Ανάσταση Χριστού

και Ανάταση

πνεύματος και ψυχής

Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη πρ. Σχολικού Συμβούλου

Α/θμιας Εκπ/σης

Όλα όσα βιώνουμε τις Άγιες μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής και ιδιαίτερα τη Μ. Εβδομάδα δεν είναι τίποτε περισσότερο, παρά η ανάγκη του ανθρώπου να στραφεί στον εαυτό του, να ανασκοπήσει τα πεπραγμένα της καθημερινότητάς του, που ορίζουν τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του κοινωνικού του περίγυρου, να απορρίψει εκείνα που τον βαραίνουν, να κρατήσει τα θετικά, και επιτέλους να ζήσει κάποτε και πνευματικά. Η Ορθοδοξία, με τη δογματική υπόστασή της, εκφρασμένης από το τυπικό, τους ιερούς κανόνες και τις αρχές της Εκκλησίας, παρέχει ένθεα τη δυνατότητα αυτή στον άνθρωπο.

Το πνεύμα κατοικεί, βέβαια, στο χώρο του σαρκικού, διακριτού με τα ένστικτα, τις ορμές, τις δράσεις για την αυτοσυντήρηση και τέλος τη θνητότητά του, αρχή που σημαίνει ότι το σαρκικό είναι η τελολογική προϋπόθεση για την ύπαρξη και την εξέλιξή του. Όμως, από εκεί μετά το πνεύμα είναι αυτό που αναδεικνύει την ειδοποιό διαφορά του ανθρώπου σε σχέση με άλλους ζώντες οργανισμούς του βιολογικού κύκλου. Το πνεύμα είναι αυτό που παίρνει τη φυτική υπόστασή του και την ανάγει σε ιδεατή, υπερφυσική, άυλη, αξιακή ύπαρξη.

Όλη, λοιπόν, η Σαρακοστή, όλη η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα συντείνουν σ’ αυτό, στη στροφή, δηλαδή, του ανθρώπου προς την πνευματική ζωή, που στην περίπτωσή μας, είναι χριστιανική, υπέρτατη, θεϊκή, αγία και συνακόλουθα ψυχικός εξαγνισμός και ψυχική υγεία.

Γι’ αυτό, η Ανάσταση του Χριστού για τον άνθρωπο είναι και η Ανάταση του πνεύματος και της ψυχής του, λειτουργία που γίνεται με εορταστικό, μάλιστα, τρόπο, όπου κυριαρχεί η χαρά, ο θρίαμβος, η σωτηρία, η ευτυχία, ατομική ή διανθρώπινη.

Μπρος σ’ αυτή τη χαρά, είπα στα χελιδόνια της στέγης του σπιτιού μου, ότι φέτος Πάσχα θα κάνω στο χωριό, κι εκείνα πήραν να φτερουγίζουν και να χελιδονίζουν ασταμάτητα.

Το ‘πα στους πελαργούς της γειτονιάς μου και κούφαναν τον κόσμο με τα ασταμάτητα κροταλίσματά τους, χοροπηδώντας και ανοιγοκλείνοντας τα φτερά τους.

Το’ πα στις τριανταφυλλιές του κήπου μου και μονομιάς χαμογέλασαν, ξανοίγοντας πιότερο τα ροδοπέταλά τους.

Το πα στη ροδιά μου και ντύθηκε στο λεπτό στα γιορτινά της.

Τέλος, το ‘πα και στην πασχαλιά μου κι άνθισε πριν την ώρα της, η τρελή!

Πάσχα το λένε αυτό. Πάσχα ιερό, Πάσχα άγιο, Πάσχα των πιστών.

Καλή Ανάσταση