Ο ζωγραφικός διάκοσμος
στον τοίχο της Αγίας Βαρβάρας
και η πρόταση αντικατάστασής του
Οι μεγάλες αλλαγές του υδροβιότοπου με την κοπή των δέντρων στο πάρκο
Του Θανάση Πολυμένη
ΚΑΤΑ την προηγούμενη δημοτική περίοδο, επί θητείας του κ. Μαμσάκου, ο τοίχος στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας από την πλευρά της οδού Πατρ. Διονυσίου, γνώρισε «δόξες», αν και από αρνητικής απόψεως.
Η απόφαση της δημοτικής αρχής να αποδώσει εικόνες από την Επανάσταση του 1821 κατά την περίοδο του εορτασμού των 200 χρόνων (2021), έφερε πλήθος αντιδράσεων, ενώ προκάλεσαν και μεγάλες συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Καλλιτέχνες της Δράμας, άνθρωποι που ασχολούνται με το graffiti ζήτησαν από τη δημοτική αρχή Μαμσάκου, μετά από το πέρασμα του εορτασμού των 200 χρόνων να αλλάξουν τις εικόνες του τοίχου, παρ’ όλα αυτά μέχρι τέλος του 2023, αυτό δεν έγινε εφικτό. Και το 2023 ήταν και μια χρονιά εκλογών.
Η νέα δημοτική αρχή, γνωρίζει το θέμα και σε κάποιο Δημοτικό Συμβούλιο, ο δήμαρχος κ. Παπαδόπουλος είχε πει ότι θα έρθει σε επαφή με ομάδες καλλιτεχνών που ασχολούνται με το graffiti ώστε να δημιουργήσουν κάποιες εικόνες. Παρ’ όλα αυτά μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει γίνει κάτι και δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ανακοίνωση.
Οι πληροφορίες του «Π.Τ.» λένε ότι προς το παρόν ένας συμπολίτης μας έχει ζητήσει μέρους του τοίχου για να δημιουργήσει ένα κείμενο με στίχους, όπως και μια ομάδα ατόμων που ασχολούνται με graffiti.
Από την πλευρά της δημοτικής αρχής πάντως, φαίνεται ότι υπάρχουν σκέψεις ώστε ο τοίχος να δοθεί κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους σε καλλιτέχνες graffiti, ώστε να δημιουργήσουν εικόνες σχετικές με τον κινηματογράφο και τη Δράμα. Περιμένουμε να δούμε την εξέλιξη.
Οι τεράστιες αλλαγές στο πάρκο
Από την άλλη πλευρά, εδώ και λίγες ημέρες, η δημοτική αρχή έχει ξεκινήσει μια τεράστια αλλαγή στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας. Η μαζική κοπή 30 δέντρων και συγκεκριμένα 30 ατόμων λεύκης, έχει αλλάξει κυριολεκτικά το τοπίο και την εικόνα του πάρκου.
Αρκετοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται αν η δημοτική αρχή είχε τις απαιτούμενες εγκεκριμένες μελέτες, ή αν υπήρχε η σχετική άδεια του Δασαρχείου, ενώ θέτουν και ζητήματα αλλαγής του περιβάλλοντος του υδροβιότοπου.
Παρ’ όλα αυτά, ο Δήμος με ανακοινώσεις του έχει τονίσει ότι στη θέση των επικίνδυνων για πτώση δέντρων, στο επόμενο διάστημα θα φυτέψει νέα δέντρα, ανθεκτικότερα στο χρόνο, ώστε να αποδώσει στο πάρκο την αίγλη του.
Είναι αλήθεια ότι, βλέποντας κάποιος το νέο τοπίο του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας, του προκαλεί θλίψη. Θα περιμένουμε να δούμε τις αλλαγές για τις οποίες προοιωνίζεται η δημοτική αρχή και θα κρίνουμε. Ας ελπίσουμε ότι η φύτευση νέων ανθεκτικότερων από τη λεύκη δέντρων, θα αποδώσει στον υδροβιότοπο μια νέα μορφή ζωής.
Προς το παρόν βέβαια, το πάρκο της Αγίας Βαρβάρας και οι πηγές του έχουν στεγνώσει στην κυριολεξία από λειψυδρία και αυτό αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα. Και αυτό το πρόβλημα, μόνο ο καιρός μπορεί να το διορθώσει.
Το γκρέμισμα του τοίχου
Τον περασμένο Νοέμβριο, ο «Π.Τ.» είχε καταθέσει δημόσια μια πρόταση αντικατάστασης του τοίχου της οδού Πατρ. Διονυσίου, στη νότια πλευρά του πάρκου. Αυτός ο τσιμεντένιος τοίχος που υπάρχει εδώ και 40 και πλέον χρόνια και για τον οποίο δίνεται μάχη για το διάκοσμό του με graffiti, έχει πλέον εκπληρώσει την χρήση του.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, χαρακτηρίζεται ως ένα τσιμεντένιο απολίθωμα και ήρθε σίγουρα ο καιρός για να αλλάξει αυτό.
Ο συγκεκριμένος τοίχος, αποτελεί τμήμα της μελέτης της ανάπλασης του πάρκου της Αγίας Βαρβάρας, που είχε γίνει από τον αείμνηστο αρχιτέκτονα Δημήτρη Φατούρο και κατασκευάστηκε επί θητείας του αείμνηστου δημάρχου Δράμας Σωκράτης Δημητριάδη στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
ο τσιμεντένιος τοίχος πρόσφερε και σημαντική προστασία από τον θόρυβο κάθε είδους οχήματος. Βέβαια, η λογική του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Φατούρου, ήταν και μια ακόμα, ότι πίσω από τον μεγάλο τσιμεντένιο τοίχο, υπήρχε η λογική της έκπληξης. Εισερχόμενος από την πλευρά του δρόμου ο επισκέπτης, μπορούσε να περάσει πίσω από τον τοίχο και ξαφνικά να ενταχθεί σε μια όαση πρασίνου και νερού που θα άνοιγε μπροστά στα μάτια του.
Σήμερα πάρα ποτέ, το γκρέμισμα του τοίχου θεωρείται πλέον αναγκαίο, με στόχο να αντικατασταθεί με μια πιο ελαφριά κατασκευή, όπως για παράδειγμα να ξηλωθεί ένα μεγάλο μέρος του τοίχου και να στηθεί στη θέση του μια ωραία κατασκευή από διάφανο πλεξιγκλάς.
Το μέρος του τοίχου που θα μπορούσε να αλλάξει, είναι από το σημείο που βρίσκονται τα φανάρια, ώστε να φανεί και η αίθουσα «Μελίνα» όπου σήμερα στεγάζεται το Κέντρο Πληροφόρησης Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης, μέχρι και το σημείο της γέφυρας, όπου πλέον ανοίγει ολοκληρωτικά το τοπίο.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, θα μπορούσε να υπάρξει επιτέλους κάτι διαφορετικό, εκτός από αυτόν τον άσχημο τσιμεντένιο όγκο, ο οποίος προσφέρει μεν την προστασία για την οποία χτίστηκε, αλλά δεν παύει να αποτελεί μία αντιαισθητική κατασκευή.
Πλέον, εδώ και χρόνια έχουν υπάρξει και χρησιμοποιούνται νέα υλικά, που έχουν πολύ καλύτερη λειτουργία από ένα τεράστιο τσιμεντένιο τοιχίο. Πρόκειται για τους λεγόμενους φράκτες ηχοπροστασίας, τα λεγόμενα ηχοπετάσματα. Τέτοια ηχοπετάσματα, τα βλέπουμε πολλές φορές σε εθνικές οδούς, αλλά ακόμα και στην Εγνατία Οδό, όπου υπάρχουν σε περιοχή της Καβάλας. Η λογική τους είναι να προστατεύουν από τον έντονο θόρυβο των οχημάτων, τους οικισμούς που βρίσκονται πολύ κοντά στην Εγνατία Οδό.
Θα πρέπει να πούμε ότι, τέτοια ηχοπετάσματα έχουν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούνται κατά κόρον στην Ελλάδα, με στόχο την προστασία των κατοικιών από το θόρυβο κυρίως, εδώ και πολλά χρόνια.
Αν και η δημοτική αρχή έχει πολλά που πρέπει να δει και να φροντίσει στα επόμενα 4 χρόνια και κάτι που της απομένουν, εντούτοις θα πρέπει να το βάλει στην ατζέντα των έργων που έχει να κάνει μέχρι το τέλος της θητείας. Ακόμα και αν δεν προλάβει να ξεκινήσει τις εργασίες, τουλάχιστον να θέσει τις βάσεις με μια εμπεριστατωμένη μελέτη και να βρει τα ανάλογα χρηματοδοτικά εργαλεία.
