Από το 2ο Δημοτικό σχ. στην κεντρική σκηνή της Ονειρούπολης
Το αρχαίο έθιμο της Ειρεσιώνης
με τη συμμετοχή δεκάδων Νηπιαγωγείων
και Δημοτικών Σχολείων της πόλης μας
Έλαβαν μέρος δεκάδες παιδιά με ένα κλαδί ελιάς στολισμένο με πολύχρωμες κλωστές
Του Θανάση Πολυμένη
ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ μεγάλη επιτυχία, αναβίωσε για δεύτερη χρονιά, το έθιμο της Ειρεσιώνης από Νηπιαγωγεία και Δημοτικά σχολεία της πόλης μας.
Το έθιμο διοργανώθηκε κυρίως από το 2ο Δημοτικό σχολείο Δράμας, όπως και πέρυσι, με τη διαφορά ότι φέτος αυτό έγινε στην κεντρική σκηνή της Ονειρούπολης και στο πλαίσιο της μεγάλης Χριστουγεννιάτικης γιορτής, ενώ συμμετείχαν και αρκετά Νηπιαγωγεία και Δημοτικά σχολεία της πόλης μας.
Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, χαιρετισμό απηύθυνε αρχικά ο διευθυντής του 2ου Δημοτικού σχολείου Δράμας κ. Τσατλόγλου, ο αντιπεριφερειάρχης Δράμας κ. Παπαεμμανουήλ, ο διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δράμας κ. Διαλεκτόπουλος και η Σύμβουλος εκπαίδευσης κα. Χαραλαμπίδου.
Στη συνέχεια, μαθητής του 2ου Δημοτικού σχολείου αναφέρθηκε εν συντομία στο έθιμο, τι ακριβώς είναι και μαθητές και μαθήτριες του ίδιου σχολείου παρουσίασαν ένα μικρό θεατρικό δρώμενο, μέσα από το οποίο γινόταν μια αναπαράσταση παιδιών κατά την αρχαιότητα σχετικά με τα κάλαντα του Ομήρου της εποχής εκείνης.
Στη συνέχεια, η χορωδία μαθητών και μαθητριών του 6ου Δημοτικού σχολείου τραγούδησε τα κάλαντα του Ομήρου, με μουσική συνοδεία από τον μουσικό κ. Άγγελο Καλοτραπέζη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι μαθητές και οι μαθήτριες γύρισαν στα μαγαζιά της πόλης και τραγουδούσαν τα αρχαία κάλαντα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος συμμετείχαν πάρα πολλά σχολεία της πόλης μας, εκτός βέβαια από το 2ο Δημοτικό το οποίο διοργάνωσε και την όλη εκδήλωση. Τα Δημοτικά σχ. που συμμετείχαν είναι: Ειδικό Δημοτικό Σχ. Δράμας, 1ο Δημ., 3ο Δημ., 5ο Δημ., 6ο Δημ., 7ο Δημ., 9ο Δημ., 10ο Δημ., 12ο Δημ., 14ο Δημ., Δημ. σχ. Αρκαδικού και Νέας Αμισού.
Από Νηπιαγωγεία συμμετείχαν: το 1ο Νηπ., 4ο Νηπ., 5ο Νηπ., 9ο Νηπ., 10ο, Νηπ. και 17ο Νηπ.
Τι είναι το έθιμο της Ειρεσιώνης
Το έθιμο της Ειρεσιώνης, είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και αποτελεί ουσιαστικά τον πρόδρομο του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Τα αρχαία χρόνια, στην αρχαία Αθήνα, τον Οκτώβριο, γιόρταζαν τα Πυανόψια. Ήταν η γιορτή που άλλαζε η χρονιά, την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που άρχιζαν να οργώνουν τη γη για την καινούρια χρονιά, οπότε σηματοδοτούσε την αλλαγή του έτους.
Στο πλαίσιο αυτό, προκειμένου να ευχαριστήσουν τους θεούς για τη σοδειά της προηγούμενης χρονιάς και να τους παρακαλέσουν να είναι και πάλι καρπερή η γη για την επόμενη χρονιά, στόλιζαν κλαδιά ελιάς με καρπούς και μάλλινες κόκκινες και άσπρες κλωστές, απ’ όπου πήρε και την ονομασία του το έθιμο. (σ.σ. είρος= έριον, μαλλί).
Στη συνέχεια, έβγαιναν και τραγουδούσαν τα κάλαντα της εποχής, τα κάλαντα του Ομήρου. Τα παιδιά γυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα όπως κάνουν και σήμερα και έψαλαν τα κάλαντα. Από τον Όμηρο, πριν από 3.000 χρόνια, έχουμε καταγεγραμμένα τα κάλαντα εκείνα, που είναι περίπου στο σημερινό ύφος. Τα παιδιά πήγαιναν στα σπίτια, ζητούσαν το κάτι τις τους, ευχαριστούσαν τους νοικοκυραίους και τους έδιναν ευχές. Γυρνούσαν στο σπίτι τους και κρεμούσαν το κλαδί ελιάς στις πόρτες. Την επόμενη χρονιά με την καινούρια Ειρεσιώνη, έκαιγαν την παλιά και κρεμούσαν την καινούρια. Έτσι διατηρούσαν όλο το χρόνο την Ειρεσιώνη.
Επειδή το έθιμο εκείνο άρεσε τότε σε πολλούς, είχε αρχίσει να απλώνεται και σε άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδα μέχρι που το δανείστηκαν οι Ρωμαίοι αργότερα. Μάλιστα οι Ρωμαίοι το επέκτειναν, βάζοντας το βράδυ στα κλαδιά της ελιάς αναμμένα φαναράκια. Εξ ου και τα φωτάκια σήμερα! Έρχεται η εποχή να επικρατήσει ο χριστιανισμός στο Βυζάντιο και πλέον οι αυτοκράτορες απαγορεύουν όλα τα αρχαία έθιμα και μαζί απαγορεύτηκε και αυτό. Όμως το έθιμο είχε περάσει στην Ευρώπη στη συνέχεια από τους Ρωμαίους. Εκεί δεν είχαν να στολίσουν ελιές, είχαν όμως έλατα! Αργότερα, όταν ήρθε ο Όθωνας με τους Βαυαρούς στην Ελλάδα, φέρνει στην Ελλάδα το στολισμένο χριστουγεννιάτικο έλατο σαν αντιδάνειο. Η καταγωγή του όμως ουσιαστικά είναι ελληνική.
