Στην περιοχή της Νέας Κρώμνης

Άγνωστοι έψαχναν για θησαυρό

γύρω από τη βρύση Τσομπάνκα

Μιλάει στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Συλλόγου Διατήρησης Μνημείων Ν. Κρώμνης Κ. Μελιάδης

Του Θανάση Πολυμένη

Η ΒΡΥΣΗ Τσομπάνκα στην περιοχή της Νέας Κρώμνης, έχει πίσω της μια μεγάλη ιστορία. Για τη Δράμα αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό, καθώς κατά τα παλαιότερα χρόνια, η βρύση ήταν κάτι σαν «τελωνείο».

Από εκεί περνούσαν όλα τα εμπορεύματα, τα καραβάνια, επισκέπτες και μη είτε ερχόμενοι στην πόλη της Δράμας, είτε φεύγοντας απ’ αυτήν προς τον Ξηροπόταμο, την Πετρούσα, Προσοτσάνη και το Νευροκόπι. Στη βρύση Τσομπάνκα, ξεκουράζονταν οι αγωγιάτες με τα ζώα τους, έπαιρναν δυνάμεις και συνέχιζαν το ταξίδι τους δυτικά από την πόλη της Δράμας.

Σήμερα, αυτή η βρύση υπάρχει ακόμα, παρ’ όλο που παρουσιάζει μια γενικότερη εικόνα απαξίωσης, και αυτό αξίζει να το τονίσουμε ιδιαίτερα, αν και παρακάτω θα δούμε ότι έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια σωτηρίας της.

Η βρύση Τσομπάνκα λοιπόν, στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, έγινε στόχος χρυσοθήρων, καθώς άγνωστοι, στην προσπάθειά τους να βρουν κάποιον θησαυρό, χρυσές λίρες κυρίως, έσκαψαν όλο το χώρο γύρω από αυτήν. Και μάλιστα, η όλη ζημιά έγινε με μηχανήματα που έφεραν οι άγνωστοι, κάτι που αντιλήφθηκε μια γειτόνισσα, αλλά κανένας δεν πρόλαβε να επέμβει!

Αναλυτικότερα, όπως επισημαίνει μιλώντας στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Συλλόγου Διατήρησης Μνημείων της Νέας Κρώμνης κ. Κωστής Μελιάδης, σε προηγούμενο χρονικό διάστημα, έφτασαν στην Τσομπάνκα και επιχείρησαν να αναζητήσουν κάποιο θησαυρό!

Όπως λέει ο ίδιος, «εκεί και παλαιότερα είχαν γίνει παρόμοιες προσπάθειες, αυτή τη φορά όμως ήρθαν και έσκαψαν με JCB. Μάλιστα, έσκαψαν γύρω – γύρω από τη βρύση και φαίνεται ότι έγινε βράδυ. Μάλιστα, κάποια γειτόνισσα άκουσε το μηχάνημα να δουλεύει και νόμισε ότι έκανε κάποιο έργο ο Δήμος». Παρ’ όλα αυτά όμως, ο Δήμος δεν είχε καμιά δουλειά μεσάνυχτα εκεί να κάνει οτιδήποτε.

Όπως μάλιστα σημειώνει ο ίδιος «εκεί είχε και μια πλάκα με αραβικά  γράμματα, την οποία έβγαλαν και την ξαναέβαλαν με τα γράμματα όμως ανάποδα». Τονίζει ακόμα, ότι, «υπάρχει μια φήμη για την Τσομπάνκα ότι εκεί υπάρχει ένας θησαυρός, μιας και η βρύση ήταν σταθμός εκείνη την εποχή για τους ταξιδιώτες».

Θα πρέπει να ειπωθεί πάντως, ότι, ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί πότε έγινε όλη αυτή η προσπάθεια.

Στο μεταξύ, ο Σύλλογος «Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου Δράμας Πολιτιστικών & Φυσικών Μνημείων Πόλης & Περιοχής Δράμας» έχει ξεκινήσει μια διαδικασία εδώ και αρκετό καιρό, ώστε η βρύση Τσομπάνκα, να χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο με στόχο να μπορέσει να αναδειχθεί στη συνέχεια ακόμα περισσότερο.

Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα, ότι, απ’ όταν άρχισαν να χτίζονται και τα πρώτα σπίτια στην περιοχή, η βρύση έγινε σημείο αναφοράς. Χαρακτηριστικό είναι ότι, οι κάτοικοι της Νέας Κρώμνης, έως και τη δεκαετία του 1950, υδρεύονταν από αυτή την συγκεκριμένη βρύση.

[Κουβαλούσαν το πόσιμο νερό τους με τα λαγήνια όπως και το νερό που χρειαζόντουσαν για τη λάτρα τους, ενώ και οι  Δραμινοί  άρχισαν να επεκτείνουν τη βόλτα τους με την ανέγερση της Λαυρεντιανής Μονής από το Μητροπολίτη Λαυρέντιο και στη συνέχεια από τον καλόγερο Πολύκαρπο γνωστό σε μας ως «Μοναστηράκι»], έγραφε σε σχετικό άρθρο στον «Π.Τ.» τον Ιανουάριο του 2020 ο πρόεδρος του Παμμικρασιατικού Συλλόγου Δράμας «Ο Άγιος Χρυσόστομος» κ. Νικόλαος Λατσίσταλης.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης

Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης, ότι ο Σύλλογος Διατήρησης Μνημείων Ν. Κρώμνης, αυτή την ώρα προσπαθεί να παρέμβει με διάφορες εργασίες του, τόσο στα Κοιμητήρια της περιοχής, όσο και στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Όπως επισημαίνει στον «Π.Τ.» ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Μελιάδης, «ο Σύλλογος έχει αναπτύξει μια δραστηριότητα, ζητώντας να πάρει στη δικαιοδοσία του το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ώστε να μπορούμε να εξωραΐσουμε τον χώρο, να κάνουμε εκδηλώσεις. Το θέμα είναι ότι ο χώρος έχει χαρακτηριστεί ως δασική έκταση και θα πρέπει να κινηθούμε τώρα προς αυτή την κατεύθυνση».

Τονίζει μάλιστα ότι «δικαιωματικά ο χώρος αυτός ανήκει στη Νέα Κρώμνη. Το 1930 σ’ εκείνο το σημείο είχαν βρεθεί πεταμένα οστά και κρανία. Τότε, ο Μητροπολίτης Δράμας Λαυρέντιος, είχε πει ότι ο χώρος ανήκε στη Ν. Κρώμνη και πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει το μνημείο. Ο χώρος θεωρείται ηθικά ότι ανήκει στη Ν. Κρώμνη, όχι όμως επίσημα».

Αυτό που τονίζει ο ίδιος, είναι, ότι ο Σύλλογος ζητάει την πλήρη εξουσιοδότησή του ή τουλάχιστον για μερικά χρόνια, ώστε να μπορέσει να εξωραΐσει το χώρο, να τον αναβαθμίσει και να μπορεί να κάνει κάποιες εκδηλώσεις.