ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Χριστουγέννων 2017
Π Α Υ Λ Ο Σ
Ελέω Θεού Επίσκοπος καί Μητροπολίτης τής Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας
πρός τόν ευαγή Ιερόν Κλήρον καί τούς ευσεβείς καί ευλογημένους χριστιανούς τής μαρτυρικής
Επαρχίας ταύτης, ευχήν καί ευλογίαν παρά τού τεχθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
«Ο Λόγος σάρξ εγένετο».
(Ιωαν. 1,14).
Μεγάλο, μοναδικό, ανεπανάληπτο τό γεγονός τής σαρκώσεως τού Θεού Λόγου. Ποιά γλώσσα καί ποιός νούς μπορεί πράγματι νά συλλάβει τό μεγάλο μυστήριο τής σαρκώσεως τού Κυρίου μαςΙησού Χριστού ; Ο Χριστός, διαλαλεί ο μέγας Παύλος : «εν μορφή Θεού υπάρχων, εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2,6-7). Καταδέχθηκε νά φορέσει τά κουρέλια τής ανθρώπινης φύσης, «χωρίς αμαρτίας» (Εβρ. 4,15), από φιλανθρωπία γιά νά μάς εξαγοράσει από τά δεσμά τής αμαρτίας καί τού θανάτου. Ποτέ άλλοτε δέν σαρκώθηκε ούτε θά ξανασαρκωθεί ο Θεός. Πολύ γλαφυρά ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος εμβαθύνει στό μυστήριο τής σαρκώσεως : «ο Υιός τού Θεού, ο προαιώνιος Λόγος, έγινε γιά μένα υιός ανθρώπου, γεννημένος απ τήν παρθένο Μαρία. Ο τρόπος είναι ανέκφραστος. Ο ίδιος έγινε ολόκληρος άνθρωπος, αφού ήταν πάντοτε ολόκληρος Θεός. Καί αυτό χάριν ολοκλήρου τού ανθρωπίνου γένους. Χαρίζει ολόκληρη τή σωτηρία» (Ε.Π.Ε. 4, 374-376). Ο Υιός τού Θεού έπρεπε νά γεννηθεί από καθαρό άνθρωπο.
Ο Χριστός γεννήθηκε από παρθένο κόρη. Έπρεπε νά ντυθεί τήν ανθρώπινη φύση αλλά καθαρή καί αμίαντη. Τέτοιος άνθρωπος ήταν μόνο η Παναγία. Γεννήθηκε μέ υπερφυσικό τρόπο, γιατί ο φυσικός μεταδίδει τό μικρόβιο τής αμαρτίας. Γι αυτό τέθηκαν σέ αργία οι νόμοι τής φύσεως. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει : «Κι αυτήν πού γέννησε βλέπω, κι Αυτόν πού γεννήθηκε. Αλλά τόν τρόπο τής γεννήσεως δέν κατανοώ. Διότι νικιέται η φύσις, όπως κι ο φυσικός νόμος, εκεί πού θέλει ο Θεός» (Ε.Π.Ε. 35, 468-470).
Ο πρώτος Αδάμ προήλθε από παρθένο γή. Ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, προήλθε από παρθένο κόρη. Η πρώτη γυναίκα προήλθε από άνδρα, τόν Αδάμ χωρίς τή συνέργεια γυναίκας. Ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, προήλθε από γυναίκα, τήν Παρθένο, χωρίς τή συνέργεια άνδρα. Σώος έμεινε ο Αδάμ μετά τήν αφαίρεση τής πλευράς, άφθορος έμεινε καί η Παρθένος μετά τήν πρόοδο τού βρέφους. Μέ τή γέννησή Του μάς έκανε πρόσλημμα δικό Του. Έγινε «κοινωνός τής ανθρωπίνης φύσεως, γιά νά γίνουμε εμείς κοινωνοί θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρ. 1,4). Προσέλαβε τήν ανθρώπινη φύση γιά νά τήν θεραπεύσει. Ο μέγας Αθανάσιος λέει : «οι άνθρωποι έχουν περιβληθεί τή σάρκα, γιά νά υπάρχουν καί νά ζούν. Ο Λόγος όμως τού Θεού έγινε άνθρωπος, γιά νά αγιάσει τή σάρκα. Καί ενώ είναι Κύριος, παρουσιαζόταν μέ τή μορφή τού δούλου. Καί είναι Κύριος, διότι ολόκληρη η κτίσις είναι δούλη Του, αφού απ αυτόν πλάστηκε καί δημιουργήθηκε. (Ε.Π.Ε. 2, 224).
Ο Χριστός από αγάπη καί φιλανθρωπία έγινε ένα μέ μάς. Αγίασε μέ τόν εαυτό Του τόν άνθρωπο. Έγινε η ζύμη στό όλο φύραμα τής ανθρωπότητας. Μέ τήν πρόσληψη έγινε όλα όσα είμαστε εκτός από τήν αμαρτία. Λέγεται Χριστός επειδή έχει τή θεότητα πού είναι τό χρίσμα τής ανθρώπινης φύσης. Η χρίουσα φύσις ονομάζεται Θεός καί γίνεται άνθρωπος, γιά νά γίνει η χριόμενη φύσις Θεός. Μπροστά στό μεγάλο αυτό μυστήριο μόνο η ευγνώμων σιωπή μπορεί νά σταθεί. Άν χωράει η θάλασσα σ ένα ποτήρι, άλλο τόσο μπορεί η διάνοιά μας νά χωρέσει τό μυστήριο τής αγάπης τού Θεού γιά τό πλάσμα Του. Αυτός μάς προσέλαβε, μάς έκανε δικούς Του καταβάλλοντας τό ακριβό τίμημα τού αίματός Του πάνω στόν σταυρό.
Εμείς όμως τόν προσλαμβάνουμε ; Ο Χριστός έρχεται γιά νά γεννηθεί μέσα στίς καρδιές καί νά τίς αναγεννήσει. Όσοι πιστοί, άς σπεύσουμε νά προσκυνήσουμε μέ πίστη τόν σαρκωθέντα Κύριο. Νά καθαρίσουμε τόν σταύλο τής ψυχής μας μέ τό λουτρό τής εξομολογήσεως. Νά καταστήσουμε τήν ψυχή μας κατοικητήριο δικό Του. Θά προσλάβουμε τόν Χριστό εάν η καρδιά μας γίνει μία φάτνη πού θά δεχθεί τόν Λυτρωτή. Πώς μπορούμε αυτό νά τό κατορθώσουμε ;
Πρώτον μέ τήν πίστη. Αυτή ενθρονίζει τόν Χριστό μέσα μας. Δεύτερον μέ τήν μετάνοια καί τόν πνευματικό μας αγώνα. Λέγεται ότι ο άγιος Ιερώνυμος κάποια χριστούγεννα αγρυπνούσε στό σπήλαιο τής Βηθλεέμ καί τού εμφανίσθηκε ο Κύριος. Τόν ρώτησε ο άγιος : «τί δώρο θέλεις νά σού προσφέρω Κύριε αυτή τή νύχτα» ; Καί τού απάντησε : «τίς αμαρτίες σου, νά τίς συγχωρήσω». Αυτό ζητάει ο Χριστός από μάς. Τήν καρδιά μας, τίς αμαρτίες μας καί τήν απόφασή μας νά αρχίσουμε μία νέα ζωή εν Χριστώ. Τρίτον, μέ τά μυστήρια τής Εκκλησίας καί τήν ένωσή μας μαζί Του διά τής κοινωνίας τών αχράντων μυστηρίων ώστε νά έχουμε «τόν Χριστόν κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών» καί νά είμαστε «ναός τού παναγίου καί προσκυνητού Πνεύματος».
Καί τέταρτον μέ τήν προσευχή, πού είναι κοπιαστικός πνευματικός αγώνας γιά τήν αποκατάσταση μέσα μας τής θείας εκείνης πνοής πού ο Θεός «ενεφύσησεν εις τό πρόσωπον τού Αδάμ» καί μέ τή δύναμη τής οποίας «εγένετο εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2,7). Οι άγιοι πατέρες μάς παρέδωσαν μία προσευχή πού είναι ομολογία πίστεως καί είναι η εξής : «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Όταν λέμε τόν Χριστό «ΚΥΡΙΟ», Τόν ομολογούμε γιά Θεό. Όταν Τόν λέγομε «ΙΗΣΟΥ» ομολογούμε τήν ενανθρώπισή Του. Καί ενώ σαρκώθηκε, δέν έπαυσε νά είναι Θεός, γι αυτό μέ τό «ΧΡΙΣΤΟΣ» εκφράζουμε καί τήν Θεία καί τήν ανθρώπινη φύση Του. Η εμμονή στήν προσευχή ελέγχει τόν βαθμό τής θερμότητας τού χριστιανού καί . Η εμμονή στήν προσευχή ελέγχει τόν βαθμό τής θερμότητας τού χριστιανού καί σάν κάτοπτρο, εμφανίζεται η πορεία τής πνευματικής του προόδου. Ο Χριστός επέλεξε ως πρώτο κατοικητήριό Του τήν παρθένο Μαρία. Υποσχέθηκε όμως ότι θά ενοικεί καί στίς ψυχές εκείνων πού τόν προσλαμβάνουν : «Ενοικήσω εν αυτοίς καί εμπεριπατήσω» (Β΄ Κορ. 6,16). Κάποιοι τού κλείνουν τίς πόρτες. Εμείς άς τού ανοίξουμε διάπλατα τίς πόρτες τής ζωής μας αναφωνώντας «ευλογημένος ο ερχόμενος». Όσο είναι δυνατό στή φύση μας άς ανταποδώσουμε σ Αυτόν τήν τιμή. Καί ο Θεός καμμιά άλλη πληρωμή δέν περιμένει από μάς, παρά μόνο τή σωτηρία μας καί τήν προσπάθεια γιά αρετή. Ο Θεός γι αυτό έγινε άνθρωπος, γιά νά βάλει τόν άνθρωπο στό δρόμο τής σωτηρίας πού είναι δρόμος ελεύθερης επιλογής, προσωπικής ευθύνης καί βαθειάς εσωτερικής ειρήνης. Ο καθένας από μάς ελεύθερα καί μέ τή θέλησή μας μπορούμε νά δεχθούμε στή ζωή μας τόν Σωτήρα Χριστό.
Άν σαρκώθηκε γιά νά μάς καθαρίσει από κάθε μολυσμό αμαρτίας, αποτελεί εγκληματική αμέλεια νά μή καθαρισθούμε. Άν η ενανθρώπιση τού Θεού είναι η σάρκωση τής αγάπης, αποτελεί υποκρισία νά γιορτάσουμε χριστούγεννα χωρίς έκφραση αγάπης στούς ενδεείς αδελφούς μας. Τά λαμπιόνια, τά ρεβεγιόν, οι ψεύτικες βιτρίνες κακόγουστων εκδηλώσεων δέν είναι πρόσληψη τού σαρκωθέντα Χριστού. Είναι κακοποίηση, αλλοτρίωση, παραχάραξη τού μηνύματος τών χριστουγέννων. Είναι ειδωλολατρία.
Εμείς άς τόν προσλάβουμε μέ τήν πίστη μας, τήν προσευχή μας, τήν αγάπη μας, τήν χριστομίμητη ζωή μας. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν εν τώ Θεοδέγμονι Σπηλαίω
τεχθέντα Κύριον ευχέτης πάντων υμών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
