Στο πλαίσιο του 6ου Συνεδρίου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Εταιρείας Επιστημών Αγωγής
Ο τρόπος διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών
και οι αλλαγές που προτείνονται
Οι Φιλόλογοι Βασιλική και Ευγενία Κούλα μιλούν στον «Πρωινό Τύπο»
Του Θανάση Πολυμένη
ΑΠΟ ΤΙΣ ενδιαφέρουσες ομιλίες που ανακοινώθηκαν χθες στο πλαίσιο του 6ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Εταιρείας Επιστημών Αγωγής στη Δράμα, ήταν και η εισήγηση δύο Φιλολόγων και αδελφών, των κυριών Βασιλικής και Ευγενίας Κούλα, οι οποίες παρουσίασαν από κοινού την εισήγησή τους με τίτλο: «Η περίπτωση διαχείρισης κρίσεως κατά τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών».
Οι κες Ευγενία και Βασιλική Κούλα.
«…το παιδί να έρθει πρώτα σε επαφή με τις φράσεις της αρχαίας ελληνικής που έχουν παραμείνει στη νέα ελληνική, ώστε να καταλάβει ότι η γλώσσα είναι η ίδια, ότι είναι συνέχεια και δεν είναι μια διαφορετική ξένη γλώσσα, ή μια γλώσσα που δεν έχει καμιά εφαρμογή».
Οι δύο κυρίες, μίλησαν στον «Πρωινό Τύπο» σχετικά με το θέμα τους, και είχαν να παρουσιάσουν άκρως ενδιαφέρουσες προτάσεις, σχετικά με έναν καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε να γίνεται το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών στην αίθουσα, ώστε να μειώνονται οι έντονες αντιδράσεις των μαθητών στην τάξη.
Για τη βασική εισήγηση μίλησε στον «Πρωινό Τύπο» η κα. Βασιλική Κούλα, η οποία είναι Φιλόλογος, Διευθύντρια του 1ου Λυκείου Σερρών, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Μεσαιωνική Ελληνική Φιλολογία και Διδακτορικό στην Σχολική Παιδαγωγική.
Κυρία Κούλα, ποιες είναι οι προτάσεις σας σχετικά με τον τρόπο διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο σχολείο;
«Το θέμα μου είναι η διαχείριση της σχολικής τάξης κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, διότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι ένα μάθημα, που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη αντίδραση από την πλευρά των μαθητών. Οι περισσότεροι μαθητές φοβούνται το συγκεκριμένο μάθημα, δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για να συμμετέχουν και γι’ αυτό δημιουργούνται τα περισσότερα προβλήματα κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του.
Αντιδρούν στον τρόπο εξέτασης του μαθήματος, οπότε ο εκπαιδευτικός καλείται να διαχειριστεί όλη αυτή την αντίδραση των μαθητών.
Έτσι λοιπόν προτείνουμε κάποιες μεθόδους και τεχνικές, για να μπορέσει ο εκπαιδευτικός να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε αντίδραση και να ωφεληθούν και οι μαθητές και γενικά η διδακτική και μαθησιακή διαδικασία.
Οι βασικές μας προτάσεις, είναι ο εκπαιδευτικός να προσαρμόσει το μάθημά του, στο γνωστικό και νοητικό επίπεδο των μαθητών του. Να γνωρίζει πολύ καλά το επίπεδο των παιδιών, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται κατά τη διδασκαλία του μαθήματος και με το που ξεκινάει η χρονιά, προτείνουμε να συμφωνήσει κάποιους κανόνες μαζί με τους μαθητές του: να θέσουν τους επιτεύξιμους στόχους, να εξηγήσει στους μαθητές του, τους λόγους για τους οποίους πρέπει να διδάσκεται η αρχαία ελληνική γλώσσα, έτσι ώστε ο μαθητής να συνειδητοποιήσει τη σημασία της αρχαίας ελληνικής και για τη νέα ελληνική, όπως επίσης να συνειδητοποιήσει τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και για την σύγχρονη εποχή μας.
Προτείνουμε την τεχνική της αναπλαισίωσης σε κάθε περίπτωση που έχουμε κάποιες αντιδράσεις μέσα στην τάξη από την πλευρά των μαθητών, τη συζήτηση και το διάλογο για την επίλυση των προβλημάτων, τη δημιουργία ενός κατάλληλα παιδαγωγικού περιβάλλοντος μέσα στην τάξη, ένα καλό και φιλικό κλίμα, μια καλή σχέση εκπαιδευτικού και μαθητή και φυσικά καλές διαμαθητικές σχέσεις, έτσι ώστε να ωφελείται ο μαθητής και ο εκπαιδευτικός να νιώθει ότι προσφέρει».
Βλέπουμε ότι κατά καιρούς, το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών, έχει δεχθεί διάφορες επιθέσεις προς μεγάλες αλλαγές ή ακόμα της κατάργησής του. Πώς το αντιμετωπίζουν αυτό οι εκπαιδευτικοί;
«Μέλημά μας είναι, να καταλάβει ο μαθητής τη σημασία της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών, να μην το βιώσει ως καταναγκασμό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε κατά την άποψή μας, είναι ότι πρέπει, στο Γυμνάσιο, να προσαρμόσουμε το μάθημα στις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας και τις ανάγκες του μαθητή και να αλλάξει το διδακτικό εγχειρίδιο, ώστε το παιδί να έρθει πρώτα σε επαφή με τις φράσεις της αρχαίας ελληνικής που έχουν παραμείνει στη νέα ελληνική, ώστε να καταλάβει ότι η γλώσσα είναι η ίδια, ότι είναι συνέχεια και δεν είναι μια διαφορετική ξένη γλώσσα, ή μια γλώσσα που δεν έχει καμιά εφαρμογή.
Το ένα που προτείνουμε, είναι να μην διδάσκεται το παιδί τη μεταγλώσσα, δηλαδή γραμματική και συντακτικό από την 1η Γυμνασίου, αλλά να έρθει πρώτα σε επαφή με τον ίδιο τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, μέσα από μεταφρασμένα κείμενα και σιγά-σιγά να έρχεται σε επαφή με την αρχαία ελληνική γλώσσα. Αυτή είναι μια βασική μας θέση».
