Η εικονοπλαστική ικανότητα

στην ποιητική συλλογή

του Δραμινού Άγγελου Πάσκου

«Μνήμη με το ελάχιστο»

Του Θανάση Πολυμένη

ΠΟΛΥΓΡΑΦΟΤΑΤΟΣ ο Άγγελος Πάσκος, παρουσιάζουμε σήμερα μια ακόμα ποιητική συλλογή που έχει εκδώσει από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ με τίτλο: «Μνήμη με το ελάχιστο».

Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή η οποία κυκλοφορεί και μπορείτε να τη βρείτε με μια απλή αναζήτηση, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος γράφει με εικόνες της καθημερινότητας και σκέψεις που όλοι κάνουμε καθημερινά.

Στον παρούσα ποιητική συλλογή, τον πρόλογο έχει η κα. Σαραντέα Βασιλική, Διεθνολόγος, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η ποίηση του Πάσκου, διαθέτει μια «εκπλήσσουσα εικονοπλαστική ικανότητα, με μια αμεσότητα μοναδική που τη συγκροτούν απλά στοιχεία όπως το φως και το σκοτάδι, το ψωμί, το ποδήλατο, βελονάκια, παραμύθι. Ο ποιητής περιφέρει τον αναγνώστη, όχι απλά ως θεατή αλλά ως ένα σιωπηλό συνοδοιπόρο στη σκέψη, τη συγκίνηση, και τη δράση της κάθε στιγμής».

Όπως τονίζει μάλιστα η ίδια, «σταθερό σημείο και θέμα στην ποιητική συλλογή, είναι η ανθρώπινη σύνδεση. Η χαρά που βιώνεται όταν αυτή υπάρχει, το κενό όταν αυτή διαρρηγνύεται. Πάνω από όλα όμως, η ανάγκη για σύνδεση. Στην ιστορική συγκυρία που βιώνουμε, η σύνδεση έχει αποκτήσει ιδιαίτερο νόημα και βάρος, αφού πια έγινε επικίνδυνη, επισφαλής. Ωστόσο, όλα τα ποιήματα της συλλογής διαποτίζονται από μια βαθιά πίστη στον εαυτό και στον άλλον».

«Μια παράμετρος που οριοθετεί τις ποιητικές περιπλανήσεις του Άγγελου Πάσκου είναι ο χρόνος. Στοχεύει να ενοποιήσει τις συμβατικές του διαιρέσεις σε παρελθόν, παρόν και μέλλον από τις ανθρώπινες σχέσεις. Ολοφάνερη είναι η συνειδητοποίηση της ανυπαρξίας του χρόνου, επενδυμένη όμως με μια φιλοσοφική αναζήτηση».

Ως δείγμα γραφής μεταφέρουμε από το ποίημα με τίτλο: «Να αλλάξω μνήμη»:

[Κι αυτά τα μπετονόκαρφα / κανένας δεν μπορεί να τα βγάλει. / Ούτε οι καλύτεροι οικοδόμοι που φημίζονται / για την ακρίβεια του χτυπήματος της πρόκας, / πρώτα με το χέρι να σταθεροποιηθεί / με μια κίνηση δυνατή, / και μετά με το σκεπάρνι. / Ξέρουν τα χούγια του καρφιού, / αλλά το καρφί ξεφεύγει, / αρνείται να βγει, να φύγει. Κανένας. / Ευαίσθητη η μνήμη. / Ό,τι καρφώνεται μέσα της δεν ξεκαρφώνεται. / Στέκει για πάντα. / Και τι μένει λοιπόν από εμένα; Να αλλάξω μνήμη, / να βάλω μια πιο μικρή / και πιο ανθεκτική στα μπετονόκαρφα.]

Ο Άγγελος Πάσκος γεννήθηκε στη Δράμα και όπως αναφέρει στο βιογραφικό του, σπούδασε γραφικές τέχνες, αγιογραφία και δρόμους αντοχής! Έχει εκδώσει πεζογραφήματα με τίτλο «Ο Δεύτερος Άγγελος» με το ψευδώνυμο Άγγελος Φωτιάδης. Επίσης, έχει δημοσιεύσει χρονογραφήματα, διηγήματα, ποιήματα σε εφημερίδες της Δράμας, της Κομοτηνής και της Μυτιλήνης όπου ζει σήμερα. Μεγάλοι έρωτα, η ποίηση, η ζωγραφική και ο μαραθώνιος δρόμος.