Αν το κόστος εξόρυξης το επιτρέψει στο μέλλον!
Υπάρχει περίπτωση
να επαναλειτουργήσουν
τα μεταλλεία μαγγανίου στη Δράμα (;)
Μιλάει στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων κ. Κ. Γιαζιτζόγλου
Του Θανάση Πολυμένη
ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ μαγγανίου στη Δράμα, έχουν κλείσει εδώ και πολλά χρόνια. Την τελευταία χρήση τους είχε η εταιρεία του Μιχάλη Σκαλιστήρη, η οποία δεν μπόρεσε να τα εκμεταλλευτεί, καθώς απ’ ότι φαίνεται, υπήρχαν σημαντικά προβλήματα, κυρίως λόγω έλλειψης εμπειρίας, όχι τόσο στην παραγωγή, όσο στην προώθηση και στη λιανική διάθεση του προϊόντος. Το είχε μάλιστα παραδεχθεί και ο ίδιος ο Μ. Σκαλιστήρης σε μια συνέντευξή του. (Στοιχεία από «Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος»).
Σύμφωνα με τα ίδια αυτά ιστορικά στοιχεία, [το 1976 ο Μιχάλης Σκαλιστήρης, εκμεταλλευόμενος τα κοιτάσματα μαγγανίου στην περιοχή Νευροκοπίου Δράμας, σχεδίαζε να προχωρήσει στην ανέγερση εγκαταστάσεων παραγωγής ξηρών στοιχείων (μπαταριών) στο Όρβιο της Ξάνθης.
Μάλιστα, για την πλήρη καθετοποίηση της κατεργασίας του μεταλλεύματος είχε παραγγείλει μηχανήματα από τον διεθνούς φήμης «Οίκο Varta» της Γερμανίας, ο οποίος θα χορηγούσε και την απαραίτητη τεχνική βοήθεια (Know How).
H ετήσια παραγωγή του εργοστασίου προβλεπόταν ότι θα προσέγγιζε τα 35.000.000 ξηρά στοιχεία, βλ. Ένημερωτικό έντυπο, Συγκρότημα Σκαλιστήρη, Αθήνα 1976.
Όμως, σύμφωνα και με την παραδοχή του Μιχάλη Σκαλιστήρη, η συγκεκριμένη επένδυση, όταν αυτή ολοκληρώθηκε (1978), ήταν από τις πιο αποτυχημένες του Ομίλου, αφού, λόγω έλλειψης εμπειρίας, αναδύθηκαν σημαντικές δυσκολίες όχι τόσο στην παραγωγή όσο στην προώθηση και στη λιανική διάθεση του προϊόντος. Χαρακτηριστική είναι η ρήση του επιχειρηματία: «δεν πρέπει κανείς να μπλέκει σε δουλειές που δεν ξέρει».] [Σημ. τα στοιχεία από το www.oryktosploutos.net – Σεπτέμβριος 2022].
Τόσο το 2022, όσο και το 2023, υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον για την επαναλειτουργία ανενεργών μεταλλείων σε όλη τη χώρα. Επιπλέον, υπήρξε και μια γενικότερη κουβέντα, παρ’ όλα αυτά μέχρι σήμερα δεν έχει προχωρήσει κάτι στην πράξη.
Και αυτό, καθώς η χώρα πέρασε μέσα από μια δύσκολη οικονομική συγκυρία και μετά από τον Covid, φαίνεται ότι η κατάσταση αλλάζει. Χαρακτηριστικό είναι πάντως, ότι, τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα στην Ευρώπη, υπάρχει κάποιος προσανατολισμός προς μια διαφορετική κατεύθυνση, ώστε να επαναλειτουργήσουν παλαιά μεταλλεία, τα οποία διαθέτουν ακόμα αρκετό μετάλλευμα. Και ένα από αυτά, είναι το μεταλλείο μαγγανίου στη Δράμα και συγκεκριμένα στην περιοχή Κ. Νευροκοπίου.
Σήμερα, τα μεταλλεία μαγγανίου στην περιοχή ανάμεσα στη Δράμα και το Νευροκόπι, παραμένουν σε άθλια κατάσταση και γεγονός είναι ότι, αν κάποτε επαναλειτουργήσουν, αυτό θα οδηγήσει και στην περιβαλλοντική αποκατάσταση της γύρω περιοχής.
Γιαζιτζόγλου: Όλα εξαρτώνται από το κόστος παραγωγής
Όπως ήδη αναφερόμαστε και στο πρωτοσέλιδο σημείωμα του «Π.Τ.» σήμερα, το απόγευμα της Τρίτης 11 Ιουνίου στη Δράμα, πραγματοποιήθηκε ημερίδα του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων.
Στο περιθώριο της συζήτησης που είχαμε με τον πρόεδρο του Συνδέσμου κ. Κωνσταντίνο Γιαζιτζόγλου, τον ρωτήσαμε αν θα μπορούσαν κάποια στιγμή στο μέλλον να επαναλειτουργήσουν τα μεταλλεία μαγγανίου στην περιοχή του Νευροκοπίου.
Αυτό που κυρίως επισήμανε ο κ. Γιαζιτζόγολου, είναι ότι όλα εξαρτώνται από το οικονομικό κόστος, επισημαίνοντας ότι, όσα από τα μεταλλεία έχουν σταματήσει να λειτουργούν, ο λόγος είναι ότι κάπου αλλού τα υλικά αυτά εξορύσσονται με λιγότερο κόστος.
Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο ίδιος στον «Π.Τ.», «τα πράγματα αλλάζουν και αλλάζουν προς το καλό για τον κλάδο. Πρώτον, με νέες τεχνολογίες μπορούμε να αξιοποιήσουμε κοιτάσματα τα οποία παλιά δεν τα αξιοποιούσαμε. Και δεύτερον, όσο ανεβαίνουν οι ανάγκες, τόσο περισσότερο ανεβαίνουν και οι τιμές. Άρα, κάτι που μέχρι χθες δεν ήταν οικονομικά συμφέρον, μπορεί αύριο να είναι. Γι’ αυτό το λόγο, αυτή τη στιγμή, η ΕΑΓΜΕ, το παλιό ΙΓΜΕ, έχει ένα πρόγραμμα εκτεταμένων ερευνών για να ερευνήσει και να εξετάσει διάφορα άλλα κοιτάσματα, που μέχρι σήμερα δεν είναι ενεργά, για να δούμε σε ποια κατάσταση είναι και πόσο μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε».
Χαρακτηριστικά επισημαίνει μάλιστα ο κ. Γιατζιτζόγλου στον «Π.Τ.», ότι, «όλα είναι θέμα κόστους και ανταγωνιστικότητας. Ο λόγος που η Ευρώπη σταμάτησε να παράγει σε πάρα πολλές περιπτώσεις, είναι γιατί κάπου αλλού παράγεται φθηνότερα. Και παράγεται πολύ φθηνότερα, γιατί παράγεται δυστυχώς κάπου αλλού κάνοντας συμβιβασμούς, που εμείς εδώ δεν κάνουμε».
Ερωτώμενος για το τι εννοεί στο ζήτημα των συμβιβασμών, εξηγεί: «Όταν λοιπόν θα πάψουμε να αποδεχόμαστε αυτούς τους συμβιβασμούς – γιατί η λογική ήταν να μην έχουμε ενόχληση εδώ, ας έχουν στην άλλη άκρη του πλανήτη, διπλή ενόχληση, τριπλή ενόχληση, πενταπλή ενόχληση… αρκεί να μην την βλέπουμε. Αυτό πεθαίνει!»
Στο σημείο αυτό κάνει αναφορά στον εμπορικό πόλεμο που έχει κηρύξει η Κίνα, απειλώντας ότι «θα μας κόψει το γάλλιο, τις σπάνιες γαίες» και άλλα, και τονίζει: «Άρα λοιπόν είναι πολύ σημαντικό για την Ευρώπη να επαναπατρίσει παραγωγές που είχε. Αυτή τη στιγμή η μοναδική παραγωγή αλουμινίου στην Ευρώπη είμαστε εμείς. Όλα τα άλλα εργοστάσια έχουν κλείσει για λόγους κόστους παραγωγής».
