος επιδρομεύς και ακολουθούν τον ατιμωτικόν δρόμον της ατάκτου φυγής οι άτολμοι και δειλοί στρατιώται του. Η Ανθρωπότης ίσταται εκστατική προ του θεάματος και προσκυνεί το ασύλληπτον μεγαλείον της τόσης ανδρείας. Μικροί και μεγάλοι ατενίζουν με θαυμασμόν τας Ελληνικάς νίκας και υποκλείνονται εις το γιγαντιαίον τρόπαιον των ασυγκρίτων Ελλήνων ηρώων. Αιώνια μνημεία της Ελληνικής Δόξης εγείρονται εις το Ελ Αλαμέϊν, εις την Τυνησίαν, εις το Ρίμινι, εις τον Πάδον και αλλαχού, τα οποία θα ακτινοβολούν το Φως του Ελληνικού Πολιτισμού δια μέσου των αιώνων.
Η Ελλάς εις ελάχιστον χρόνον διέλυσε την στρατιάν μιας δήθεν Αυτοκρατοσίας, αφήρεσε την λεοντήν ενός οικτρού δικτάτορος, παρέδωσε αυτόν και την χώραν του εις την χλεύην και εις τα σκώμματα του σκόμου, έστρεψεν τον ρουν του πολέμου εναντίον του Αξονος, καθυστέρησεν την Γερμανικήν προέλασιν μέχρι της Μόσχας και έδωκε τον καιρόν εις τους Ρώσους να οχυρώσουν και να εξοπλίσουν το Στάλινγκραντ.
Η περιφανής νίκη, την οποίαν κατήγαγε η μικρά και πτωχή εις υλικά μέσα Ελλάς επί των πανισχύρων δυνάμεων του Αξονος, ήτο ένα αληθινό θαύμα, το οποίο επετεύχθη χάρις εις την θερμουργόν και ζώσαν χριστιανικήν πίστιν των Ελλήνων, την οποίαν εξεδήλωναν ούτοι τόσον εις το Μέτωπον, όσον και εις τα μετόπισθεν.
Ένα εξάμηνον διήρκεσεν ο Αγών εις τα χιονοσκεπή βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας. Με την πολεμικήν ιαχήν «Αέρα» οι γενναίοι στρατιώται μας, έτρεπον εις επαίσχυντον φυγήν και συνέτριβον τας τεθωρακισμένας Ιταλικάς Μεραρχίας των «Αλπίν», των «Λύκων της Τοσκάνης» και των «Κενταύρων» και εχάριζαν εις τας σκλαβωμένας πόλεις της Βορείου Ηπείρου, εις το Αργυρόκαστρον και εις την Χειμάρραν εις την Κορυτσάν και εις τους Αγίους Σαράντα, την πολυπόθητον ελευθερίαν.
Οι περιφανείς νίκες του ανδρείου στρατού μας εις το Βορειοηπειρωτικόν Μέτωπον, που συνετελέσθησαν κυρίως χάρις εις την βοήθειαν και την συμπαράστασιν της Υπερμάχου Στρατηγού της Παναγίας μας, ήνοιξαν, κατά κοινήν ομολογίαν και καθολικήν αναγνώρισιν των συμμάχων μας, τον δρόμον της νίκης και της Ελευθερίας δια την Ευρώπη και τον κόσμον που ζούσαν υπό την απειλήν των Γερμανών Στρατιών, αι οποίαι κατελάμβανον σχεδόν χωρίς αντίσταιν, το ένα μετά το άλλο, τα Κράτη της Ευρώπης. Η Ελλάς και τότε, όπως πάντοτε, άλλωστε, ηγωνίσθη μόνη κατά των δυνάμεων του Αξονος.
Το βαθύτερον μήνυμα του Ελληνικού Έπους του 1940-1941 και ειδικώτερον της 28ης Οκτωβρίου 1940, είναι πανάρχαιον. Είναι ο τηλαυγής φάρος που φωτίζει την οδόν του χρέους και της θυσίας. Είναι ο παιάν που συνετάραξεν τους Πέρσας, όταν αντήχησεν το 480 π.Χ. βροντώδης εις την Σαλαμίναν από στόμα των Ελλήνων ναυμάχων: «Ιτε Παίδες Ελλήνων ελευθερούτε Πατρίδα, νυν υπέρ πάντων ο Αγών». Είναι το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα εις τας Θερμοπύλας και το «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείων ρήμασι πειθόμενοι», το «νενικήκαμεν» του πρώτου Μαραθωνοδρόμου των αιώνων Φειδιπίδη, ο οποίος θνήσκων ανήγγειλεν εις τους Αθηναίους την νίκην του Μαραθώνος (490 π.Χ.) κατά των Περσών, είναι οι επικοί αγώνες των ακριτών του Βυζαντίου και το σύνθημα των αγωνιστών του 1821 «Ελευθερία ή Θάνατος», είναι ο θριαμβικός αντίλαλος του 1912-1913 και τέλος το του Πρωθυπουργού της Νίκης Ιωάννου Μεταξά «Νυν υπέρα πάντων ο Αγών».
Το Ελληνικόν Έπος του 1940-1941, καίτοι πέρασαν από τότε 68 χρόνια, διατηρεί αναλλοίωτον τον θρύλον, την Δόξαν του και όταν το ενθυμούμεθα, αισθανόμεθα, ότι το ζώμεν δια μιαν εισέτι φοράν.
Την ένδοξον ημέραν της 28ης Οκτωβρίου 1940 επιβάλλεται να την εορτάζομεν ημείς οι Ελληνες κατά τον πλέον λαμπρόν τρόπον και να αποτίωμεν τον οφειλόμενον φόρον τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους ηρωικούς μαχητάς που έπεσαν δια την ιδικήν μας ελευθερίαν.
Σήμερα, ύστερα από 68 ολόκληρα χρόνια, την ιστορικήν αυτήν ημέραν της 28ης Οκτωβρίου 1940, που σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ως ένας άνθρωπος, εβροντοφώνησεν το «ΟΧΙ» δια στόματος του Πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά, εις τας Δυνάμεις του Αξονος, δεν εξέλειπον, δυστυχώς, οι καραδοκούντες επίβουλοι της εθνικής μας ανεξαρτησίας καιτης εδαφικής μας ακεραιότητος. Εις αυτούς ανήκει η ελληνοπρεπής απάντησις, και αμφισβήτησιν των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων επί του πατρίου εδάφους από κανένα. Αν, παρά ταύτα, δεχθούμε επίθεσιν, η απάντησις εις τους εισβολείς θα είναι η ιδία που έδωσα οι Πανέλληνες εις τους Ιταλούς επιδρομείς, το φθινοπωρινόν εκείνο πρωινόν της 28ης Οκτωβρίου 1940 και εδημιούργησαν το αθάνατον Ελληνικόν Έπος του 1940-1941.
