Η αύξηση των ωρών γυμναστικής
και οι προτεραιότητες
του υπουργείου παιδείας
Του Ανανία Τοζακίδη διευθυντή 16ου Δημοτικού Σχολείου Δράμας
Το υπουργείο παιδείας μετά την περίοδο των μνημονίων ξεκίνησε μια σειρά από εξαγγελίες όπως αγγλικά στο νηπιαγωγείο, το πολλαπλό βιβλίο, την αύξηση των ωρών στο μάθημα της γυμναστικής, αλλά και την έλευση των διαδραστικών πινάκων στα σχολεία των ελληνικής επικράτειας. Τα παραπάνω είναι μερικά από αυτά που ανακοινώθηκαν ή πραγματοποιούνται (διαδραστικοί πίνακες, αγγλικά στο νηπιαγωγείο) από την σημερινή, ή την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου παιδείας και είναι δηλωτικά του προγραμματισμού σχετικά με τις ανάγκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Συγχρόνως διαβάζουμε και ακούμε για μια ακόμη χρονιά για ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία, παρ’ όλο που έχουμε αναλογικά περισσότερους εκπαιδευτικούς, σε σχέση με τους μαθητές (δραματική μείωση, ιδίως στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης). Σ’ όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τ’ αποτελέσματα του τελευταίου διαγωνισμού της Πίζας που δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικά.
Τελικά αρκούν οι τελευταίες αποσπασματικές εξαγγελίες, ή χρειάζεται ένας μακρόπνοος σχεδιασμός που να απαντάει και να δίνει λύση στις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Σ ’ ένα μακρόπνοο σχεδιασμό δε θα μπορούσαν να λείπουν οι διαθρωτικές αλλαγές, καθώς και η ανανέωση των κτιριακών υποδομών.
Πέρασε ο καιρός που ένας βασικός στόχος του υπουργείου ήταν για πρωινά σχολεία σ’ όλη την επικράτεια. Σε κάθε περίπτωση τελειώσαμε με το παραπάνω, αλλά βλέποντας σήμερα τις κτιριακές μας υποδομές, τα σχολεία που πηγαίνουν οι μαθητές μας, είναι όλα απαρχαιωμένα πολλά από αυτά ακατάλληλα και με συχνές αναφορές σε σχέση με τη συντήρησή τους. Σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία και έλλειψη αναγκαίων πόρων για τη λειτουργία τους, είναι η μεγάλη μάστιγα των κτιριακών υποδομών του ελληνικού σχολείου. Η ανάγκη για σύγχρονες κτιριακές υποδομές θα έπρεπε να είναι μέσα στις άμεσες προτεραιότητες του υπουργείου παιδείας με αντίστοιχες διαθρωτικές αλλαγές. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (τουλάχιστον με δεκαετή ορίζοντα) τα μισά κονδύλια, συνοδεύουν τις νέες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές τους. Για να μην φλυαρούμε περισσότερο ένας δεκαετής αντίστοιχος προγραμματισμός κάτι σαν τον Καποδίστρια στην τοπική αυτοδιοίκηση (ήδη στην τοπική αυτοδιοίκηση είμαστε στον Καλλικράτη), ίσως θα ήταν μια λύση σε πολλές από τις παθογένειες που δημιουργήθηκαν από τις πρόχειρες εξαγγελίες χωρίς συνοχή και συγκεκριμένους στόχους.
Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναφορές. Σύγχρονα σχολεία με κλειστό γυμναστήριο και με ελάχιστο αριθμό μαθητών (σε αστικό ιστό) τουλάχιστον τριακοσίων στην πρωτοβάθμια και τετρακοσίων στην δευτεροβάθμια. Στην πρωτοβάθμια τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη και ίσως κάτω από την ίδια διεύθυνση. Μια άμεση διαθρωτική αλλαγή θα ήταν ένας διευθυντής σε όμορα σχολεία για την καλύτερη κατανομή των μαθητών αλλά και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Σε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό θα βάζαμε οπωσδήποτε νέα σχολικά κτίρια(στον αστικό ιστό της πόλης μας τουλάχιστον δυο σύγχρονα Δημοτικά Σχολεία, που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες αλλά φυσικά και την ύπαρξη του απαραίτητου κλειστού γυμναστηρίου. Αύξηση ωρών γυμναστικής ναι, αλλά κύριε υπουργέ μου που; Στο κρύο, στο τσιμέντο και στο λιοπύρι;
