Αξίες και Ιδανικά

στη πολιτική

Άρθρο, του Μαργαρίτη Τζίμα,

καθηγητή, πρώην υπουργού

Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής στην ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ είχε πει πως το κόμμα είναι πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της δεξιάς, του κέντρου ή της αριστεράς.

Η πραγματικότητα στην πολιτική δεν είναι τι δηλώνεις πως είσαι, αλλά τι πραγματικά κάνεις για τους πολίτες που εκπροσωπείς, τι κάνεις για να βελτιώσεις τη ζωή τους. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον δεξιό ή αριστερό προσανατολισμό σου.

Πλέον φαίνεται πως η πολιτική έχει ανάγκη τους ικανούς και έντιμους πολιτικούς. Η κοινωνία χρειάζεται αποτελεσματική διακυβέρνηση και όχι μηχανισμούς που αλλοιώνουν τη βούληση της. Χρειάζεται αληθινή πολιτική πράξη και όχι μηχανισμούς προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού. Άλλωστε όσοι στηρίχθηκαν σε μηχανισμούς σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο αργά ή γρήγορα έχασαν. Δημοκρατία δε σημαίνει πολιτική επιβίωση των ανίκανων αλλά σεβασμό στη γνώμη των πολλών, σημαίνει συμμετοχικές διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων, σημαίνει τέλος να είσαι διάκονος, υπηρέτης των πολλών και όχι του εαυτού σου.

Ναι.

Η αναγέννηση της πολιτικής είναι μια διαρκής διαδικασία. Δεν τελειώνει ποτέ. Ούτε η επιβράβευση του λαού σημαίνει πως έχουμε το δικαίωμα να λαμβάνουμε  αποφάσεις σε βάρος του.

Δεν είναι η πολιτική ένα μαγαζάκι των ολίγων, αλλά είναι μια Λεωφόρος στην οποία έχουν θέση όλοι οι πολίτες όλων των ιδεολογιών.

Η πολιτική δεν είναι θρησκεία, δεν είναι δόγμα. Γι’ αυτό έχει υποχρέωση να διδάσκει, να διοχετεύει αξίες και ιδανικά στους πολίτες που εκπροσωπεί. Να κάνει καλύτερη την κοινωνία, τις πόλεις, τα χωριά τους ανθρώπους.

Να τους εμπνέει αισιοδοξία για το μέλλον, να ανοίγει δρόμους προόδου και ευημερίας.

Δεν είναι η πολιτική και οι πολιτικοί υπάλληλοι μια διατεταγμένης εξουσίας και συμφερόντων που αντιστρατεύονται την κοινωνία.

Μπορούμε πολλά να διδαχθούμε ως Έλληνες από τα κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Μπορούμε πολλά να αντλήσουμε μελετώντας το Ιερό Ευαγγέλιο.

Αμφιβάλω όμως αν πολλοί πολιτικοί έχουν μελετήσει παρόμοια κείμενα.

Γιατί γίνονται πολιτικοί; Για να εγγράψουν αξιώματα στο βιογραφικό τους ή για να προσφέρουν στην κοινωνία; Για να απολαύσουν τα αγαθά της εξουσίας και της δημοσιότητας; Ή για να γίνουν διάκονοι του λαού;

Οι κοινωνίες άλλαξαν, αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και νομίζουν μερικοί είτε είναι στις εξουσίες είτε στις αντιπολιτεύσεις πως ο λαός τους χρωστάει το αξίωμα. Όχι.

Οι πολιτικοί οφείλουν τα πάντα στο λαό. Χωρίς αυτόν δε θα είχαν τη δυνατότητα της όποιας προσφοράς.

Φτάσαμε στο σημείο οι μισοί σχεδόν πολίτες να μη πάνε να ψηφίσουν και αντί να δούνε τι φταίει συνεχίζουν το δρόμο της άρνησης του μηδενισμού της απραξίας.

Οι αξίες και τα ιδανικά δεν έχασαν πότε τη δύναμή τους. Ας το καταλάβουν καλά αυτό.

Πολιτική χωρίς αξίες και ιδανικά, οράματα και υψηλούς στόχους δε γίνεται.